กาลครั้งหนึ่งกลางดงพงพฤกษา วันที่แดดเจิดจ้าวันฟ้าสวย กระต่ายหนุ่มกลับสลดระทดระทวย มองสายน้ำในห้วยเหมือนป่วยใจ ฉับพลัน.. พบเจ้าเต่าขาสั้นผ่านมาใกล้ จึงตะโกนก้องฟ้าท้าชิงชัย เฮ้ย ! มาแข่งกันใหม่สู้ไหมวะ ? สมัยก่อนตอนปู่ของสูเจ้า เคยทำเอาปู่ข้าต้องผงะ ขาทั้งสี่สั้น ๆ ดันชนะ เพียงขณะเพราะประมาทปู่พลาดไป จากวันนั้นถึงวันนี้ข้าชีช้ำ เกียรติกระต่ายตกต่ำเหนือจรดใต้ ต่างรู้ข่าวปู่ข้าพ่ายปราชัย จะสู้หน้าใครได้ในแผ่นดิน เพราะฉะนั้นวันนี้จึงดีนัก สองเราจักขันแข่งจนแรงสิ้น พิสูจน์แก่สากลให้ยลยิน ใครคือหนึ่งในธานินทร์ในถิ่นนี้ เจ้าเต่าน้อยค่อย ๆ มองจ้องกระต่าย เสร็จแล้วส่ายศีรษะอย่าเลยพี่ ประวัติศาสตร์ต้องซ้ำรอยกี่ร้อยที จึงจะมีสำนึกและตรึกตรอง เพราะมีการขันแข่งแบ่งเป็นฝ่าย จึงมีผู้แพ้พ่ายหนึ่งในสอง อีกฝ่ายหนึ่งซึ่งชนะก็คะนอง ชนทั้งผองเอือมหน้าระอาใจ หากโลกไม่แยกแบ่งไม่แข่งขัน แพ้ - ชนะที่ไหนมันจะมีได้ ชนะ แพ้ที่แท้แล้วมีอะไร มัวโรมรันกันยกใหญ่ให้ป่วยการ เราต่างเป็นส่วนหนึ่งในโลกนี้ และต่างมีดีเด่นคนละด้าน พี่ต่ายวิ่งเร็วไวใครจะปาน ส่วนฉันคลานช้า ๆ คนละชั้น แต่พอถึงบึงน้ำฉันดำว่าย พี่กระต่ายดูท่าคงขาสั่น ธรรมชาติสรรค์สร้างเราต่างกัน ไม่มีวันชนะ - แพ้อย่างแท้จริง เจ้าเต่าจบคารมยืนอมยิ้ม กระต่ายพริ้มตาปิดสนิทนิ่ง ลมสงัดใบไม้ไม่ไหวติง กระต่ายพิงต้นไทรใช้ความคิด ดวงตะวันวาดแววตรงแนวหัว กระต่ายเริ่มรู้ตัวสำนึกผิด แท้สัตว์โลกทั่วถ้วนคือมวลมิตร ควรใกล้ชิดกระชับมั่นสัมพันธ์ใจ กระต่ายเด็ดดอกไม้ส่งให้เต่า แต่นี้เราเริ่มต้นบนทางใหม่ มัวประชันขันแข่งแก่งแย่งใด เกียรติยศหรือยิ่งใหญ่กว่าไมตรี... .....เพื่อนผมส่งมาให้อ่านน่ะครับ ชื่อ เกด คุณโจ้ คงรู้จักดี เห็นว่ามีความหมายดีเลย นำมาให้อ่านครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลา และ แรงบันดานใจ เลยไม่ได้นำกลอนมาให้อ่าน คงต้องขอเวลา ซักพักน่ะครับ คิดถึง และ ศรัทธา เพื่อน ๆ ทุกคน... .แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า....
29 ธันวาคม 2544 21:57 น. - comment id 1954
จริง ๆ ด้วย มีความหมายดี ขอบคุณแสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า ที่นำของดี ๆ อย่างนี้มาให้อ่าน
29 ธันวาคม 2544 22:31 น. - comment id 1955
ชอบจัง
30 ธันวาคม 2544 08:52 น. - comment id 1959
ชอบ...ธรรมชาติสรรค์สร้างเราต่างกัน ไม่มีวันชนะ - แพ้อย่างแท้จริง...มากค่ะ ความหมายดีจริงๆ ขอบคุณนะคะ
30 ธันวาคม 2544 08:52 น. - comment id 1960
ชอบ...ธรรมชาติสรรค์สร้างเราต่างกัน ไม่มีวันชนะ - แพ้อย่างแท้จริง...มากค่ะ ความหมายดีจริงๆ ขอบคุณนะคะ
30 ธันวาคม 2544 11:15 น. - comment id 1962
ทิ้งไว้เพียงแค่รอยเท้านะครับเวลาไปเยี่ยมธรรมชาติ.....ชอบมากครับเพราะผมกับธรรมชาติก็เป็นหนึ่งเดีบวกัน
30 ธันวาคม 2544 20:00 น. - comment id 1968
ทุกคนควรเป็นมิตรกันไม่ควรแก่งแย่งชิงดี ชิงเด่น หรืออวดเก่งต่อกัน หากถือคติข้อนี้ได้ก็คงไม่มีความขัดแย้งกันเกิดขึ้น หากสัตว์โลกทุกตัว มีสัญชาติญาณการประนีประนอมที่สูง คงไม่ทะเลาะหรือแตกแยกกัน แต่เสียดาย มันไม่ใช่แบบนั้นสักเท่าไหร่
31 ธันวาคม 2544 06:07 น. - comment id 1977
ขอบคุณค่ะ.....ให้ข้อคิดดี แต่มันคงเป็นไปได้ยาก...ทำยากนะคะ สำหรับยุคนี้
31 ธันวาคม 2544 12:17 น. - comment id 1986
การแข่งขันในสิ่งที่แตกต่างกันย่อมไม่มีประโยชน์ เป็นมิตรกันดีกว่า เห็นด้วยนะ
31 ธันวาคม 2544 18:44 น. - comment id 1989
สวัสดีครับ คุณแสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า ผมจำคุณไม่ได้ครับ อาจเป็นเพราะเปลี่ยนชื่อใหม่ และผมอาจจะแปลกอยู่บ้างกับเพื่อนที่คุณเอ่ยถึง เขาตายไปแล้วนี่ อย่าอำผมน่า (ส่วนเรื่องข้างบนผมไม่ได้อ่านครับ ผมจึงไม่มีความคิดเห็น ขออภัย)
1 มกราคม 2545 20:54 น. - comment id 2013
" เอาเป็น ว่าความตายไม่มีปัญหา น่ะครับ สำหรับ การฝาก ความคิดถึงถึงคุณโจ้ แต่....อย่างไรก็ บอกได้ว่า คือคน ๆ เดี่ยวกับที่คุณรู้จักนั้นล่ะครับ"