18 มิถุนายน 2547 15:40 น.
บลู
คิดถึง.....รอยยิ้ม
คิดถึงมือนิ่มๆที่เคยจับไว้
คิดถึงแววตาคู่นั้นที่คอยห่วงใย
คิดถึงลมหายใจอุ่นไอที่ไม่เคยไกลสักนาที
คงได้แค่คิดถึง
เพราะไม่มีคนเคยซึ้งอยู่ตรงนี้
จะทำยังไงเพราะระยะทางมันไกลเต็มที
จึงได้แต่พร่ำว่าคิดถึงอย่างนั้นอย่างนี้
เพื่อให้ความเดียวดายที่มีลดน้อยลง
17 มิถุนายน 2547 13:56 น.
บลู
หนึ่งความรู้สึกจากใครคนหนึ่ง
คือหนึ่งความลึกซึ้งจากความห่วงหา
หนึ่งลมหายใจที่มีให้ตลอดมา
คือหนึ่งความรักล้นค่าจากหนึ่งใจ
หนึ่งความรู้สึกที่ฉันมี
คือคิดถึงเธิคนนี้รู้บ้างไหม
คิดถึงเธอที่อยู่ไกลแสนไกล
ไม่มีวันเปลี่ยยนแปลงไปชั่วนิรันดร์
17 มิถุนายน 2547 13:49 น.
บลู
ฟ้าหม่นฝนพรำ
กับความทรงจำเหงา-เหงา
มองผ่านไอฝนบนที่เก่า-เก่า
ที่-ที่เคยมีเราอยู่ใกล้กัน
มองผ่านไปในวันนี้
ที่เดิม-เดิมก็มีเพียงแค่ฉัน
ตากหมอกไอฝนไปวัน-วัน
เงียบงัน ไหวหวั่น ปวดปร่าใจ
16 กรกฎาคม 2546 14:35 น.
บลู
ห่างไกล...ไกลโค้งฟ้า
คิดถึงคนคุ้นตาอยู่ที่นั่น
ความห่างไกลบั่นทอนความผูกพัน
ลมหายใจร้าวหวั่นความฝันหม่นจาง
ยากอยู่เคียงข้างใกล้ๆ
ไม่ใช่ความหวั่นไหวในความไกลห่าง
แม้ไม่อาจอยู่ใกล้..ตรงปลายทาง
แค่ให้ฉันได้รู้บ้างยังมั่นคง
หัวใจเธอเปลี่ยนแปรไหม
ในวันนี้มีใครให้ใหลหลง
โอนเอนละทิ้งความมั่นคง
ความคิดถึงที่ฉันส่งคงถูกลืม
ฉันไม่มีใครมาแทนที่
ไม่เคยรู้สึกดีหรือแอบปลื้ม
ก้มีแค่เธอคนดีที่ใจไม่เคยลืม
ต่อให้อีกกี่ร้อยคนมาแอบปลื้มก็ไม่เปลี่ยนใจ
ห่างไกล...ไกลเกินใกล้
เธอจะห่วงใยฉันบ้างไหม
จะเคยไหมส่งความคิดถึงข้ามโค้งฟ้าไกล
มาทดแทนความเหงา-มาอยู่ใกล้ๆหัวใจคนรอ
หน้าส่วนตัว
680
