27 มีนาคม 2552 09:26 น.
บพิตร
สายลมร้อนโบกสะบัดพัดไอแดด
มาเผาแผดโลกหล้าล้าระโหย
ไม้หญ้าแห้งทิ้งเงาเฉาราโรย
ที่โบกโบยคือร้อนรุ่มที่สุมทับ
ลมฝนฉ่ำนำพามาไอชุ่ม
เมฆเกาะกลุ่มคลุมฟ้ามากำกับ
หล่นทิ้งสายน้ำฟ้าระยิบยับ
ลมฝนขับไอร้อนก็ผ่อนคลาย
ลมหนาวมาพาหมอกหยอกน้ำค้าง
อยู่พราวพร่างราวม่านสานเส้นสาย
เพียงแผ่วพลิ้วฉิวผ่านซ่านใจกาย
ยามเดียวดายให้เปลี่ยวเหงาคราหนาวเยือน
แท้ลมไร้ร้อนเย็นไม่เห็นหนาว
คงพัดพราวตามเวลาที่คลาเคลื่อน
ฤดูกาลผ่านผันตามวันเดือน
ราศีเลื่อนเปลี่ยนไปใช่สายลม
27 มีนาคม 2552 08:48 น.
บพิตร
คนเสื้อแดงหลายหมื่นดังคลื่นไหล
ต่างร่วมจิตร่วมใจให้เป็นหนึ่ง
มีสิ่งใดเล่าหนามาฉุดดึง
หรือซาบซึ้งรักใคร่ผู้ใดกัน ?
ทั้งชายหญิงเด็กผู้ใหญ่ไปพร้อมหน้า
แม้ลมฝนแดดจ้าหาหวาดหวั่น
เสียงร้องเพลงปรบมือสื่อสัมพันธ์
ยามสะใจชูกำปั้นสั่นสะเทือน
เสียงฮือฮาดีใจยามได้เห็น
คนที่เป็นดาวในใจได้เชือดเฉือน
ใช้ชั้นเชิงต่อสู้ผู้มาเยือน
คอยขับเคลื่อนรุกรับประทับใจ
สวมเสื้อแดงพร้อมพรักเพราะสายเลือด
วันแดงเดือด ศักดิ์ศรีที่ยิ่งใหญ่
เชียร์ทีมรัก หงส์ หรือ ผี จะมีชัย
ต่างกันใย หงส์ หรือ ผี ก็ สีแดง!
26 มีนาคม 2552 15:33 น.
บพิตร
เจ้าป่าผู้เจ็บหนัก
ถูกชนักปักเจียนตาย
ซมซานตะเกียกกาย
หาแหล่งหลบซบซ่อนบัง
ศักดิ์ศรีที่ค้ำคอ
ยังเกิดก่อรอความหวัง
หยเจ็บจะยืนยัง
เป็นเจ้าป่าสักคราคืน
ซ่อนกายในพงลึก
ยังผนึกรวมแรงฝืน
คำรามเสียงครางครืน
ให้ก้องป่าว่ามีแรง
น้อยใหญ่ให้หวาดหวั่น
ด้วยเสียงนั้นเคยสำแดง
เจ้าป่าผู้กล้าแกร่ง
ไม่เห็นตัวก็กลัวเกรง
พรานไพรให้กระหยิ่ม
นั่งอมยิ้มใจครื้นเครง
เจ็บหนักยังอวดเก่ง
จึงเร็วเร่งตามเสียงไป
เจ้าป่าถึงจุดจบ
ต้องสยบมือพรานไพร
ด้วยเสียงผู้เกรียงไกร
หลงอำนาจขาดไตร่ตรอง.
25 มีนาคม 2552 08:00 น.
บพิตร
กลับมาเยี่ยมเยือนถิ่นดินราบสูง
ยังคละคลุ้งฝุ่นผงเป็นดงแล้ง
ยังระริกเพลิงแดดคงแผดแรง
ยังเหือดแห้งเหี่ยวเฉาทุกราวไพร
หญ้ายังกรอบกอดดินอย่างสิ้นหวัง
นกน้อยยังเกาะกิ่งแห้งหมดแรงไหว
ลมร้อนโบกระรอกร้อนระรานไกว
ร้อนพาร้อนหมดหวังได้ซึ่งไอเย็น
จะร้อนดินร้อนแดดที่แผดเผา
ที่คลุกเคล้าตอกย้ำความทุกข์เข็ญ
ถิ่นกันดารคนหาญกล้าฝ่าลำเค็ญ
ไม่หลบเร้นหลีกถิ่นดินเกิดกาย
พ่อแม่ญาติลงหลักปักถิ่นฐาน
นานแสนนานเนิ่นนักที่ปักหมาย
กี่ผู้คนเกิดแก่จนเจ็บตาย
กลางผืนทรายกลบหน้าอย่างท้าทน
คราวจากบ้านครั้งนั้นเมื่อวันก่อน
คำพ่อสอนฝังใจไม่สับสน
เกิดที่ไหนอย่าทะนงหลงลืมตน
ค่าของคนคือตอบแทนคุณแผ่นดิน
ที่ราบสูงแล้งร้อนห่อนสะทก
ดั่งกระจกสะท้อนเงาเคล้าไอกลิ่น
ความร่มเย็นอบอุ่นกรุ่นจิตจินต์
มิเคยสิ้นไอรักจากผืนทราย.
12 มีนาคม 2552 15:44 น.
บพิตร
ฮีตเก่าฮอยหลังครั้งอดีต
เป็นจารีตประเพณีที่สืบสาน
บรรพชนศึกษามาเนิ่นนาน
ถึงลูกหลานสานทอต่อสายใย
งานฝีมือ งานช่าง ทั้งงานศิลป์
คู่แผ่นดินล้านนาค่ายิ่งใหญ่
หัตถกรรมสร้างชื่อเลื่องลือไกล
สร้างสรรค์ไว้ภูมิปัญญาค่าแห่งตน
งานแต่งแต้มก่อปั้นวรรณกรรม
ช่างฟ้อนรำขับขานผ่านฝึกฝน
ศิลป์ส่องทางเอกลักษณ์ประจักษ์กมล
ผลิตผลแห่งความคิดจิตวิญญาณ
จากพ่อครูแม่ครูสู่รุ่นหลัง
จากพลังขุมปัญญามหาศาล
จากสองมือถักทอก่อผลงาน
สู่ลูกหลานมรดกตกทอดมา
อนุชนสืบสานผ่านดวงจิต
คือชีวิตความภูมิใจในคุณค่า
สิ่งเก่าเก่าเล่าขานผ่านเวลา
คือศรัทธาคือศักดิ์ศรีวิถีชน
ความงดงามพื้นบ้านผ่านฮีตฮอย
ที่ถักร้อยความสุขทุกแห่งหน
งามงานศิลป์งานช่างดั่งมีมนต์
นำผู้คนสู่สัมพันธ์มั่นไมตรี.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบพิตร
หน้าส่วนตัว
868
