ฝูงแร้งกับหมาเน่า

บพิตร

มืดมนแท้ประชาไทยไร้ความหวัง
เหมือนเมฆบังหนทางจะย่างก้าว
ฝูงสัตว์ร้ายกู่ก้องร้องเพลงยาว
ความเหน็บหนาวเข้าครอบคลุมสุมฤดี

ไร้ซึ่งแสงปลายทางให้หวังวาด
น่าอนาถสังคมไทยไร้ศักดิ์ศรี
กติกาไร้สิ้นไม่ยินดี
ถูกย่ำยีด้วยกฎหมู่อดสูใจ	

ผู้ปกครองมองทางสร้างอำนาจ
ที่วิวาทโต้เถียงเป็นเรื่องใหญ่
คือต่อรองหาตำแหน่งแย่งกันไป
ใครเป็นใครเป็นก๊กกลุ่มสุมหัวกัน

ต่างอวดอ้างเป็นผู้แทนมาโดยชอบ
ตามระบอบอธิปไตยให้น่าขัน
แค่เป็นหุ่นไร้ศักดิ์ศรีไร้ชีวัน
ยังกระสันอยากเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

บ้านเมืองไทยเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้า
ล้วนปัญหาสารพัดขัดสนสิ้น
หนี้ท่วมหัวข้าวของแพงไม่มีกิน
ทั่วธานินแตกสลายวายบรรลัย

เหมือนฝูงแร้งรุมทึ้งซากหมาเน่า
คิดแต่เอาผลประโยชน์มาเป็นใหญ่
พอกินอิ่มเร็วรี่บินหนีไกล
หาถิ่นใหม่ทิ้งซากเก่าเน่าผุพัง.