น้ำตาเอ่อแน่นอกอันฟกช้ำ
บุญหรือกรรมปางใดมาใช้ชด
หรือเส้นทางเส้นนี้พี่กำหนด
ความเคี้ยวคดเกมกลบนการเมือง
เสียงนกหวีดกรีดใจให้ปวดเจ็บ
ดั่งตอกเล็บก่นด่ามาต่อเนื่อง
พี่คนสั่งน้องทำให้ใยเขาเคือง
พี่ก่อเรื่องทิ้งเชื้อไฟให้ลุกโชน
เสียงป่าวร้องก้องมาว่าหนูโง่
เล็กจนโตไม่เคยรู้หนูฉงน
พ่อ-แม่-พี่ว่าหนูเก่งกันทุกคน
ใยตะโกนว่าโง่เง่าไม่เข้าใจ
พรรคพวกชมว่าหนูสวยรวยและเก่ง
ตัวพี่เองสั่งหนูทำหนูจำได้
ทุกสิ่งอย่างตามแผนการผ่านเร็วไว
แล้วทำไมเขาไม่ชอบตอบหนูที?????
บารมีพระผ่านฟ้า ทรงครอง
อบอุ่นใจไทยผอง ผ่องแผ้ว
ทรงยึดมั่นครรลอง ธรรมห่ม ใจนา
องค์พ่อหลวงดวงแก้ว คู่ฟ้าสยามินทร์
ดุจอินทร์องค์ย่างเยื้อง บาทา
โปรดเหล่าชาวประชา สุขล้น
รอยบาทย่ำยาตรา ทุกแห่ง หนเอย
ดอยป่าทรงดั้นด้น ทั่วแคว้นแดนสยาม
พระนามพระเกียรติฟุ้ง โลกา
เกริกกรุ่นพระบุญญา แผ่ก้อง
เอกองค์แห่งราชา ใหญ่ยิ่ง แท้นา
เสียงร่ำลือแซ่ซ้อง ทั่วหล้าสรรเสริญ
อัญเชิญพระแผ่คุ้ม ทรงชัย
คุณแห่งพระรัตนตรัย ปกป้อง
ศักดิ์สิทธิ์สิ่งใดใด ปัดเป่า ทุกข์เฮย
เสริมส่งพระเกียรติก้อง ทั่วหล้านิรันดร.
หนุ่มสาวเจ้าไปไหน ท่องโลกใหญ่ไม่ยอมวาง สิงสู่รู้ทุกทาง ทุกสิ่งอย่างเพียงพริบตา โลดแล่นไปตามฝัน มิขีดคั่นวันเวลา ดุ่มเดินเพลินอุรา กับแสงสีที่เรืองไร หาเห็นสังคมโทรม ที่ถั่งโถมคือหลงใหล ลึกลับโลกออนไลน์ ก็ลืมเหลือบโลกความจริง หนุ่มสาวหารู้หน ปัญญาชนทั้งชายหญิง สังคมหวังพึ่งพิง มารับรู้กู้วิกฤต ผู้คนตามืดบอด ไร้แสงลอดนำชีวิต เส้นทางมืดสนิท ใกล้ทรุดล่มจมศรัทธา หนุ่มสาวใยไม่ตื่น ช่วยพลิกฟื้นความแกร่งกล้า กอบกู้นครา จากภูตผีที่กินเมือง. ๒๙/๑๐/๕๕
วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำไหลนองล้นตลิ่ง ไหลหลั่งจากวัง-ปิง ยมและน่านผสานมา ภาคกลางจมบาดาล เหนือ-อีสานไม่ไว้หน้า กรุงเก่าเศร้าอุรา โบราณสถานมิทานทน นิคมอุตสาหกรรม ล้วนชอกช้ำทุกแห่งหน เดือดร้อนทุกผู้คน ทิ้งบ้านช่องนองน้ำตา ถนนคลองมองไม่เห็น สิ่งที่เป็นคือน้ำบ่า เรือกสวนหรือไร่นา เป็นบึงน้ำช้ำชีวี เมืองกรุงว่าเอาอยู่ เห็นพรั่งพรูท่วมทุกที่ อพยพหลบหลีกหนี พักพิงศูนย์กันวุ่นวาย วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำตานองไหลเป็นสาย กี่คนที่ล้มตาย บูชาแม่พระคงคา!!!
ฝนหลั่งดั่งฟ้ารั่ว ทะมึนมัวทั่วเวหน สาดซัดกระแสชล โถมกระหน่ำล้นลำธาร หลากรวมทุกเส้นสาย พังทลายทุกห้วยหาน ไร่นาอันตรธาน ทั้งเรือกสวนก็ล่มจม กี่หลังพังพินาศ มันพัดกวาดถลาถล่ม กี่ศพซบโคลมตม กี่ศพลอยกับวารี วิปโยคทั้งแผ่นดิน ดั่งฟ้าสิ้นความปราณี ถาโถมเข้าโจมตี รวมน้ำป่าน้ำตาคน กฎเกณฑ์ธรรมชาติ หรืออำนาจเหนือเหตุผล ลิขิตฟ้าเบื้องบน หรือโลกร้อนจึงผ่อนเย็น น้ำท่วมน้ำตาไทย พ่ายน้ำใจไล่ทุกข์เข็ญ ดับร้อนผ่อนลำเค็ญ เห็นรอยยิ้มปริ่มน้ำตา.