8 กุมภาพันธ์ 2552 16:16 น.
บนดินบินได้
บนดินก็บินได้
เหมือนต้นไม้ค่อยค่อยโต
สักวันคงได้โผ
บินอย่างโก้ขึ้นฟ้าไป
ขวักไขว่พยายาม
รอคอยtimeให้ผ่านไกล
หากเราสู้ด้วยใจ
ฝันคงไกล้ไม่ไกลมือ
8 กุมภาพันธ์ 2552 15:55 น.
บนดินบินได้
ความรักเป็นเช่นใด
ฉันไม่เคยจะพบพาล
เป็นโสดมาตั้งนาน
ไม่หอมหวานดั่งใครใคร
คนเดียวก็สุขดี
คนมากมีย่อมมากความ
คอยตามทุกค่ำเช้า
ดั่งคนเขลาหลงมายา
คนเดียวก็สุขได้
ต้องขวักไขว่หาทำไม
ไม่ทุกข์ก็พอใจ
อยู่อยู่ไปก็สุขดี
ทุกถ้อยคำกลั่นมา
จากน้ำตาที่เดือดดล
ทุกวันต้องผจญ
กับกลุ่มคนทีมากความ
มีเรื่องต้องให้คิด
ทุกห้องจิตสุดจะทาน
เหน็ดเหนื่อยปาดน้ำตา
ต้องก้มหน้าจนหมดวัน
หลายวันผ่านพ้นไป
หน่ายเหนื่อยใจจะต้านทาน
แสนเศ้ราทุกข์ตระกาน
จนต้องพาลกับชะตา
บนหนทางสู้นั้น
ตัวฉันมันยังต้องเดิน
หากหยุดเหมือนยูเทิร์น
ดั่งก้าวเดินกลับทางเก่า
ยามเรารู้สึกท้อ
อย่าร้องขอวอนใครเขา
สองมือของตัวเรา
ไม่ว่างเปล่าหากสู้เดิน
เมื่อถูกใครหมางเมิน
เหนื่อยเหลือเกินเขานินทา
ก็เหมือนโยนมาลา
ลงคงคาแล้วจากไป
สุขแท้คือมุ่งหวัง
หัวใจสั่งให้ก้าวไกล
หากเบื่อเหนื่อยท้อใจ
ท่องเอาไว้ต้องก้าวเดิน
8 กุมภาพันธ์ 2552 12:58 น.
บนดินบินได้
ได้แต่อยู่ห่างห่าง
เห็นรูปต่างหน้าก็พอ
แอบรักและเฝ้ารอ
แค่วอนขอให้เหลียวมอง
มีเพียงแค่เราสอง
ไม่เป็นรองต่อจากใคร
แค่นี้สุขฤทัย
หวังในใจมีสักวัน
สองเราใกล้ชิดกัน
ทุกทุกวันฉันรักเธอ
เราเป็นดั่งเพื่อนเกรอ
ฉันและเธอเป็นคู่กัน
อังกฤษเธอคือซัน
ดวงตะวันมีสีสัน
ตกดึกคือพระจันทร์
อยู่ในฝันยามฉันนอน
ร้อนรุ่มในอุรา
หยาดน้ำตาหลั่งไหลมา
ดั่งหล่นจากนภา
ไร้ชีวาจะก้าวไป
หมดสิ้นทุกทุกสิ่ง
เธอทอดทิ้งฉันทำไม
เจ็บปวดทุกห้องใจ
ยามมองไปเห็นเงาเธอ
หน้าส่วนตัว
950
