16 เมษายน 2551 20:08 น.
บนดินก็บินได้
ความสุขนั้นแสนสั้น
ความทุขนั้นยั่งยืนนาน
อยากอยู่กับความงาม
แต่ใยมารมาลังควาน
ฝืนยิ้มแม้ใจเจบ
ความทุขเขนอยู่ข้างใน
แกล้งพูดบิดเบือนไป
แต่ในใจทุขระทม
ดั่งโคนตมไร้ชีวิต
แม้ใจคิดอยากหลีกหนี
ต้องฝืนย้ำไมตรี
ใจฉันนี้ทุขเกินทน
ทางซ้ายก็ว้าเหว่
แลเหนขวาก็เงียบเหงา
คนเดียวสุดเปลี่ยวเหงา
ต้องสู้ทนเศร้าจังเลย
10 เมษายน 2551 01:43 น.
บนดินก็บินได้
บนดินก็บินได้
ฉันแพ้ฉันพ่ายทั้งชีวิต
แม้ใจคิดอยากถอยและหลีกหนี
ความดีที่ทำค่าไม่มี
ลางทีตัวเราคงต้องจำยอม
ไม่รุต้องทนนานเท่าไหร่
ถึงจะยิ้มได้เหมือนใครเขา
น้ำตาที่ไหลอาบใจเรา
จะบรรเทาได้ด้วยสิ่งใด
แม้ใจจะหดหู่และอ้างว้าง
เทอพอมีที่ว่างให้ฉันใหม
ขอใครสักคนช่วยยาใจ
เทออยู่ใหนช่วยมาหาฉันที
เหนใครคนอื่นเขามีเพื่อน
ตัวเรามีเพียงเงาชวยคลายเหงา
วอนฟ้าแลเหนช่วยบรรเทา
ฉันเจ็บฉันช้ำใครใยดี
พูดไปบ่นไปก็เท่านั้น
มีใครเหนใจฉันบ้างใหม
จะด้านทนสู้ก้าวต่อไป
สองปีเร็วดั่งใจเพียงเสี้ยวนาที
ฉันด้านทนอยู่ใครห้ามได้
ไม่ชอบเรื่องมึงกุไม่สน
จะอยู่ฟันฝ่าแม้ทุกตรม
สองปียอมทนสู้โว๊ยกุ
สักวันฉันจะเป็นผู้ชนะ
ทุกคนจะคาราวะฉันทั้งสิ้น
จะตะโกนให้ใครๆนั้นได้ยิน
อยู่บนดินก็บินได้แล้วคอยดู