ดอกหญ้า

บนข.

เป็นดอกหญ้าค่าด้อยแค่ฝอยหญ้า
ไม่สูงค่าควรคู่ขึ้นหมู่หิ้ง
แตกกอหน่องามในความจริง                     
เย่อหยิ่งจองหองผองดอกบัว

อวดตนสูงค่าราคาสูง                              
ชักจูงมือร้ายเขาหมายหัว
ชูดอกออกเด่นเป็นภัยตัว                           
ยวนยั่วเขาหักปักแจกัน
 
 
ย่ำแย่หดหู่อยู่บนหิ้ง                                 
หมดแล้วทุกสิ่งเคยเฉิดฉัน
เหี่ยวแห้งอับเฉาเฝ้ารอวัน                         
ค่าก็พลันหมดค่าเขาปาทิ้ง
 
เป็นต้นหญ้าค่าด้อยแค่ฝอยหญ้า               
ไม่อวดอ่ายกตนขึ้นบนหิ้ง
ไม่คิดเป็นดอกฟ้าน่าชังชิง                         
แต่เย่อหยิ่งในศักดิ์รักดินทราย
 
จึงผลิใบงามเรียวเขียวขจี                         
ไปทุกที่ป่าเขาลำเนาหมาย
แตกรากฝากหน่อกอกระจาย                     
ได้หยัดกายยืนยงคงชีวา                                       
 
ได้แต่งแต้มแซมดินถิ่นสล้าง                     
งามน้ำค้างพร่ำพรอดกับยอดหญ้า
แม้นเล็กน้อยแต่ยิ่งใหญ่ในสายตา             
งามดอกหญ้างามรับประดับดิน
 
เป็นดอกหญ้าค่าด้อยแค่ฝอยหญ้า
ริมชายคาริมทางข้างโขดหิน
เขาเมินมายชายตาเป็นอาจิณ                    
ไม่ควรสิ้นเสียบแซมใส่แจกัน
 
จึงปลอดจากภัยพาลคอยผลาญพล่า         
ได้ชูช่อโสภาอวดสีสัน
เจียมอัตตาหยัดยืนในคืนวัน                      
ได้แบ่งปันความงามวาบหวามดิน...