14 มกราคม 2556 22:20 น.
บนข.
เป็นชายคลองมองน้ำแค่ฉ่ำชื่น
มิอาจยื่นหยั่งชายลงหมายน้ำ
มองน้ำเยาะเซาะชายสายธารนำ
ตลิ่งช้ำน้ำเซาะกระแซะชาย
อนิจจาชายช้ำประจำคลอง
น้ำไม่มองไม่เห็นกระเซ็นสาย
ทิ้งชายไหลล่วงลับมิกลับกลาย
ตราบจนชายวายพังสองฝั่งคลอง
เป็นชายคาค่าหมายเพียงชายขอบ
ตามระบอบขอบชายแค่หมายจ้อง
คนชายคาอย่าหมายสิทธิ์ไปคิดจอง
เป็นเจ้าของห้องหับที่ลับใจ
คงเป็นได้แค่ฝันชั้นชายขอบ
อยู่ริมรอบขอบชายได้อาศัย
คนชายคาค่าหดหมดอาลัย
เขาเห็นใจเพียงหมายแค่ชายตา
เกิดเป็นชายอย่าหมายว่าข้าบุรุษ
ผู้สูงสุดเลิศเลอเสนอค่า
ที่ว่าเด่นอาจเป็นได้แค่ชายคา
หรืชายป่าชายเขาชายเราเอย
จะกี่ชายร้อยชายยังพ่ายแพ้
ต่อเพศแม่สตรีนี่ละเหวย
คำดอกไม้ชายคามาเปรียบเปรย
ใครละเลยอาจเปิงเสียเชิงชาย
เราเป็นชายริมคลองยืนจ้องน้ำ
ก็เพียงฉ่ำชื่นจิต...หากคิดหมาย
กระโจนลงลำธารสำราญกาย
ก็อาจจมน้ำตาย...ริมชายนาง...
3 มกราคม 2556 16:04 น.
บนข.
หอมดินกลิ่นนาข้าวกล้าเขียว
ลมพัดกรูเกรียวไล้เรียวข้าว
ท้องฟ้าฉ่ำฝนก็หล่นพราว
ปลอบข้าวปลอบขวัญชาวนา
ดินฉ่ำน้ำชุ่มเพราะอุ้มน้ำ
กสิกรกสิกรรมเพาะชำกล้า
ดินว่างร้างข้าวก็พราวตา
ข้าวกล้างอกงามตามทำนอง
กล้าน้อยค่อยค่อยแตกกอ
แตกหน่อก่อกล้านาทั้งผอง
ลมร่ายพร่ายริ้วพริ้วมอง
ต้นข้าวทั้งท้องออกรวงงาม
เต็มนาท้องทุ่งยุ้งฟ้า
รวงทองงามตาวาบหวาม
จากกล้าก่อรวงริ้วงาม
นิยามทุกข์ยากชาวนา
ชาวนาคนจนต้องทนยาก
ทุกข์ทนซ้ำซากเหนื่อยล้า
หยาดเหงื่อแรงงานผ่านมา
มอบเป็นเหรียญตราชาวนาไทย
หมดนาหมดหน้าเก็บเกี่ยว
หนี้สินหน่วงเหนี่ยวหวั่นไหว
ยุ้งฉางว่างเปล่าเศร้าใจ
ขายข้าวเลี้ยงใคร...ชาวนา
หอมดินกลิ่นจางฟางข้าว
ลมแล้งอบอ้าวผะผ่าวหน้า
ซังข้าวปลิดปลิวละลิ่วฟ้า
คือวิญญาณชาวนาปลิดปลง
ตั้งหน้ารอหวังหน้าฟ้าฝนใหม่
ต่อลมหายใจผุยผง
หว่านกล้าชีพกล้าคืนคง
ต่อหนี้ยืนยง....ชาวนา