27 ตุลาคม 2554 18:58 น.
บนข.
กูละงงสงสัยในชีวิต
กูยิ่งคิดยิ่งงงยิ่งสงสัย
ชีวิตกูกูคิดชีวิตใคร
หนทางใดกูงงกูหลงเดิน
กูยิ่งเดินยิ่งหลงในดงชัฏ
ถูกบ่วงรัดมัดกูอยู่นานเนิ่น
จิตวิญญาณตกอับกูยับเยิน
งงเหลือเกินกูงงกูหลงทาง
เกิดเป็นกูอยู่เป็นตนทนจรจัด
กรรมวัฏฏ์เวียนวนด้นสงสาร
ตายแล้วเกิดเกิดแล้วจมกี่ลมปราณ
ทรมานนานเนิ่นเกินกัปกัลป์
ชีวิตคืออะไรกูใคร่รู้
(เดาว่าการต่อสู้และแข่งขัน)
ระหว่างตัวกูผู้สามัญ
กับภพชาติอนันต์ยาวไกล
กูมุ่งหมายยุดภพสยบเท้า
หยุดร้อนเร่าทั้งหลายแหล่กูแน่ไหม
อาวุธคืออัตตากูพาไป
หวังสยบภพไตรบรรลัยลง
แต่รบกันทุกครั้งกูพังพ่าย
ทั้งอาวุธมากมายโลภโกรธหลง
ภพคือผู้คว้าชัยไปยิ่งยง
กูยังคงเวียนว่ายกระหายชัย
กูละงงสงสัยในชีวิต
กูยิ่งคิดยิ่งงงยิ่งสงสัย
ชีวิตกูกูคิดชีวิตใคร
วัฏฏะใดกูงงกูหลงเดิน
ใจกูคิดถนัดกำจัดภพ
ด้วยหวังจบกันดารอันนานเนิ่น
แต่อัตตาเจ้ากรรมมันซ้ำเชิญ
กูกลับเพลินหลงภพ...จบไม่ลง...
10 ตุลาคม 2554 18:27 น.
บนข.
ขุนเขานั้นยังยงคงขุนเขา
นทีเล่ายังคงดำรงไหล
สายลมเย็นก็ยังเช่นสายลมไกว
แดดร้อนไซร้ยังดำรงคงเตโช
ศิลาแกร่งก็ยังแกร่งศิลานั้น
ผืนทรายนั่นยังประจักษ์อยู่อักโข
น้ำยังคงตัวตนบนอาโป
คลื่นยังโชว์คลื่นสาดบนหาดทราย
พฤกษาคงสล้างอย่างพฤกษา
มวลมาลาคงกลิ่นมิสิ้นหาย
ป่ายังคงผืนป่าลดาพราย
สัตว์ทั้งหลายยังคงสัตว์อยู่อัตรา
และฝูงคนยังคงชัดอัตตาอยู่
หญิงชายคู่ยังคงคู่มนุสสา
กิเลสคงกิเลสเหตุมายา
ชักนำพาหมู่สัตว์ทุกบัดใจ
โลกยังคงหมุนวนมิพ้นโลก
สุขทุกข์โศกยังคงโชกตามโลกไหว
วันเวลายังคงกาลและผ่านไป
ชีพใดใดคงย่อยยับไปกับกาล
ปุถุชนยังคงเกิดเตลิดภพ
จนเจนจบภพชาติวาดสังขาร
สะสมกองอวิชชามาช้านาน
มิอาจผลาญภพชาติให้ขาดไป
ขุนเขานั้นมิยิ่งยงคงขุนเขา
นทีเล่าหยุดนิ่งมิติงไหว
สายลมเย็นก็มิเช่นสายลมไกว
แดดร้อนไซร้ก็ไร้ร้อนสะท้อนเงา
สรรพสิ่งที่เห็นว่าเช่นนั้น
แท้ก็ย้อมแปรผันทั้งนั้นเล่า
น้ำหยุดนิ่งแท้จริงตลิ่งเนาว์
กลับร้อนเร่าเคลื่อนไหว...เห็นไหมนั่น
7 ตุลาคม 2554 18:08 น.
บนข.
ไก่ขันประชันเสียง
ส่งสำเนียงเสียงประสาน
ปลุกภวังค์แห่งรัตติกาล
ขึ้นแหวกม่านแห่งราตรี
แสงดาวกระพริบฟ้า
ดุจสายตานวลมณี
วับวิบระยิบถี่
ก่อนหริบหรี่สัญจรลา
น้ำค้างก็พร่างพราว
ใสสกาวพราวยอดหญ้า
หยดน้ำค้างหยาดน้ำตา
หนาวอุรารัตติกาล
ตื่นเถิดผู้หลับใหล
ปลดปล่อยใจจากฝันหวาน
ราตรีนี้มินาน
ต้องแหลกลาญด้วยทิวา
ตื่นเถิดมารับขวัญ
ก่อนดาวนั้นจะอ่อนล้า
เก็บดาวพราวนภา
ฝากท้องฟ้าและราตรี
ตื่นเถิดมารับขวัญ
ก่อนหยาดน้ำค้างนั้นจะหมองศรี
เก็บทุกหยดน้ำค้างมณี
ฝากที่ยอดหญ้าลดาวัลย์
ไก่ขันประชันเสียง
ส่งสำเนียงเสียงกระชั้น
ตื่นเถิดก่อนตะวัน
จะฟาดฟันรัตติกาล
เก็บรัตติกาลนี้
ฝากราตรีก่อนผันผ่าน
(และ)เก็บทุกข์ดวงใจทรมาน
ฝากพสุธาธาร....และธาตรี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบนข.
หน้าส่วนตัว
2653
