5 มีนาคม 2551 20:06 น.
บนข.
เสียงลือเสียงเล่าอ้างระหว่างเขา
ระหว่างเรามีเรื่องราวมากล่าวขาน
เขากะหูคู่กันมาเนิ่นนาน
ระยะกาลก่อนหลังมานั่งตรอง
ใครเกิดก่อนเขากับหูดูดูแล้ว
คงไม่แคล้วความจริงสิ่งทั้งสอง
หูเกิดก่อนมาก่อนให้ย้อนมอง
เขาทั้งสองเกิดหลังโปรดชั่งดู
แต่บางครั้งนึกหนอก็น่าขำ
เขากลับทำลิ้นลมมาข่มหู
เขาสวมเขาให้ใครให้พรั่งพรู
ทำอดสูสวมกัณณ์ตะบันไป
ฟังเขาว่าอย่าเพิ่งบ้าไปตามเขา
หากหูเบาเชื่อเขาที่ขานไข
อาจเสียทีให้เขาจะเศร้าใจ
เขาหลอกให้เจ็บช้ำระกำนาน
หูมีรูไว้รับสรรพเสียง
ที่เขาเพียงเพียรพร่ำรำพันหวาน
หรือสรรเสริญนินทาด่าประจาน
ก่อรำคาญคันหูอดสูจริง
โบราณท่านจึงบอกเพื่อกรอกหู
ให้เรียนรู้กันไว้ทั้งชายหญิง
ทุกสำเนียงผ่านโสตโปรดประวิง
หูจงนิ่งฟังหูให้รู้ความ
ให้ฟังหูไว้หูรู้ให้แน่
ว่าจริงแท้แค่ไหนไม่ผลีผลาม
คำเขากล่าวกรอกหูอย่าวู่วาม
หูจงตามครวญใคร่ใช้ปัญญา
เห็นกันอยู่มากมายทั้งชายหญิง
หูไม่นิ่งเชื่อเขาเอาละหวา
โลกจึงถูกสวมเขาเศร้าโศกา
เสียน้ำตาเห็นอยู่เพราะหูเบา
ใครจะเกิดก่อนใครไม่สำคัญ
โลกจัดสรรสิ่งคู่หูกับเขา
เขาจะว่าอย่างไรใส่หูเรา
ไม่เชื่อเขาง่ายง่ายสบาย...พลัน...
1 มีนาคม 2551 17:06 น.
บนข.
จะกล่าวนามนครหนึ่งซึ่งงามหรู
แหล่งที่อยู่แห่งคนชนชายหญิง
เป็นนครย้อนย้ำนำความจริง
วิจิตรยิ่งนามหมาย กายนคร
รวมพื้นที่ยาววาหนาแค่คืบ
แต่ว่าสืบเรื่องราวพราวสลอน
อีกโลกหนึ่งซึ่งหลากมากบทตอน
ผ่านสะท้อนนครกายหลายอารมณ์
การปกครองเมืองนี้เท่าที่เห็น
นั่นแบ่งเป็นภาคส่วนล้วนเหมาะสม
คือดินน้ำลมไฟใฝ่นิยม
จตุสดมภ์จัดสรรปันปกครอง
ทั้งสี่กรมทำงานประสานร่วม
เป็นหนึ่งรวมไม่แตกไม่แยกผอง
ดุจเครื่องจักรที่เห็นเป็นทำนอง
ประสานคล้องร่วมรักสามัคคี
อันกรมดินดูแลแผ่ระบบ
ไปจนจบเนื้อหนังทั้งอัฐี
ผมขนเล็บตับไตไส้พุงมี
กรมดินชี้ดูแลแผ่เจือจาน
ส่วนกรมน้ำจัดสรรน้ำในนคร
คือเลือดย้อนลำเลียงเลี้ยงสังขาร
รวมแหล่งน้ำทั้งหลายเป็นสายธาร
แล้วไหลผ่านกายนครสะท้อนมา
ส่วนน้ำเสียทั้งหลายระบายผ่าน
โดยทวารทั้งเก้าเหล่าสาขา
คือช่องเล็กช่องใหญ่ในกายา
เป็นมรรคาระบายถ่ายออกไป
อีกหนึ่งกรมลมสั่งบังคับการ
ให้พัดผ่านดินน้ำตามเคลื่อนไหว
คือกองลมในกายลมหายใจ
สืบสายใยยืนยงให้คงทน
หากลมหยุดหล่อเลี้ยงแม้เพียงครู่
นครหรูวุ่นวายหมายสับสน
อาจต้องเสียชีวิตปลิดผู้คน
ค่ามากล้นลมปราณผ่านนคร
อีกหนึ่งกรมสำคัญนั้นคือไฟ
ดูแลให้อบอุ่นกรุ่นไอร้อน
อุณหภูมิในกายหมายอาทร
ไม่ยอกย้อนดูแลเผื่อแผ่มา
หากไฟหมดกำหนดหมดทุกสิ่ง
กายหยุดนิ่งดุจขอนนอนแผ่หรา
ทั้งนครอ้างว้างร้างโรยรา
ทั้งพาราเน่าสลายทำลายตน
กายนครอำเภอหนึ่งซึ่งเป็นใหญ่
อำเภอใจเด็ดขาดอำนาจล้น
เผด็จการปกครองผองผู้คน
ให้สุขล้นอย่างไรใจสั่งมา
สั่งให้ทุกข์โศกเศร้าหรือเร่าร้อน
ทุกขั้นตอนล้วนใจเป็นใหญ่หนา
ใจเป็นนายกายเป็นบ่าวทุกคราวครา
เป็นราชาแห่งนครให้ย้อนดู
กายนครที่เห็นเป็นสมมุติ
กายมนุษย์นิยามว่างามหรู
เพราะดินน้ำลมไฟหมายเชิดชู
เกาะกลุ่มอยู่เหนียวแน่นเป็นแกนกลาง
เมื่อดินน้ำลมไฟในกายแตก
มันก็แยกกันไปไร้ใครขวาง
กายนครถึงคราลาอับปาง
เป็นเมืองร้างเรียงรายไร้คนแล....
หน้าส่วนตัว
1416
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบนข.
