25 ธันวาคม 2551 07:51 น.
บนข.
เมื่อนายสั่งฟังนายด้วยหมายชอบ
ตามระบอบระบบให้ครบถ้วน
คำสั่งนายนายสั่งต้องบังควร
ทุกสิ่งล้วนอาญาอย่าขัดใจ
เป็นโองการสวรรค์อันศักดิ์สิทธิ์
ซึ่งลิขิตผิดชอบมามอบให้
เป็นนรกบางครั้งไม่ยั้งใคร
เป็นไฟไหม้สำแดงแผลงฤทธี
หากบังอาจไปถามความถูกต้อง
นายอาจหมองหม่นหนักถึงศักดิ์ศรี
เหตุผลนายถูกต้องผ่องราคี
ผิดถูกชี้ บันดาลโดยผ่านนาย
เกิดเป็นคนมีนายไม่ตายหรอก
แค่ช้ำชอกบางสิ่งวิ่งขวนขวาย
นายเสนอจำสนองต้องใจกาย
อึดอัดหมายกล้ำกลืนฝืนจำทน
ได้ครับท่าน....
คำนี้ผ่านยอมรับไม่สับสน
นายประสงค์สิ่งใดจะใฝ่ยล
จงดั้นด้นเสาะหามาประทาน
ผ่านครับพี่....
ไร้วจีผูกมัดหรือคัดค้าน
หากขัดใจให้เห็นเป็นรำคาญ
นายอาจพาลโกรธเคืองเรื่องใหญ่โต
ดีครับผม....
ต้องชื่นชมเชิดชักให้อักโข
แม้นลมนายผายผ่านทวารโชว์
ต้องเมโมดมดอมว่าหอมดี
คำนายสั่งฟังนายด้วยหมายชอบ
ตามระบอบเคารพครบวิถี
สันดานนายหลายหลากมากวิธี
เปิดช่องชี้รู้กัน...ด้วยสันดาน
11 ธันวาคม 2551 20:13 น.
บนข.
ดูก่อนเถิดภารดา
ผู้หาญกล้าโดยชาติหรือขลาดเขลา
ผู้มุ่งมาดวาดฝันอันทึมเทา
โลกเพียงเงามายามาเยี่ยมเยือน
ใครหลอกใคร
ระหว่างใจวิปริตติดปมเงื่อน
หรือโลกร่ายจริตมาบิดเบือน
ให้แชเชือนหลงลับไปกับกาล
สรรพสิ่งที่เห็น
จึงแค่เป็นสายลมอันพรมผ่าน
ผู้หลงเงาเฝ้าเพียรเขียนวันวาน
แล้วสำราญซึมทราบภาพมายา
แก่นสารคือสิ่งใด
มีบ้างไหมฝูงคนได้ค้นหา
ก้าวจากบ่วงร้อยผ่านกาลเวลา
ตัดมายาอามิสอันติดตน
ผู้เสพเสวยโลก
จึงทุกข์โศกมิสร่างก่อสร้างผล
รสแห่งโลกชักนำย้ำกมล
ด้วยเล่ห์กลอำพรางไปทางมัน
วัฏฏะอันยืดยาว
ยากสืบสาวให้สุดถึงจุดนั้น
สองข้างทางวัฏฏะสารพัน
ล้วนสิ่งสรรจรุงปรุงวิญญาณ
ผู้เดินทาง
จึงก้าวย่างเพลินเพลิดเตลิดซ่าน
ในจักษุมืดมนอนธการ
มิอาจผ่านวังวนเล่ห์กลเงา
ดูก่อนเถิดภารดา
ผู้หาญกล้าโดยชาติหรือขลาดเขลา
ผู้มุ่งวาดกวาดฝันอันทึมเทา
ใฝ่คว้าเอาอันใดในมายา...
3 ธันวาคม 2551 21:59 น.
บนข.
เมื่อจันทร์ยิ้มพริ้มเพราให้เราเห็น
มีดาวเด่นเป็นตาท่ามฟ้าใส
เป็นรูปพักตร์ลักยิ้มอิ่มละไม
เหมือนมีใครคอยจ้องมองโลกา
อันรอยยิ้มแห่งจันทร์นั่นจำเพาะ
เป็นยิ้มเยาะเย้ยหยันกันแน่หนา
คงทุเรศเหตุการณ์ผ่านสายตา
ดวงจันทราจึงยิ้มเหมือนทิ่มแทง
ถุย...ชาวโลกขี้เหม็นก็เช่นนี้
นั่นโน่นนี่ชี้ชัดความขัดแย้ง
สัตว์ประเสริฐแค่นามความสำแดง
สิ่งแสแสร้งมายาจันทรามอง
ปากมนุษย์พร่ำเพรียกเรียกสันติ
แต่กลับริการร้ายหมายหม่นหมอง
บ้างเรียกร้องสามัคคีมีปรองดอง
แต่กลับจ้องบีฑาเข่นฆ่ากัน
พันธุ์มนุษย์ยื้อแย่งเข้าแบ่งโลก
บริโภคอหังการ์หฤหรรษ์
ห่างสำนึกชั่วดีในชีวัน
มิต่างชั้นจตุบาทอนาถจริง
ดูก่อนเถิดชาวโลก กะโหลกหนา
ก่อนโลกาย่อยยับสรรพสิ่ง
มีบ้างไหมปัญญามาประวิง
เพื่อละทิ้งสิ่งทรามความระยำ
ให้สันติงอกงามความสงบ
แล้วสยบร้อนทุกข์ที่รุกล้ำ
หยุดเข่นฆ่าอาฆาตอันอาจทำ
โลกระกำเห็นเห็นเป็นเพราะใคร
เมื่อจันทร์ยิ้มพริ้มเพราให้เรารู้
ดาวเด่นคู่เป็นตาท่ามฟ้าใส
คือยิ้มเยาะเย้ยหยันจันทร์อำไพ
เพราะเห็นความเป็นไปในโลกา....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบนข.
หน้าส่วนตัว
1212
