มิใช่โค กินหญ้า ใต้ฟ้ากว้าง             

มิใช่โค เขาง้าง สองข้างเขา

ใช่โคถึก ไถนา ชาวนาเรา                          

ใช่โคเขา ขึ้นเขียง อยู่เคียงจาน

ใช่โคชน คนโชว์ โคตามบ่อน             

ใช่โคต้อน ตามฝูง วิ่งพลุ่งพล่าน

ใช่โคนม รีดนม ให้ทรมซาน             

ใช่โคขาน เรียกนำ ตามคำคน

แต่มันคือ โรคร้าย มากมายพิษ          

นามมันคือ “โควิด” พิษเหลือล้น

มิปรากฏ ร่างกาย หมายตัวตน          

แต่เล่นกล ด้วยพิษ ขวิดเรื่อยไป

หากโดนขวิด ติดเชื้อ ก็เหลือรับ                   

ต้องย่อยยับ วายชนม์ ทนไม่ไหว

ที่ป่วยหนัก เกินช่วย ก็ป่วยไป           

ที่ปลอดภัย ในจิต  คิดระแวง

กลายเป็นโรค ตระหนก วิตกจริต       

เพราะผลพิษ โคร้าย น่าหน่ายแหนง

ยุคสมัย ข้าวยาก  หน้ากากแพง         

โรคแทรกแซง ซ้ำเช่น เห็นแก่ตัว        

อีกโรคฉวย โอกาส ระบาดระบัด                 

ระยำยัด บัดซบ พบเห็นทั่ว

เจ้าโควิด พิษกล้า ไม่น่ากลัว             

เท่าโรค เห็นแก่ ตัวในฝูงคน    

เมื่อมนุษย์ ย่ำแย่ รังแกโลก              

พลโรค ต่างชนิด ก็คิดค้น

จัดระเบียบ โลกใหม่ ให้แยบยล         

ระบาดตน แพร่เชื้อ เหลือจะกลัว

ใครประมาท พลาดพลั้ง ไม่ยั้งคิด       

ใช้ชีวิต ฟอนเฟะ เละไปทั่ว

ถูกโคขวิด พิษผัน  เข้าพันพัว             

โลกปรับตัว จะแผลงฤทธิ์  ด้วยพิษโค....

เธอ...ได้ยินไหม หัวใจฉัน....

มันเต้นสั่น หวั่นไหว กระไรหนอ

เมื่อรักมา ทักทาย หมายพะนอ

แล้วแตกกอ หน่อรัก ประจักษ์ใจ

แล้วจากกอ ต่อมา มินานนัก

เป็นดอกรัก แรกเริ่ม ประเดิมให้

หวังใจเธอ มุ่งหมาย เป็นสายใย

ร้อยรักให้ งามเด่น เช่นมาลา

เป็นมาลา มาลัย ร้อยใจรัก

ด้วยดวงใ จแน่นหนัก ในรักค่า

ฉันปลูกรัก ด้วยใจ ให้ราคา

มากเกินกว่า ค่าใด ที่ใจมี

เมื่อใจฉัน แทนค่า ราคารัก

อยากให้เธอ ประจักษ์ ว่ารักนี้

จะมอบให้ คนที่รัก ด้วยภักดี

ให้รักนี้ เบ่งบาน เต็มลานใจ

หากใจเธอ มีใจ เช่นใจฉัน

มีเยื่อใย ให้กัน เช่นฉันให้

โปรดแสดง เครื่องหมาย จากภายใน

ว่าเธอมี รักให้ เชื่อใจกัน

หากใจเธอ ใจฉัน มาบรรจบ

ได้สบรัก กลางใจ ที่ใฝ่ฝัน

เธอมีใจ ฉันก็ใจ มีให้กัน

ดอกรักนั้น ที่เธอมอบ ได้ปลอบใจ

หากเป็นรัก ข้างเดียว คงเปลี่ยวเปล่า

ความเงียบเหงา เกาะกิน สิ้นสงสัย

ล่องเรือรัก เคว้งคว้าง กลางหทัย

แล้วอับปาง อยู่ใน น้ำใจเธอ....

• เธอ...ใจคงตายด้าน ไปนานเนิ่น         
• เมื่อใจฉัน เทียบเชิญ มิหวั่นไหว
• รักฉันเธอ คงเมิน ไม่เพลินใจ            
• สี่ห้องแห่ง หทัย ปิดประตู
•  
• เมื่อเธอมัว กลัวใจ ไม่เปิดกว้าง          
• ปิดหนทาง ข้างใน หัวใจอยู่
• เธอคงมอง รักที่เห็น เป็นศัตรู            
• อันจะจู่ ทำลาย หมายหัวใจ
• หรือเธอคิด เก็บใจ ไว้กับตัว             
• อยู่กับความ หม่นมัว และหมองไหม้
• เก็บคืนวัน ปวดร้าว แต่คราวใด          
• ผ่านวันวัย วังวน ไม่พ้นเลย
•  
• ได้โปรดเถิด เปิดใจ ให้สักนิด             
• ให้ใจฉัน ใกล้ชิด ได้เปิดเผย    
• ว่ารักฉัน เช่นอรุณ อุ่นไอเอย             
• อันเธอเคย อบอุ่น คุ้นเคยมา
•  
• รักนะ ว่ารัก อยากจะบอก               
• ให้ได้ยิน ถึงซอก แห่งฟากฟ้า
• ผ่านสายลม พรมผ่าน ม่านเมฆา       
• ไปสู่ใจ ด้านชา เธอคนดี
•  
• ขอเพียง เธอรับรู้ ดูใจบ้าง                
• อย่าปล่อยให้ อ้างว้าง อยู่อย่างนี้
• แค่เปิดใจ รับใจ ทีใครมี                   
• ความหวังดี ด้วยรัก สมัครใจ                      
•  
• เธอ...ใจคงตายด้าน ไปนานเนิ่น         
• แต่ฉันยัง เทียบเชิญ รักไปให้
• แม้นเธอมอง ไม่เห็น ไม่เป็นไร           
• เธอคงไม่ สนใจ รักใครเป็น
•  
• หวังว่าเธอ คงจะเป็น อยู่เช่นนี้          
• สักกี่ปี กี่ชาติ มิอาจเว้น
• ฉันก็จัก รักเธอ เสมอเช่น                
• ดังเงาเร้น ติดตาม เป็นยามใจ...

• คนมีรัก มักมีคน มารนรัก
• เหมือนเหยียบตม ในปลัก รักติดหล่ม
• มิเปื้อนโคลน ก็เหมือนโดน ขี้โคลนตม
• ให้จ่อมจม หล่มรัก เมื่อแรกเจอ
• เหมือนบุปผา หน้าแล้ง ที่แห้งผาก
• พอฝนฝาก เร่งรีบ กลีบเผยอ
• ก็เบ่งบาน รับฝน ที่ปรนเปรอ
• งามเสมอ กิ่งก้าน ประสานใบ
• แม้นแรกรัก มักแปลก ที่แรกพบ
• แต่ใจย่อม สยบ สยิวได้
• กอดสายลม ลมหวน ปั่นป่วนใจ
• เอมอิ่มใน กระมล คนมีรัก
• ถึงไฟแดด แผดกล้า มาแผดแสง
• ก็ยังไม่ ร้อนแรง เปล่งแสงหลัก
• เท่าไฟร้อน ตอนที่ คนมีรัก
• มันร้อนหนัก เหนี่ยวหน่วง ในดวงใจ
• เมื่อไฟรัก แผดอก นรกเผา
• ยิ่งร้อนเร่า เร่าร้อนยิ่ง กว่าสิ่งไหน
• หากเธอนั้น ขันอาสา มาดับไฟ
• โปรยน้ำใจ ดับร้อน บรรทรเทา
• ขอแค่รัก รักแค่ขอ มาต่อรัก
• เหมือนเช่นฉัน ตระหนัก ว่ารักเขา
• แม้จะอยู่ สุดหล้า ฟ้าสีเทา
• ก็จะเฝ้า ฟูมฟัก ว่ารักกัน
• คนมีรัก มักมีคน มารนรัก
• เหมือนเหยียบตม ในปลัก มักถลัน
• ลื้นล้มแล้ว เลอะเทอะ เลอะโคลนพลัน
• แต่ใจฉัน เมื่อพบ สยบยอม
• ให้รักอาบ ซาบซ่า เป็นยาพิษ
• มาปลงปลิด ชีพนี้ ก็พลีพร้อม
• รักไม่ชื่น ขื่นขม และตรมตรอม
• แต่ฉันยอม พร้อมใจ...รักใครนั้น..!!!

เดือนไหน ๆ ไม่มีค่า             

เท่ากับเดือนกุมภาเขาว่างั้น

และว่าวันไหน ๆ ไม่สำคัญ

เท่าสิบสี่กุมภาพันธ์วาเลนไทน์

จะบอกรักไหน ๆ ไม่อย่างว่า   

เท่ากับบอกในกุมภาหรือไฉน

รักอื่น ๆ หมื่นแสนไม่แทนใจ   

เท่ารักในวันนี้สิบสี่กุมภา

มวลดอกไม้ใด ๆ ในโลกนี้      

ก็ไม่หอมยวนยีเท่าบุปผา

ที่มอบ ๆ ให้กันทุกวันมา        

เท่าสิบสี่กุมภาวาเลนไทน์

หอมดอกไม้ใด ๆ ไม่กำซาบ 

 เท่าหอมกลิ่นกุหลาบให้วาบไหว

โอ้กุหลาบ หลาบช้ำระกำใจ   

ช้ำน้ำใจในวันนี้สิบสี่กุมภา

เทศกาลบอกรัก มักไม่บอก    

จริงคือหลอกบอกรักมักอย่างว่า

รักลดแลกแจกแถมแกมน้ำตา 

ในสิบสี่กุมภาวาเลนไทน์

รักที่เคยถนอมอดออมรัก       

ก็กลับมาเสียหลักเสียรักได้

รักที่เคยมีค่าราคาใจ            

ก็หมดไปวันนี้สิบสี่กุมภา

โอ้รักเอ๋ยเคยไหมใครเคยคิด    

วาเลนไทน์ถูกผิดคิดกล่าวหา

เทศกาลเสียตัวเสียน้ำตา        

ที่สิบสี่กุมภาวาเลนไทน์

ที่แท้ผู้มักง่ายคือชายหญิง       

ผู้ก่อเหตุตัวจริงสิ่งเหลวไหล

เขาถือรักคือเสียตัวไม่กลัวใด   

ถุย...กระไร  รักนี้  สิบสี่กุมภา