22 กุมภาพันธ์ 2548 19:02 น.
น้ำแข็งไส
อยากหั้ยเธอรักฉันบ้าง สักนิด
อยากหั้ยเธอแคร์ฉันบ้างได้ไหม
อยากหั้ยเธอมีแค่ฉันคนเดียว
ทุกลมหายใจ
อยากตะโกนบอกเธอไป... ฉันรักเธอ
22 กุมภาพันธ์ 2548 18:26 น.
น้ำแข็งไส
เธออยู่ในความรู้สึกตลอดเวลา
แม้ว่าฉันจะอ่อนล้า ... อ่อนไหว
เธอ ... คือคนที่สอนให้ฉันมั่นใจ
ว่าความห่างไกล ... ไม่อาจทำให้ใจ
เปลี่ยนแปลง
16 กุมภาพันธ์ 2548 16:14 น.
น้ำแข็งไส
หากคิดจะรัก ก็จงรัก
หากคิดจะหัก ต้องห้ามใจให้ไหว
หากคิดจะตัด ต้องตัดเยื่อขาดใย
หากคิดจะลืม ต้องล้างเค้าจากใจ
หากคิดจะไป ต้องไม่หวนกลับมา
ไปแล้ว เข้าวัดอาบน้ำมนต์
ไปแล้ว ทำบุญ ถวายสังฆทาน
ไปแล้ว ปล่อยสัตว์ ทำทาน
ตั้งจิตอธิษฐานชาติหน้าฉันใด
ขออย่าได้เจอกันอีกเลย ...สาธุ!
16 กุมภาพันธ์ 2548 15:18 น.
น้ำแข็งไส
ผู้หญิงไม่ใช่ ... ของตาย
และไม่ใช่ตุ๊กตาให้เธอดูเล่น
ยามรัก เทคแคร์ซะเวอร์เกินความจำเป็น
ยามเบื่อ ยามเซ็ง เธอก็ทำชา - เย็น ไม่ใส่ใจ
เพราะผู้หญิงก็มีหัวใจ ... มีความรู้สึก
ข้างในลึก - ลึก จะมีความเข้มแข็ง
หมดยุคสำหรับผู้หญิง อ่อนไหว - อ่อนแอ
จะไม่ยอมแพ้ให้ผู้ชาย...หน้าลิง...อีกต่อไป
15 กุมภาพันธ์ 2548 20:47 น.
น้ำแข็งไส
เวลาที่ฉันอ่อนไหว
เธอจะรู้บ้างไหม ... ฉันคิดถึงเธอแทบร้องไห้
เป็นเพราะเราห่างกันห่างไกล
กลัวเธอจะหวั่นไหว
ไม่อยากให้เธอเผื่อใจ ... รับใครก้าวเข้ามา
คิดถึงเธอทีไร ใจฉันสุดว้าวุ่น
คิดถึงไออุ่นที่เธอเคยอยู่ใกล้
เกลียดความจริงที่เราต้องอยู่ห่างไกล
แล้วน้ำตาก็ไหล เมื่อคิดถึงเธอ