1 เมษายน 2548 10:47 น.
น้ำแข็งไส
กับท่าทีที่วางเฉย
กับการมองข้ามละเลย ลืมเอาใจใส่
จะไม่ถามสักคำว่าฉันควรอยู่หรือไป?
เพราะไม่ว่าจะเลือกทางไหน...เธอก็ไม่แคร์อยู่ดี
เส้นทางที่ฉันควรเลือกเดิน
ควรเลือกเส้นทางที่ห่างเหินกับเธอสักพัก
รอให้วัน เวลาลบเลือนว่าครั้งหนึ่งเธอ-ฉัน
เคยรู้จัก
และเคยรักกันมากมายเพียงใด
31 มีนาคม 2548 11:43 น.
น้ำแข็งไส
ก็เพราะฉันเป็นเพียงคนอื่น
ที่เธอมักลืมอยู่เสมอ
ก็เพราะฉันไม่เคยเข้าไปอยู่ในใจเธอ
เธอจึงพลั้งเผลอทอดทิ้งไป
หันมองฉันบ้าง
บอกว่ายังต้องการฉันบ้างไหม
คำเดียวที่พูดมาฉันพร้อมรับฟัง ... เข้าใจ
และจะทำทุกอย่าง...ตามที่เธอต้องการ
31 มีนาคม 2548 10:25 น.
น้ำแข็งไส
เพราะฉันไม่ใช่คนสำคัญ
เพราะฉันไม่ใช่คนที่เธออยากผูกพันธ์สักเท่าไหร่
เพราะฉันเป็นตัวสำรองคนฆ่าเวลาไม่คู่ควรอะไร
เพราะฉันไม่เคยเป็นคนที่ใช่...เธอไม่ต้องการ
30 มีนาคม 2548 19:45 น.
น้ำแข็งไส
ลืมไป...ฉันไม่มีสิทธิ์
อย่าไปคิดเรียกร้องอะไรทั้งนั้น
ไม่มีสิทธิ์แม้จะต่อรอง...ความสัมพันธ์
เพราะฉัน...ไม่ใช่คนสำคัญของเธอ
ขอโทษนะ...ที่เผลอมอบหัวใจ
ไม่เคยคิดผูกมัดเธอไว้ทั้งนั้น
ฉันรู้ดีว่าวันนี้ความผูกพันธ์
ระหว่างเรานั้น...ควรจบลงเสียที
30 มีนาคม 2548 10:28 น.
น้ำแข็งไส
เพราะเป็นทางที่ฉันไม่ได้เลือกเอง
และเธอเองที่เป็นฝ่ายข่มเหง...ผลักไส
หลอกให้รัก ให้หลง ให้เชื่อใจ
แล้วนี่ใช่ไหม...ที่เธอตอบแทน
น้ำตาให้มาพร้อมความเจ็บช้ำ
นี่น่ะหรือคือรางวัลอันยิ่งใหญ่
เพื่อให้ฉันมีโอกาสชื่นชม...ตลอดไปใช่ไหม
หรือเธอให้ฉันมาเพื่อตอกย้ำมันเอาไว้ใน
...ความทรงจำ....