28 เมษายน 2552 21:25 น.
น้ำแข็งเปล่า
เมื่อไม่คิดจริงจัง
จึงไม่อยากรั้งเธอไว้
ได้โปรดเดินจากไป
พบคนใหม่ที่เข้ามา
ขอโทษกับทุกสิ่ง
หากเธอทิ้งไม่ถือสา
ดีกว่าเสียเวลา
กับคนไม่เห็นค่าของเธอ
แม้ว่าจะเสียใจ
แต่ยินดีให้ไปเสมอ
เผื่อว่าจะได้เจอ
ใครที่รักเธอจริงใจ
22 เมษายน 2552 08:23 น.
น้ำแข็งเปล่า
เปาะแปะ....เปาะแปะ
เดินกระแหยะยิ้มย่อง
น้ำฝนเจิ่งนอง
อีหนูร้องอยากเล่นน้ำ
เปรี้ยง..เปรี้ยง..เปรี้ยง
สิ้นเสียงใจเต้นระส่ำ
ฟ้าเอยช่างใจดำ
มาทำอีหนูตกใจ
แง..แง..แง
อีหนูร้องหาแม่ยกใหญ่
ไม่เล่นน้ำแล้วก็ได้
กลัวไฟกลางฟ้าฟาดเอา
โอ๋..โอ๋..โอ๋
พิโธ่..อีหนูหน้าเศร้า
แหม...คงกลัวไม่เบา
จำไว้นะเจ้า เขาไม่ให้เล่นน้ำ(ฝน)
20 เมษายน 2552 18:43 น.
น้ำแข็งเปล่า
ขอบคุณความสัมพันธ์ที่มอบให้
แม้ไม่ได้ชิดใกล้สนิทสนม
เป็นคนไกลทำได้แค่ชื่นชม
ก็สุขสมเกินใจจะใฝ่ปอง
แม้จะเป็นแค่เพียงคนรู้จัก
ไม่มีคำว่ารักจากเราสอง
ไม่มีคำเธอฉันมั่นปรองดอง
ไม่ได้เป็นคู่ครองของหัวใจ
ได้แค่นี้ก็ดีเกินใฝ่ฝัน
แม้ผูกพันทำฉันให้หวั่นไหว
แอบคิดเกินกว่าเป็นแค่คนไกล
ใจแค่เผลอคิดไปเท่านั้นเอง
16 เมษายน 2552 14:25 น.
น้ำแข็งเปล่า
ฝนตกฟ้าร้อง....
เก็บตัวในห้องมิดชิด
ประตูหน้าต่างปิดสนิท
ไม่ได้ยินซักนิดเสียงใด
ไม่ได้อยู่คนเดียว...
อยู่กับความเปล่าเปลี่ยวหวั่นไหว
ยิ่งฝนกระหน่ำยิ่งช้ำใจ
ไม่เห็นคนไหนเปิดประตู
รอฝนซา....
อีกนานไหมนะอยากรู้
เผื่อว่ามีใครมาแง้มดู
คงเห็นฉันอยู่ในห้องนี้
พอฝนซา....
ความมืดบอกลาจากที่นี่
แล้วห้องสว่างในทันที
ผู้คนมากมีปรากฏมา
ฉันจึงเปิดประตู...
ออกไปเรียนรู้เสาะหา
ทักทายบางใครเดินไปมา
จึงได้รู้ว่า....
ถ้าไม่มีใครเข้ามา ก็จงออกไปหาเขาเอง
15 เมษายน 2552 14:00 น.
น้ำแข็งเปล่า
ฉันอยากเขียนกลอน...
นั่งๆนอนๆคิดกลอนไม่ออกซะที
เฮ้ออออ..แล้วจะทำยังไงดี
นับ หนึ่ง สอง สาม สี่ เอ้า!!ลองอีกทีแล้วกัน
มือถือปากกา...
ขีดๆเขียนๆไปมาอยู่นั่น
ไม่เห็นได้เรื่องเลยซักอัน
เรื่องนี้เรื่องนั้น มันยังไม่เข้าตา
เขียนไปเรื่อยเปื่อย...
คิดๆไปเริ่มเหนื่อยเมื่อยล้า
ก็ใช้ไม่ได้เลยนี่นา
ไว้ก่อนนะ เดี๋ยวค่อยมาเขียนใหม่
(พักก่อนนะ เดี๋ยวจะมาเขียนใหม่)
หน้าส่วนตัว
2592
