เมื่ออีกหนาวผันผ่านมาอีกครั้ง แต่ความหวังไม่เห็นเป็นจุดหมาย หลากผู้คนรายล้อมอยู่รอบกาย แต่ไร้คนชิดใกล้ในใจตน มีความเหงาเข้าห่มถมเรือนร่าง อีกหัวใจอ้างว้างทั้งสับสน เฝ้าตามหาบางใครสักหนึ่งคน จนกี่หนาวผ่านพ้นมนมืดมัว หรือจะเป็นความจริงดังใครว่า หมอกหนาวมาบังตาพร่าสลัว มองไม่เห็นอุ่นไอใกล้ๆตัว หรือเพราะกลัวฝนพรำซ้ำหนาวใจ จึงอ้าแขนรับหนาวอย่างเปล่าเปลี่ยว กอดความเหงาดายเดียวนานแค่ไหน ยืนต้านลมห่มพัดซัดห้องใจ จะทานได้กี่หนาวไม่รู้เลย
หน้าส่วนตัว
1751
