8 มกราคม 2552 20:38 น.
น้ำแข็งเปล่า
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
ห้วงคำนึงพร่ำเพ้อละเมอหา
เธอหายไปไม่บอกเลยสักครา
รู้ไหมว่ามีใครเขาเฝ้าคอย
ในจิตใจว้าวุ่นรุ่มร้อนนัก
อยากพบพักตร์สบตาเธอสักหน่อย
อย่าทิ้งฉันพรำเพ้ออย่างเลื่อนลอย
อย่าทิ้งให้คนคอยไร้คนเคียง
เธอหายไปแห่งใดไม่เคยว่า
ขอแค่บอกสักคราอย่าเงียบเสียง
ให้หายห่วงหายกังวลด้วยสำเนียง
ขอแค่เพียงคำบอกก่อนเธอไป
7 มกราคม 2552 21:27 น.
น้ำแข็งเปล่า
ถึงเธอคนนั้น...
คนที่ฉันไม่รู้เขาอยู่ไหน
คนที่ฉันไม่รู้จักเขาคือใคร
คนที่ไม่เคยพบประสบเจอ
ถึงเธอคนนั้น...
ฉันมุ่งมั่นเฝ้ารอเธอเสมอ
อย่าปล่อยฉันเฝ้าฝันหลงละเมอ
อยากพบเธอสักคราพาหวังคอย
ถึงเธอคนนั้น...
คนที่ผูกสัมพันธ์ฝันเลื่อนลอย
คนที่มีใจภักดิ์สมัครร้อย
คนที่คอยบางใครไว้เช่นกัน
5 มกราคม 2552 14:19 น.
น้ำแข็งเปล่า
ที่ฉันเงียบหายไป...
เพราะอยากให้เธอลิ้มรสความคิดถึง
เหมือนเช่นครั้งที่ฉันเคยรู้ซึ้ง
ในห่วงหาคำนึงคิดถึงเธอ
ที่เธอเงียบหายไป...
ภายในใจคิดถึงเธอเสมอ
อยากทราบข่าวอยากคุยอยากพบเจอ
แม้ตัวเธออยู่แสนไกลใจเฝ้าคอย
ที่เราเงียบหายไป...
คงเพราะอยากลองใจกันสักหน่อย
หากวันหนึ่งต้องห่างร้างคนคอย
คงต้องเงียบเหงาหงอยพลอยกังวล
สัญญาไม่เงียบหายไป...
ไม่ว่าอยู่ที่ใดในแห่งหน
จะส่งใจเชื่อมกันมั่นคงทน
จะต่อสู้ดิ้นรนเพื่อพบกัน
5 มกราคม 2552 14:10 น.
น้ำแข็งเปล่า
ขอได้ไหมอิสระในชีวิต
อิสระที่จะคิดอย่างสร้างสรรค์
อิสระที่จะทำอย่างมุ่งมั่น
อิสระที่จะฝันทุกวันวาน
ขอได้ไหมชีวิตอิสระ
ไร้แล้วซึ่งพันธะคอยเผาผลาญ
ไร้แล้วซึ่ง รัก โลภ โกรธ รังควาน
ไร้แล้วซึ่งกัปกาลผ่านวันคืน