20 เมษายน 2552 18:43 น.
น้ำแข็งเปล่า
ขอบคุณความสัมพันธ์ที่มอบให้
แม้ไม่ได้ชิดใกล้สนิทสนม
เป็นคนไกลทำได้แค่ชื่นชม
ก็สุขสมเกินใจจะใฝ่ปอง
แม้จะเป็นแค่เพียงคนรู้จัก
ไม่มีคำว่ารักจากเราสอง
ไม่มีคำเธอฉันมั่นปรองดอง
ไม่ได้เป็นคู่ครองของหัวใจ
ได้แค่นี้ก็ดีเกินใฝ่ฝัน
แม้ผูกพันทำฉันให้หวั่นไหว
แอบคิดเกินกว่าเป็นแค่คนไกล
ใจแค่เผลอคิดไปเท่านั้นเอง
16 เมษายน 2552 14:25 น.
น้ำแข็งเปล่า
ฝนตกฟ้าร้อง....
เก็บตัวในห้องมิดชิด
ประตูหน้าต่างปิดสนิท
ไม่ได้ยินซักนิดเสียงใด
ไม่ได้อยู่คนเดียว...
อยู่กับความเปล่าเปลี่ยวหวั่นไหว
ยิ่งฝนกระหน่ำยิ่งช้ำใจ
ไม่เห็นคนไหนเปิดประตู
รอฝนซา....
อีกนานไหมนะอยากรู้
เผื่อว่ามีใครมาแง้มดู
คงเห็นฉันอยู่ในห้องนี้
พอฝนซา....
ความมืดบอกลาจากที่นี่
แล้วห้องสว่างในทันที
ผู้คนมากมีปรากฏมา
ฉันจึงเปิดประตู...
ออกไปเรียนรู้เสาะหา
ทักทายบางใครเดินไปมา
จึงได้รู้ว่า....
ถ้าไม่มีใครเข้ามา ก็จงออกไปหาเขาเอง
15 เมษายน 2552 14:00 น.
น้ำแข็งเปล่า
ฉันอยากเขียนกลอน...
นั่งๆนอนๆคิดกลอนไม่ออกซะที
เฮ้ออออ..แล้วจะทำยังไงดี
นับ หนึ่ง สอง สาม สี่ เอ้า!!ลองอีกทีแล้วกัน
มือถือปากกา...
ขีดๆเขียนๆไปมาอยู่นั่น
ไม่เห็นได้เรื่องเลยซักอัน
เรื่องนี้เรื่องนั้น มันยังไม่เข้าตา
เขียนไปเรื่อยเปื่อย...
คิดๆไปเริ่มเหนื่อยเมื่อยล้า
ก็ใช้ไม่ได้เลยนี่นา
ไว้ก่อนนะ เดี๋ยวค่อยมาเขียนใหม่
(พักก่อนนะ เดี๋ยวจะมาเขียนใหม่)
27 มีนาคม 2552 22:30 น.
น้ำแข็งเปล่า
กลับมาแล้วค่ะ....กลับมาแล้ว
มาพร้อมความผ่องแผ้วสว่างใส
มาพร้อมความสุขสงบจากภายใน
มาพร้อมความอิ่มใจในรสธรรม
กลับจากค่ายสมาธิที่เชียงใหม่
ด้วยใจเบาสบายเป็นสุขล้ำ
ขอน้อมเอาผลบุญที่หนุนนำ
สู้กับเหล่าอธรรมในใจตน
ยังไม่ลืมหอบบุญกระบุงใหญ่
อีกทั้งความชื่นใจในกุศล
มาฝากเพื่อนบ้านกลอนท่วนทุกคน
ขอให้เป็นสุขล้นทั่วหน้ากัน
14 มีนาคม 2552 12:18 น.
น้ำแข็งเปล่า
ขอพักร้อนผ่อนรักที่เชียงใหม่
สงบจิตสงบใจอีกสักหน
ขอลากิจไปค่ายนะทุกคน
จะหอบบุญกุศลมาฝากกัน
ค่ายสมาธิครั้งนี้เป็นครั้งแรก
รู้สึกแปลกในใจก็ยังหวั่น
จะไปรอดไหมเรา-เป็นไงเป็นกัน
แค่เจ็ดวันเท่านั้นหนูสู้ตาย!!
คิดซะว่าไปพักเรื่องวายวุ่น
หลังหัวหมุนเรื่องสอบได้ผ่อนหาย
ปฏิบัติธรรมให้ใจได้ผ่อนคลาย
ให้จิตเบาสบายสักเจ็ดวัน
(ขอสงบสบายแค่เจ็ดวัน)
หน้าส่วนตัว
1550
