4 ตุลาคม 2552 12:24 น.
น้ำแข็งเปล่า
เมื่ออีกหนาวผันผ่านมาอีกครั้ง
แต่ความหวังไม่เห็นเป็นจุดหมาย
หลากผู้คนรายล้อมอยู่รอบกาย
แต่ไร้คนชิดใกล้ในใจตน
มีความเหงาเข้าห่มถมเรือนร่าง
อีกหัวใจอ้างว้างทั้งสับสน
เฝ้าตามหาบางใครสักหนึ่งคน
จนกี่หนาวผ่านพ้นมนมืดมัว
หรือจะเป็นความจริงดังใครว่า
หมอกหนาวมาบังตาพร่าสลัว
มองไม่เห็นอุ่นไอใกล้ๆตัว
หรือเพราะกลัวฝนพรำซ้ำหนาวใจ
จึงอ้าแขนรับหนาวอย่างเปล่าเปลี่ยว
กอดความเหงาดายเดียวนานแค่ไหน
ยืนต้านลมห่มพัดซัดห้องใจ
จะทานได้กี่หนาวไม่รู้เลย
3 สิงหาคม 2552 21:19 น.
น้ำแข็งเปล่า
อ่านBipharmทั้งวันมันแสนเครียด
เหมือนอะไรเบียดเสียดเต็มสมอง
ทั้งBroadman ,Blood Brain วางเป็นกอง
แค่เหลือบมองยังต้องผวาพลัน
หันมาอ่าน eye-ear anatomy
คิดอีกทีMembraneก่อนขอเรียกขวัญ
พลิกสองหน้า อะไรวะ! สูตรทั้งนั้น
งั้นอ่านNerveก่อนละกันมันสั้นดี
เหลือSynapseเรื่องใหญ่ไม่ใช่เล่น
Spacial Sense หูเห็นสี
อีกMotor,Reflex,Sensory
มีLabกรี๊ดด้วยสิ Me จะบ้าตาย..TT-TT
3 สิงหาคม 2552 21:10 น.
น้ำแข็งเปล่า
มีกี่ครั้งกี่คราเคยผิดหวัง
ต้องพลาดพลั้งจากสิ่งที่คิดหมาย
อุปสรรคถาโถมโหมใจกาย
ฝันมลายหายวับไปกับตา
มีกี่ครั้งกี่คราเคยสุขสม
หลงจ่อมจมกับการแสวงหา
สุขจากสิ่งใหม่ๆได้รับมา
สมอุราเมื่อคราได้พบเจอ
แล้ววันนี้ไขว่คว้าเพื่อใดเล่า
ทุกข์สุขเศร้าเคล้ากันอยู่เสมอ
จะรู้สุข-ทุกข์ก่อน ค่อยพบเจอ
จักเห็นค่าสุขเธอไม่แพ้ใคร
เก็บอารมณ์ซมเศร้าในวันนี้
เพื่อต่อยอดอีกทีในวันไหน
ที่ความุขสาสมจนล้นใจ
จะเศร้าโศกเพียงใดไม่หวั่นเกรง
(ความเศร้าโศกเพียงไฟใกล้มอดลง)
28 เมษายน 2552 21:25 น.
น้ำแข็งเปล่า
เมื่อไม่คิดจริงจัง
จึงไม่อยากรั้งเธอไว้
ได้โปรดเดินจากไป
พบคนใหม่ที่เข้ามา
ขอโทษกับทุกสิ่ง
หากเธอทิ้งไม่ถือสา
ดีกว่าเสียเวลา
กับคนไม่เห็นค่าของเธอ
แม้ว่าจะเสียใจ
แต่ยินดีให้ไปเสมอ
เผื่อว่าจะได้เจอ
ใครที่รักเธอจริงใจ
22 เมษายน 2552 08:23 น.
น้ำแข็งเปล่า
เปาะแปะ....เปาะแปะ
เดินกระแหยะยิ้มย่อง
น้ำฝนเจิ่งนอง
อีหนูร้องอยากเล่นน้ำ
เปรี้ยง..เปรี้ยง..เปรี้ยง
สิ้นเสียงใจเต้นระส่ำ
ฟ้าเอยช่างใจดำ
มาทำอีหนูตกใจ
แง..แง..แง
อีหนูร้องหาแม่ยกใหญ่
ไม่เล่นน้ำแล้วก็ได้
กลัวไฟกลางฟ้าฟาดเอา
โอ๋..โอ๋..โอ๋
พิโธ่..อีหนูหน้าเศร้า
แหม...คงกลัวไม่เบา
จำไว้นะเจ้า เขาไม่ให้เล่นน้ำ(ฝน)
หน้าส่วนตัว
1746
