มองดวงดาวระยิบยับจับบนฟ้า เม็ดทรายล้าปล่าวเปลี่ยวหลงเกลียวคลื่น ดวงจันทร์เหงาเดียวดายยามค่ำคืน สายน้ำเชือนรินไหลไม่กลับมา ***** มองตะวันเรืองรองปลายขอบฟ้า ทางข้างหน้าแสนยาวเกินใฝ่ฝัน นกไร้ถิ่นบินเรียงเคียงคู่กัน คืนและวันเก่าก่อนไม่ย้อนคืน ***** ทะเลสาดซัดเซาะรอนหินผา สายฝนพากระหน่ำเย็นให้เหน็บหนาว สายลมพัดปุยเมฆหม่นปนสีเทา รุ้งทอดยาวเชื่อมความเหงาไว้ใกล้กัน *****