23 ตุลาคม 2544 12:42 น.
น้ำแข็ง
...เพราะฉันใช่หรือเปล่า
ทำให้เธอต้องเหงาต้องหวั่นไหว
เสียน้ำตาเจ็บปวดอยู่ในใจ
กดเก็บไว้ไม่อาจเอ่ยเผยออกมา...
...แต่ฉันรับรู้ได้
กับความรู้สึกที่อ่อนไหวและคงมั่น
กับความรักที่เกิดขึ้นมาเนิ่นนาน
กับความฝันระหว่างเขากับเธอ...
...หยุดร้องไห้เถิดนะ
เพื่อนคนนี้จะซับน้ำตาให้
ยิ้มได้ไหมก่อนที่ฉันจะจากไป
(และ)สัญญาได้ไหมว่าจะรักเขาให้เท่ากับที่ฉันเคยเป็น...
11 ตุลาคม 2544 23:49 น.
น้ำแข็ง
ณ โลกกว้างผืนใหญ่บนใบนี้
มีอะไรดีดีให้ค้นหา
สรรพสิ่งทุกอย่างล้วนลวงตา
กิเลศหนาพาคนให้เมามัว
อันความรักนั้นไซร้ยากยิ่งนัก
จะประจักษ์ความสุขไม่มัวหมอง
เมื่อมีพบต้องมีจากตามครรลอง
อย่าเรียกร้องหาความรักนิรันดร์กาล.. (รัก)
ความพอดีของคนยากค้นพบ
ไม่เคยจบต่างเสาะแสวงหา
มีเท่านี้ก็ยังอยากไขว่ขว้ามา
แสนเหนื่อยล้าทั้งชีวีมิเคยพอ.. (โลภ)
ความโกธรความเกลียดพาใจเศร้า
พลันรุมเร้าจิตใจให้หม่นหมอง
ขาดสติยับยั้งคิดตรึกตรอง
เปรียบดั่งล่องรั่วไหลเชาวน์ปัญญา.. (โกธร)
เสียเวลายอมทุกอย่างเพื่อสิ่งหนึ่ง
ไม่คำนึงถูกหรือผิดคิดลุ่มหลง
เพียงแค่หวังครอบครองเป็นของตน
จะชั่วดีมีจนทนหามา.. (หลง)
ชีวิตคนเหมือนดั่งบทละคร
ฉากบางตอนมีทั้งสุขมีทั้งเศร้า
ชีวิตนี้ใครกำหนดนอกจากเรา
จงเลือกเอาจะเดินทางสายใด
4 ตุลาคม 2544 12:34 น.
น้ำแข็ง
ฉันเป็นคนใจร้าย
ไม่สนใจว่าใครจะเจ็บช้ำ
ไม่ใยดีแม้กระทั่งความผูกพันธ์
ปล่อยคืนวันที่ผ่านมาให้ผ่านไป
อย่าห่วงใยเลยนะคนแบบนี้
อย่าเอารักที่มีค่ามาฝากไว้
ทิ้งไปเถิดความทรงจำที่เคยมีใคร
ปล่อยฉันไว้ตรงนี้เพียงลำพัง
ก็แค่หวังไว้ว่า..สักวัน
ใครคนนั้นจะเติมรอยยิ้มให้เธอได้
ฉันไม่อาจจะดึงดันอีกต่อไป
ยอมใจร้ายแต่ไม่ต้องทรมานเพราะรักเธอ
29 กันยายน 2544 05:28 น.
น้ำแข็ง
หนึ่งชีวิตที่เริ่มต้น ..
เหมือนกับฝนชะดอกให้สดใส
ภุมรินเกาะเกี่ยวเวียนผ่านไป
ผลิดอกใบแตกหน่อให้งดงาม
หนึ่งชีวิตเมื่อวันผ่าน ..
ต่างมีฝันจุดหมายที่วาดไว้
แดดอ่อนอ่อนรวยรินชูกิ่งใบ
บางต้นไกลบางต้นใกล้ตามวิถีทาง
หนึ่งชีวิตเมื่ออ่อนล้า ..
สายลมพาความเย็นเป็นเพื่อนเหงา
บนท้องฟ้าสายรุ้งที่ทอดยาว
เมฆขาวขาวเตือนให้รู้สิ่งต่อไป
หนึ่งชีวิตที่ปลายทาง ..
ความอ้างว้างเหน็บหนาวเวียนมาหา
แห้งโรยร่วงหล่นไปตามเวลา
จะเหลือค่าก็แค่ซากอยู่ในดิน..นิจนิรันดร์
24 กันยายน 2544 06:29 น.
น้ำแข็ง
การพบกัน..นั้นคือการเริ่มต้น
เกี่ยวใจเราสองคนให้อ่อนไหว
ความอบอุ่นเกิดขึ้นซึ้งข้างใน
กลายเป็น"รัก" อยู่กลางใจเราสองคน
มีเวลาเป็นเครื่องช่วยพิสูจน์
ยืนยันกับคำพูดอยู่เสมอ
เมื่อรักแล้ว..เริ่มต้นแล้ว..มีเพียงเธอ
ขอสัญญาจะไม่เผลอ..เริ่มซ้ำใหม่กับใคร
อาจมีบ้างเหมือนดั่งสายลมพัด
แต่มิอาจพัดผ่านใจให้หวั่นไหว
เพราะมีเธออยู่ตรงนี้คอยเข้าใจ
เชื่อเถอะนะทั้งหัวใจก็คือเธอ ...
หน้าส่วนตัว
629
