13 มีนาคม 2546 16:56 น.
น้ำหมึกสีรุ้ง
ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ในคาบว่าง ความจริงก็ไม่ได้ว่างมากมายเพียงแต่อาจารย์ไม่มาก็เท่านั้น
ตื๊ดตื๊ดเสียงโทรศัพท์ของเบลดังขึ้น
ฮัลโหลพี่พีหร๋อค่ะกำลังจะโทรไปพอดีเลยนะเนี่ยะคิดถึงจังเลย
เบลและพีเป็นแฟนกันมาได้ ปีกว่าๆแล้ว แล้วก็ดูเหมือนว่าจะรักกันดีมากๆ คงไม่มีอะไรที่จะทำให้สองคนนี้ทะเลาะกันได้หรอกมั้ง ทุกคนต่างคิดอย่างนี้รวมทั้งเมย์ด้วย
เมื่อไหร่จะเลิกรักกันสักทีว่ะเบล
ไอ้เวร ถามอะไรอย่างนั้นหล่ะ
เมย์เป็นคนร่าเริง มีเหตุผล แลเจ้าความคิด ที่เค้าพูดไปอย่างนั้นเค้าไม่ได้ต้องการให้เบลเลิกกับพีหรอก แต่แค่แซวเบลเล่นก็เท่านั้นเอง
ระยะเวลาผ่านไปสองเดือน เบลได้เล่นไอซีคิวที่เบลและเมย์ชอบเล่นเหมือนกัน และวันนี้เค้าก็ได้คุยกันที่..ไอซีคิว
เฮ้ยเมย์ ฉันทะเลาะกับพี่พีว่ะ
เรื่องอะไรอีกหล่ะ ฉันเห็นแกทะเลาะกับพี่พีเค้าทุกวันเลยนะ พักหลังๆเนี่ยะ
ก็เค้าหาว่าฉันไม่ดีอย่างนู้นไม่ดีอย่างนี้ นี่เมย์ฉันจะลองหาหนุ่มๆใหม่ๆดีกว่า ฉันจะไม่สนใจพี่พีเค้าแล้วนะ
เอาจริงเหรอเบล
จริงสิ แล้วนี้แกเล่นไอซีคิวรอพี่ดอนของแกอยู่เหรอ เค้าเป็นนักร้องนะเว้ย เค้าไม่มาสนใจแกหรอก
เอาเหอะน่าเรื่องของฉัน
เบลทะเลาะกับพีบ่อยขึ้นและเบลก็ได้เจอผู้ชายคนนึงที่ไอซีคิวเหมือนกัน มาร์คเป็นคนเอาใจเก่ง และปากหวาน เบลชอบคนปากหวาน ก็เลยเริ่มยกเรื่องนู้นเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อที่ไม่ต้องเจอพี
วันนี้วันเกิดของพี เบลก็ได้มาเลี้ยงวันเกิดกับพี เพราะว่าหาเหตุผลอะไรไม่ได้เลยที่จะปฏิเสธ แต่ก็มาด้วยความไม่ได้เต็มใจนัก
ไม่หนุกเหรอเบล
พี่พีพาเบลมาที่นี่ก็รอบแล้วเนี่ยะ หัดเปลี่ยนที่ซะบ้างสิ น่าเบื่อจะตาย
จบวันนี้ไปเบลได้คุยไอซีคิวกับเมย์อีกและบอกว่าวันนี้วันเกิดของพีนะ ไงก็ช่วยส่งการ์ดไปอวยพรวันเกิดให้ที เบลขี้เกียจ และเบลบอกว่าให้ลงชื่อเมย์ละกัน ไม่ต้องลงชื่อเบล เมย์ก็เลยบอกว่าก็ได้ แล้วจะส่งไปให้
เมย์ส่งการ์ดไปให้พีมีข้อความว่า
ในวันเกิดขอให้พี่พีมีความสุขมากๆนะคะไงก็เมล์มาคุยกับเมย์ได้นะคะ
จากนั้นพีก็ตอบอีเมล์กลับมาหาเมย์ เมย์ไม่ได้ชอบหรือว่าคิดอะไรเกินกว่านี้เลย เพราะว่าเค้ารู้อยู่แล้วว่าเค้าทำร้ายเพื่อนไม่ได้ แต่พีกลับคิดว่าเมย์ทำให้เค้ามีความสุขเมื่อเวลาเปิดอ่านเมล์ เมย์และพีเมล์โต้ตอบกันเป็นเวลานานพอสมควร
วันหนึ่งเนื่องจากเบลกับพียังไม่ได้เลิกกัน ก็ยังไปเที่ยวด้วยกันอยู่ พีก็หลุดปากออกมา
เวลาพี่เมล์คุยกับเมย์นะพี่รู้ดีจริงๆ
อะไรนะพี่พี นี่พี่พียังไม่เลิกส่งเมล์หาเมย์อีกเหรอ
แล้วทำไมหล่ะเบลอย่านึกนะว่าพี่จะไม่รู้สิ่งที่เบลทำ
เมย์บอกอะไรพี่พีบ้าง!!!
ถึงเมย์ไม่บอก พี่ก็รู้ พี่รู้มาตั้งนานแล้ว
จะเลิกกันไหมหล่ะพี่พี
แล้วแต่สิ
รักเมย์ใช่ไหมหล่ะ
ถ้าพี่รักเมย์จริงๆแล้วใครจะทำไม
ความจริงพีประชดเพื่อให้เบลสำนึกรู้ตัวสักที แต่กลับไม่ใช่เลย เบลโกรธเมย์มากและไม่ค่อยพูดอะไรกับเมย์เลย
ฉันไม่นึกเลยนะว่าแกจะหักหลังฉัน
เมย์งงมาก เพื่อนๆในกลุ่มก็งงเช่นกัน ที่อยู่ดีๆเบลก็พูดออกมาอย่างนี้
เฮ้ยเบลแกเป็นไรว่ะ
แกกับพี่พีรักกันใช่ไหมหล่ะ
นี่แกจะบ้าเหรอฉันเนี่ยะนะจะไปรักพี่พีแกได้ไงหล่ะ
ก็แกไม่รัก แต่เค้ารักแกนี่หว่า
เฮ้ยจะบ้ากันไปใหญ่แล้ว
วันนี้พีแอดเบอร์ไอซีคิวของเมย์เอาไว้ และก็ได้มีโอกาสคุยกัน
พี่ถามจริงเหอะเมย์เบลเค้ามีใครคนใหม่ใช่ไหม
ไม่มีหรอกค่ะพี่พี อย่าคิดมากเลยนะคะ เบลเค้ารักพี่พีจะตาย
อย่าพยายามปิดบังอะไรพี่เลยนะเมย์ พี่รู้
สิ่งที่พี่รู้อาจจะไม่ใช่ความจริงเสมอไปก็ได้นะคะ
งั้นเมื่อเมย์ไม่บอก พี่จะพิสูจน์เอง
พีมาหาเบลที่บ้านที่บ้านบอกว่าเบลไม่อยู่ไปไหนไม่รู้เห็นมีเพื่อนผู้ชายมารับออกไป พีไม่รู้จะไปที่ไหน ก็เลยเดินเตร่ๆไปเรื่อยๆ มาที่ห้างแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่เบลกับมาร์คมาพอดี
ฮัลโหลเบลเหรอ อยู่ที่ไหนอ่ะ
อยู่บ้านไงพี่พี
จริงเหรอแล้วทำอะไรอยู่หล่ะ
พีแกล้งทำเป็นเชื่อว่าเบลอยู่บ้างทั้งๆที่จริงๆพีเห็นแล้วว่าเบลมากับผู้ชายคนนึง ท่าทางไม่ได้เหมือนเพื่อนหรอก มันเหมือนคนรักกันมากกว่า
โอเคตกลงว่าเราจบกันแค่นี้ก็ได้นะเบล พี่รู้แล้วหล่ะว่าเบลไม่ได้รักพี่เหมือนเมื่อก่อนพี่รู้
อะไรเนี่ยะพี่พี
นึกว่าพี่โง่มากนักหรือไงเบลพี่เห็นนะว่าเบลอยู่กับใคร และที่ไหน อย่าให้พี่ต้องเดินไปใกล้ๆเลย
พี่พีเบลขอโทษ
เอาเถอะเบลมันผ่านไปแล้วพี่จะปล่อยเบลไป เพราะว่าถึงจะยื้อเบลไปยังไงเบลก็คงจะไม่มีทางกลับมารักพี่ได้เหมือนเดิม แต่พี่ขอบอกว่าเมย์ไม่ได้มีส่วนรับรู้เรื่องนี้เลยจริงๆ
รักเมย์มากใช่ไหมหล่ะ ปกป้องกันเหลือเกิน
ถ้าพี่จะรัก มันก็ไม่ได้ผิดอะไรมากนักไม่ใช่เหรอเบล
จากนั้นเบลก็เลิกกับพี และก็ยังคบกับมาร์คตามเดิม แต่มาร์คไม่ค่อยปากหวานเหมือนเมื่อก่อนแล้วตอนนี้เมย์และพีก็เริ่มที่จะก่อความรักครั้งใหม่ขึ้น
พี่พาไปทานข้าวไหมจ้ะ
ไม่เอาหรอกคะ วันนี้แม่ทำอาหารไว้ให้ เอางี้ไหมหล่ะคะ มาทานที่บ้านเมย์ดีไหมค่ะ
โอเคจ้ะ
ทางด้านของเบลและมาร์คไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด
นี่จะโทรมาทำไมให้บ่อยๆห๊าเบล มาร์คขอมีเวลาอยู่กับเพื่อนบ้างได้ไหมน่ารำคาญจริงๆเลย
มาร์ค ไม่รักเบลแล้วเหรอ
เออไม่รักแล้ว เลิกกันก็ได้ กำลังต้องการพอดีเลย
เลวที่สุด
ที่บ้านของเมย์
อร่อยม๊าเนี่ยะถ้าออกไปทานข้างนอกก็ต้องเสียเงินมากกว่านี้จริงไหมหล่ะ
ตื้ดตื้ดโทรศัพท์ของพีมาเบอร์ของเบลโชว์ขึ้น พีและเมย์ไปหาเบลด้วยกัน
ทำไมพี่พีมากับเมย์หล่ะ
เบลเป็นอะไร
พี่พี
เบลร้องไห้หนักมากเมย์ก็ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยคิดว่าเค้าก็เคยรักกัน และเมย์ก็ยังไม่ได้รักพีเลยก็เลยเดินออกไปจากที่แห่งนั้น
เมย์เมย์จะไปไหน
เสียงเรียกของพีดังขึ้นทำให้เบลร้องไห้หนักเข้าไปใหญ่เลย
กลับไปหาเบลเถอะนะคะพี่พีเมย์ไม่อยากทำให้ใครเสียใจ
แต่เมย์ไม่ผิดนี่น่า
แต่ว่าเอาเถอะคะ ถึงไงเราก็รักกันไม่ได้ เมย์ไม่ได้คิดว่าเมย์จะต้องรักพี่พีนะคะ เพราะว่าเราไม่ได้เกิดมาที่จะรักกันเลย เบลต่างหากที่พี่พีควรจะรัก อะไรที่เบลทำผิด ยกโทษให้เค้าเถอะนะคะความรักเกิดขึ้นได้ด้วยคนสองคนนะคะ แต่เมย์ไม่ได้รักพี่พี ซึ่งมันก็ไม่สมควรที่จะเรียนว่า ความรัก ได้
หลังจากวันนั้นพีก็กลับไปรักเบลเหมือนเดิม เบลรู้แล้วว่าคนที่เค้าควรจะรักให้มากที่สุดก็คือพี และเพื่อนที่แสนดีที่สุดของเค้าคือเมย์นั่นเอง
เมย์ได้รับของความไอซีคิวจากดร และได้พูดคุยกันหลายครั้ง และเวลาผ่านไป ทำให้ดรรู้ว่าผู้หญิงชื่อเมย์ เป็นคนดีมาก เป็นผู้หญิงที่มีความคิดและน่าที่จะรักที่สุดเมย์กับดรรักกันในที่สุด
ทุกคนได้เรียนรู้จากความรักว่าไม่ได้มีแต่ความสุขเสมอไป มันมีทั้งเศร้าปนน้ำตาแต่เราต้องเลือกทางที่คิดว่า เราควรจะทำให้ความรักสวยงามที่สุด เผื่อเราจะได้ไม่ต้องไปโทษว่า ความรักทำร้ายเรา
12 มีนาคม 2546 23:23 น.
น้ำหมึกสีรุ้ง
'สุดที่รัก' มาถามฉันว่า "รักแค่ไหน"
ฉันตอบ "รักที่สุด"
พ่อแม่มาถามฉันว่า "รักแค่ไหน"
ฉันตอบ "รักที่สุด"
พี่น้องมาถามฉันว่า "รักแค่ไหน"
ฉันตอบ "รักที่สุด"
เพื่อนสนิท มาถามฉันว่า "รักแค่ไหน"
ฉันตอบ "รักที่สุด"
สัตว์เลี้ยงฉันออกลูก
ฉันก็พูดกับมันว่า "รักที่สุด"
ต้นไม้ฉันออกดอก
ฉันก็บอกมันว่า "รักที่สุด"
สุดที่รัก กลับมาถามในวันหนึ่ง
"ตกลงเธอรักฉันที่สุดรึเปล่า"
ฉันตอบ "รักที่สุด"
สุดที่รักถาม "แล้วพ่อแม่
พี่น้องกับคนอื่นๆ ล่ะ ไม่ได้รักที่สุดเหรอ"
ฉันตอบ "รักที่สุดเหมือนกัน"
สุดที่รักโมโห "ฉันเป็นสุดที่รักของเธอ
เธอต้องรักฉันที่สุดคนเดียว"
ฉันคิดนิดหนึ่ง "แต่ฉัน...รักที่สุดทุกคน"
สุดที่รักงอน "คนหลายใจ...ไปตายซะ"
ฉันผิดตรงไหน
ที่ฉันรักคนสำคัญในชีวิตฉันทุกคน ฉันสับสน
ฉันจึงไปโดดน้ำตายตามคำสุดท้ายของสุดที่รัก
ฉันขึ้นไปบนสะพานที่สูงที่สุด
กระโดดลงไปในแม่น้ำตรงจุดที่ลึกที่สุด
ฉันไม่ตาย เพราะฉันว่ายน้ำเป็น
และฉันก็ รักตัวเองที่สุด
ฉันว่ายน้ำไปข้างหน้าเรื่อยๆ
จากแม่น้ำออกทะเล
จากทะเลออกมหาสมุทร ว่ายจนกว่าจะสุดทาง ผ่านเกาะ
ผ่านประเทศต่างๆ มากมาย
แล้วฉันก็วนกลับมาที่เดิม
สะพานเดิมที่ฉันกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย
ฉันค้นพบแล้วว่า...
โลกกลม
มีเกาะ มีประเทศ ตั้งอยู่บนตำแหน่งต่างๆ
บนโลก ไม่ทับซ้อนกัน
ทุกเกาะ ทุกประเทศมีความสำคัญ มีหนึ่งเดียว
และอยู่ทุกมุมสุดของโลก
เหมือนความรักของฉัน
เป็นทรงกลม
มีคนสำคัญตั้งอยู่บนตำแหน่งต่างๆ
ของความรัก
แต่ละคนมีหนึ่งเดียว ไม่ทับซ้อนกัน
ทุกคนคือ 'สุดที่รัก' และฉันก็
'รักที่สุด'
หน้าส่วนตัว
752
