26 ตุลาคม 2547 06:26 น.
น้ำหมึกขาว
22.00 น. ที่วัด หลังป่าช้า
เอาล่ะ โยมสองคนนอนหันศรีษะไปทางปล่องเมรุนะอัตมาจะนั่งอยู่ปลายเท้าของพวกโยมทั้งสองเอง แล้วพอจบพิธี อัตมาจะมาเดินเรียกโยมทั้งสอง พระรูปนั้นตอบในขณะที่เต้ยกับแป้งใส่ชุดขาวนั่งอยู่ในโลงของผีตายโหงกันคนละโลง หลังจากนั้นไม่นานเต้ยและแป้งก็เอียงหัวล้มลงนอน แล้วพระรูปนั้นก็ทำพิธีจนเสร็จ และปล่อยให้ชายหนุ่มและหญิงสาวนอนในโลงกันเพียงตามลำพังท่ามกลางความเงียบและความมืดของหลังป่าช้านั่น
ตเต้ยยย เสียงเบาๆของแป้งดังออกมาจากโลงข้างๆเต้ยกลางป่าช้า
หืออ?อะไร?? เต้ยตอบกลับ
ชชั้นกลัว. แป้งบอก
เฮ้ยยจะกลัวอะไรนี่ในวัดนะหลวงตาเค้าไม่ให้ปิดฝาโลงก็บุญเท่าไหร่แล้วหลับตาแล้วพยายามหลับจนถึงพรุ่งนี้เถอะ เต้ยตอบในขณะที่ในใจเค้าก็กลัวไม่แพ้กันกับแป้ง
ถึงจะในวัด.แต่นี่มันป่าช้านะแกกกก. แป้งตอบเสียงสั่น
เออๆๆๆ เอาเหอะน่าแกก็นึกว่า มานอนพักตากอากาศที่ต่างจังหวัดก็แล้วกัน. เต้ยพูด
หือออ??แกกกก.ต่างจังหวัดเค้ามีที่นอนเหม็นสาปศพอย่างนี้ด้วยหรอออ?? แป้งตอบกลับ
โอยยบ่นจริง.เอาเหอะน่า หลับๆๆ เต้ยพูดพร้อมกับข่มตาหลับแล้วพยายามไม่พูดกับเพื่อนสนิทตน
กึกกึก.กึก. เสียงๆหนึ่งดังขึ้น
จิ๊!!อะไรวะยัยแป้งอีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะเสร็จพิธีแล้ว มาเคาะโลงอยู่ได้ เต้ยบ่นพึมพำคนเดียว
ฮาววว.อาาารายยยกันย๊ะ.ชั้นหลับอยู่นะ. แป้งพูดขึ้นเสียงงัวเงีย ทำให้ชายหนุ่มถึงกับนิ่งไปในทันทีเมื่อเสียงที่ตนได้ยินเมื่อครู่นี้ก็เริ่มดังขึ้นอีก
กึกกึกกึก
ปเปล่าไม่มีอะไรหรอกแป้ง ขข้าละเมอน่ะ เต้ยตอบในขณะที่จิตใจของเค้าก็ยังกังวลอยู่อย่างไม่ขาด
หรออก็แล้ววปายยยฮาวววว หลับต่อดีก่าาา แป้งพูดพร้อมกับหลับในทันที
กึกกึกกึก.
เสียงอะไรวะ เต้ยพูดกับคนเดียวเบาๆ แต่ไม่กล้าที่จะลุกออกจากโลงเพราะยังไม่เสร็จพิธีแต่เสียงนั่นก็ได้ดังมากขึ้นเหมือนกับว่าเป็นเสียงคนเคาะโลงของเต้ยเองนั้นที่นอนอยู่
กึก กึก.กึก.กึก เสียงประหลาดที่ดังอยู่นอกโลงนั่นยังดังขึ้นเรื่อยๆและค่อยๆดังไปรอบๆโลงจนเต้ยสังเกตได้จากที่ดังจากด้านขวาก็ค่อยๆดังไปถึงปลายเท้าและดังอ้อมผ่านมายังด้านซ้ายมือและตอนนี้เสียงนั่นมาดังอยู่ที่เหนือศรีษะของเค้าเอง
กึกกึกกึ ..
เออเงียบสักที เต้ยพูดคนเดียวเมื่อเสียงนั่นเริ่มเงียบไป แต่สิ่งที่เค้าสังเกตได้หลังจากเสียงนั้นเงียบ คือเสียงลมหายใจที่แรงมากดังอยู่ทางด้านเหนือศรีษะเค้าข้างนอกโลงนั่น
ป.แป้ง.กแก กรนหรอ?? ชายหนุ่มถามเบาๆ เมื่อเค้าเข้าข้างตัวเองว่านั้นคือเสียงเพื่อนทั้งๆที่ได้ยินว่าเสียงนั้นเป็นเสียงลมหายใจของผู้ชาย
ไม่นานนักปลายนิ้วมือสองมือค่อยๆโผล่ขึ้นจากขอบโลง จนเต้ยสังเกตได้เพราะสิ่งนั้นอยู่เหนือศรีษะเค้าเอง ชายหนุ่มแหงนหน้าไปมองสองมือนั่นที่ทำท่าว่าเหมือนกับจะปีนป่ายเข้ามาในโลงของเค้าเอง ร่างของผู้ชายที่ใหญ่โตกว่าเต้ยเกือบค่อนนึงโผล่มาหลังใบหน้าที่เละเทะ พร้อมกับมองมาที่ชายหนุ่ม
ป.ป . เต้ยพยามดิ้นรนเพื่อที่จะเรียกเพื่อนสนิทตนแต่เธอกลับไม่ได้ยิน ร่างสูงใหญ่ของชายที่เอามือค้ำขอบโลงแล้วมองมายังเต้ยค่อยๆก้มตัวลงมามองหน้าชายหนุ่มอย่างช้าๆพร้อมกับแสยะยิ้ม ชายหนุ่มเบือนหน้าหนีพร้อมกับหลับตา แต่ร่างนั้นกับล้มตัวลงมาทับเต้ยเต็มแรงจนเค้ารู้สึกจุกและชาไปทั่วทั้งร่างกาย
เอาล่ะเสร็จพิธีแล้ว เสียงๆหนึ่งดังขึ้น
อ้าาาา เสร็จแล้วหรอค่ะหลวงตาค่อยยังชั่ว แป้งพูดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของหลวงตาที่กำลังเดินมาแต่ไกล เธอถามพร้อมกับดีดตัวขึ้นมานั่งหลังจากนอนในโลงนั่นเป็นเวลานานพอสมควร หญิงสาวมองไปที่โลงข้างๆตนทันทีเมื่อเธอตื่นพร้อมกับเรียกชื่อเพื่อนสนิท
เต้ยยเต้ยยไอ้เต้ยยยนี่แก ตื่นได้แล้วนะ!! แป้งตะโกนเรียก แต่ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา หญิงสาวคิดว่าผิดสังเกตเธอจึงลุกขึ้นไปดูทันที แต่สิ่งที่เธอพบคือโลงที่ว่างเปล่าปราศจากเพื่อนสนิทตน
มไม่ไม่มีลหลวงตาคะ หลวงตา. เต้ยไม่ได้อยู่ในโลงคะ แป้งบ่นพึมพำคนเดียวก่อนที่จะวิ่งไปหาหลวงตา
เอาล่ะสิ.บอกแล้วใช่มั้ยไม่ให้ไปไหน เอาล่ะเดี๋ยวอัตมาจะไปตามเด็กวัดมาช่วยกันตามหาแล้วกันนะ นี่ก็ใกล้เช้าแล้วคงหาได้ไม่ยากหรอก หลวงตาตอบ
ค่ะค่ะ แป้งตอบรับพร้อมกับวิ่งเข้าไปในป่าช้าเพื่อตามหาเพื่อนรักอีกครั้ง
เต้ยยยย.เต้ยยยย. แกอยู่ไหนนน. แป้งตะโกนเรียกเพื่อนตนเสียงสั่น ในขณะที่เด็กวัดเริ่มทยอยกันออกแยกตามหา
ฮ.เฮ้ยย.นั่นใครวะ!! เสียงเด็กวัดคนหนึ่งตะโกนขึ้น
น.ไหน ไหน! แป้งรีบกระโดดข้ามหลุมศพของป่าช้านั่นมาหาเด็กวัดคนนั้นทันที
นั่นไงครับพี่คนนั้นใช่พี่เต้ยเปล่าครับ เด็กวัดคนนั้นตอบพร้อมกับส่องไฟฉายไปยังร่างๆหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่กับพื้นดินหันหลังอยู่
ใช่!!นั่นแหละ!! เต้ยยยย แป้งอุทานก่อนที่เธอจะวิ่งไปหาร่างที่เธอเห็นนั่นทันทีโดยที่พวกเด็กวัดก็วิ่งตามมาด้วยเช่นกัน
พพ.พี่สาวครับ?? เด็กวัดคนหนึ่งเรียกแป้งพร้อมกับจับชายเสื้อเธอเบาๆก่อนที่เธอจะถึงตัวเต้ย
อะไรหรอ? แป้งหันไปถามอย่างสงสัย
พี่คนที่ชื่อเต้ยค.เค้า.เค้าาา. เด็กวัดพูดตะกุกตะกักพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ด้านหลังของแป้งซึ่งเต้ยนั่งอยู่
ทำไมหรอ แป้งถามพร้อมกับหันไปมองตามนิ้วที่เด็กวัดคนนั้นชี้ ภาพที่เห็นคือเพื่อนสนิทตนนั่งกับพื้นด้วยสายตาเหม่อลอยมือนึงมีเศษกระจกที่แตกแถวนั้นกำลังนั่งปาดข้อเท้าตัวเองอยู่ เลือดออกมามากมายจนกลิ่นคาวคละคุ้งไปทั้วบริเวณป่าช้านั่น แป้งและเด็กวัดต่างรีบวิ่งเข้าไปจับมือเต้ยไม่ให้กรีดข้อเท้าตัวเองแล้วนำส่งโรงพยาบาลในที่สุด
2 อาทิตย์ต่อมา ที่โรงพยาบาล
เฮ้ยแป้งหมอบอกว่าจะกลับบ้านได้ตอนไหนเนี่ย ข้านอนพักมาหลายวันแล้วนะ เต้ยพูดขึ้นโดยที่ตนนอนอยู่บนเตียงห้องพิเศษของโรงพยาบาล ในขณะที่หญิงสาวกำลังยืนอยู่ในห้องน้ำหน้าอ่างล้างมือแล้วล้างผลไม้ต่างๆจากคนที่มาเยี่ยมเต้ย
แหมมมมแก แผลลึกขนาดนั้น พักวันเดียวแล้วเดินได้ก็ปาติหารแล้วย๊ะ แป้งชะโงกหน้าออกมาตอบก่อนที่จะหันหน้าไปล้างผลไม้ต่อ
เออว่ะ 55 5 เฮ้ออออแต่ในที่สุดเราก็ผ่านเรื่องร้ายๆกันมาได้นะเว่ยแป้ง อืมมม แล้วนี่แกไม่หิวหรอไงวะ นี่ก็จะ2 ทุ่มแล้วนะ เต้ยพูดก่อนที่จะป้อนคำถามคำถามนึงไปยังเพื่อนสนิทตน แต่ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมาจากห้องน้ำนั่น จะมีก็แต่เสียงน้ำที่ไหลออกมาจากก๊อกแล้วกระทบกับน้ำที่ยังเอ่อล้นอยู่ในอ่างล้างมือที่เต็มไปด้วยผลไม้นั่น
ปแป้ง!.เฮ้ยยยแป้งง!!เป็นอะไรรึเปล่าวะ.เงียบเชียว. เต้ยตะโกนเรียกหญิงสาวในขณะที่ตัวเองก็เอามือทั้งสองดันที่นอนเพื่อลุกขึ้นมานั่งเพราะขาข้างนึงของเค้ายังไม่สามารถใช้การได้
เฮ้ยยยยัยแป้งงง เป็นอะไรรึเปล่าาา เต้ยตะโกนถามอยู่ครั้งด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เป็นกังวล แต่ชายหนุ่มก็ถึงกับตะลึงในสิ่งที่ตนเห็นเมื่อมือของหญิงสาวค่อยๆโผล่ออกมาจากขอบประตูพื้นห้องน้ำแล้วทำท่าจะคลานออกมา
แป้งงงง!!แกเป็นอะไรวะเฮ้ยย ใจเย็นๆนะ ใจเย็นๆ ชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงตกใจจนแทบทำอะไรไม่ถูก เค้าพยายามหยิบไม่เท้าค้ำแขนแต่ไม่สำเร็จจนทำให้ร่างของเค้าต้องล้มลงตกลงมาจากเตียงทั้งๆที่ขายังเจ็บและยังเดินไม่ได้
บึก!!โอยยป..แป้งงงใจเย็นๆนะเว่ยย ข้าจะไปช่วยแกเดี๋ยวเนี้ย แกอย่าเป็นอะไรนะ เสียงกระทบจากร่างของเค้ากับพื้นดังขึ้นก่อนที่ชายหนุ่มตอบเสียงสั่นเพราะเค้ากำลังใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมดของแขนทั้งสองข้างของเค้า ลากตัวเองไปหาเพื่อนสนิทที่อยู่ในห้องน้ำและโผล่แขนทั้งสองข้างวางอยู่กับพื้น แต่ชายหนุ่มที่กำลังทุรนทุรายและดิ้นรนไปหาเพื่อนก็ต้องหยุดทันทีเมื่อแขนของเพื่อนตนเริ่มขยับ แล้วค่อยๆคลานออกมาจากห้องน้ำ
ร่างของเพื่อนสนิทเต้ยนั้นเนื้อตัวเสื้อผ้าเปียกโชกค่อยๆคลานมาหาเต้ย โดยที่ร่างนั้นไม่ก้มหน้าขึ้นมามองเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มพยายามตั้งสติแล้วคิดลากตัวของเค้าเองไปเปิดประตูที่อยู่ไม่ห่างเพื่อที่จะเรียกให้คนช่วยเพราะเค้าเริ่งสังเกตได้แล้วว่าร่างนั้นไม่ใช่เพื่อนตน
ปแป้งง.แกเป็นอะไรวะ. เต้ยถามเสียงสั่นทั้งๆที่น้ำตาคลออยู่เต็มเบ้าตาโดยที่เค้าก็ไม่ลืมว่าจะต้องลากตัวเองออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด แต่ร่างของหญิงสาวนั้นก็คลานตามมาอยู่ตลอด
หึหึหึ เสียงหัวเราะที่เหมือนกับว่าเสแสร้งได้ดังขึ้นจากปากของแป้ง. เสียงหวานๆใสๆของเธอหายไปไหน นั่นคือสิ่งที่เต้ยคิดเป็นสิ่งแรก เพราะเสียงที่ชายหนุ่มได้ยินคือเสียงที่ใหญ่และดุดันของผู้ชาย
ชายหนุ่มคลานมาจับลูกบิดประตูทางออกของห้องได้ในขณะที่ ร่างของหญิงสาวนั่นก็คลานมาจับขาเต้ยข้างทั้งสองข้างได้ทันพอดี พร้อมๆกับลากโดยแรงเข้าหาตนเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มเปิดประตูได้ แรงจากการลากของหญิงสาวนั่นทำให้เต้ยต้องปล่อยมือจากลูกบิดทันทีแล้วร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เพราะสองมือนั้นได้บีบรัดไปตรงข้อขาที่เป็นแผลพอดี เลือดจากบาดแผลค่อยๆไหลออกมาจากแรงบีบของมือนั่น
อ๊าคคคค..ป.แป้งงง.. ไม่ใช่สิแกไม่ใช่แป้งง.ก.แก.แกต้องการอะไร. ชายหนุ่มถามทั้งน้ำตาหลังจากที่ตะโกนร้องอย่างทรมาน
ชีวิต!!! ร่างที่อยู่ปลายเท้าเต้ยแล้วกำลังจับข้อเท้าเค้าอยู่ได้พูดตะคอกขึ้นพร้อมกับมองขึ้นมาที่หน้าของชายหนุ่ม แต่สิ่งที่เต้ยตกใจนอกจากคำพูดว่ามันต้องการอะไรแล้วนั่นคือใบหน้าของเพื่อนสนิทตน เป็นใบหน้าของสิ่งที่เค้าเจอที่ป้าช้าตอนทำพิธีนั้นนั่นเอง
26 ตุลาคม 2547 06:23 น.
น้ำหมึกขาว
แป้ง.พ.พวกพวกเราหนีกันก่อนเถอะ... เต้ยพูด
บ้าหรอ!!นั่นเอ็มเพื่อนเรานะ แป้งตอบตะคอกใส่เต้ยเสียงสั่นทั้งน้ำตา
แต่ตอนนี้มันดูเหมือนเอ็มเพื่อนเรารึไง!!มันกำลังจะฆ่าเราสองคนนะ!! เต้ยตอบพร้อมกับพยายามลากแขนของเพื่อนสนิทตนให้ออกไปจากที่ตรงนั้นท่ามกลางความมืด
ไม่!!.ปล่อยชั้นนน!!.เอ็มมันไม่รู้เรื่องชั้นจะไปช่วยเอ็ม!!! แป้งพูดพร้อมกับสะบัดแขนให้ออกจากมือของเต้ยที่จับเธอไว้แน่นพร้อมกับวิ่งไปกอดร่างของชายที่ถือขวานเล่มโตที่อยู่ตรงหน้าเธอ
เฮ้ยย!!แป้งง!! เต้ยอุทานพร้อมกับวิ่งตามไปเช่นกัน แต่ช้าไปเมื่อร่างที่แป้งได้กอดอยู่พลักหญิงสาวออกจากอ้อมแขนเธอจนตัวของแป้งเองต้องล้มลงไปนอนไม่เป็นท่ากับพื้น
อโอยยยอ..เอ็มมม.เธอต้องการอะไร แป้งพูดเมื่อร่างนั้นหันมาที่เธอด้วยสายตาที่ไม่อาจบอกได้เลยว่ามันต้องการอะไร
ชีวิต เสียงเยือกเย็นตอบกลับมาพร้อมกับง้างขวานนั่นขึ้นเหนือหัวพร้อมกับพาดลงมาพอดีกับกับร่างที่นอนมองอยู่ แต่เต้ยได้ลากแป้งออกมาไว้ทันอย่างหวุดหวิด
เห็นรึยังล่ะ!.ว่ามันไม่ใช่เอ็ม เต้ยหันไปพูดกับแป้งก่อนที่จะพยูงหญิงสาวขึ้นพร้อมกับจูงมือกันวิ่งหนี
ต.เต้ยยเต้ยยดเดี๋ยวเดี๋ยวก่อนโอยยยเหนื่อยย แป้งพูดขึ้นพร้อมกับกระตุกมือที่เต้ยจับเธออยู่
อะไร?? เต้ยถามน้ำเสียงหอบเมื่อทั้งคู่ได้วิ่งมาไกลจากที่นั่นแล้ว
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่.จะบอกชั้นได้รึยัง?? แป้งพูดน้ำเสียงเหนื่อยไม่แพ้กัน
ฟังให้ดีดีนะแกจำวันนั้นได้มั้ยวันที่พวกเราไปเล่นผีถ้วยแก้วกัน เต้ยพูดเสียงเครียด
ออื้มมมจำได้สิย๊ะ.บรรยากาศหน้ากลัวจะตายไป แป้งตอบ
แกจำปริศนาพยัญชนะของผีถ้วยแก้วบอกก่อนที่พวกเราจะลากมันออกไปที่คำว่าทางออกได้มั้ย?? เต้ยพูด
อ๋อออ.ที่พวกเราถามกันว่าเค้าต้องการอะไรถึงจะยอมไปใช่มั้ย? แป้งพูดขึ้นทันทีเมื่อเธอคิดได้
ใช่!หชวต.แกรู้มั้ย! ว่ามันต้องการอะไร!? เต้ยถามต่อ
ไม่รู้สิ มมัน คืออะไรหรอ?? แป้งถามหน้าตาทั้งหวาดกลัวและสงสัย
ห้าชีวิต!!มันต้องการห้าชีวิตของพวกเรา!! เต้ยตอบเสียงแน่น
อ.อ..อะอะไรนะ. หญิงสาวยืนตะลึงกับคำตอบที่ได้พร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆเอ่ออยู่เต็มสองข้าง
ใช่!แกได้ยินถูกแล้วแหละ เต้ยพูด
ลแล้วแล้วชั้นจะทำยังไงดีล่ะ..ตกลงแกกับชั้นแล้วก็เอ็มต้องตายเหมือนกับหยกแล้วก็โบว์ด้วยใช่มั้ยย!!! หญิงสาวตอบพร้อมกับจับแขนของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขย่าไปมา
.. อเอาเป็นว่า.คืนนี้แกมานอนที่บ้านข้าก่อนก็ได้ แล้วพรุ่งนี้จะว่าไงก็ค่อยอีกเรื่องนึง เต้ยพูดในขณะที่แขนทั้งสองข้างโอบกอดเพื่อนสนิทที่ตอนนี้ไปต่างอะไรกับคนที่เสียสติก่อนที่ทั้งคู่จะกลับบ้านเต้ยเพื่อไปพักผ่อน
วันเสาร์ 10.17 น. ที่บ้านของเต้ย
คุณยายครับแป้งตื่นยังครับ? ชายหนุ่มถามหญิงชราเมื่อตนตื่นขึ้นมา
อ่อตื่นตั้งนานแล้วนี่ยายเห็นเดินไปดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นโน่นแนะ หญิงชราตอบ
ครับ เต้ยขานรับพร้อมกับเดินไปยังสถานที่ที่เพื่อนสนิทตนอยู่
อ่าว.เต้ย เพิ่งตื่นหรอ?? แป้งพูดในขณะที่เธอนั่งอยู่บนโซฟาเบาะยาวแล้วนั่งดูทีวี
อืมมยังเพลียนิดหน่อยอยู่เลยว่ะ เต้ยตอบพร้อมกับเอามือจับต้นคอส่ายไปมาแล้วค่อยๆนั่งบนโซฟาข้างๆหญิงสาว
เฮ้อออเราจะทำยังไงต่อไปกันดีล่ะ? แป้งพูดไม่ทันขาดคำก็มีข่าวด่วนจากโทรทัศน์แทรกเข้ามา
วันนี้เมื่อเวลา 03.00 นาฬิกา เกิดเหตุการณ์ฆ่าตัวตายสยอง ในบริเวณที่เกิดเหตุพบวัยรุ่นชาย ทราบชื่อภายหลังว่านาย อภิพล แซ่คิ้ม นักศึกษาภาควิชาดนตรีของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อแห่งหนึ่ง สภาพศพโดนขวานของตนเองผ่าเข้ากลางใบหน้า ทางตำรวจคาดว่าคงเกิดจากผู้ตายเสพยาเสพติดแล้วคลุ้งคลั่งนำขวานมาฟันใบหน้าตนเองจนเสียชีวิตคาที่. ขณะนี้ทางบ้านได้มารับตัวผู้ตายไปทำพิธี. เสียงจากข่าวยังไม่ทันจบเต้ยก็ขว้ารีโมทรีบปิดทันทีเมื่อตนเห็นว่าหญิงสาวผู้เป็นเพื่อนของตนยั่งนิ่งมองข่าวนั้นตาไม่กระพริบพร้อมกับใบหน้าที่ซูบซีด
แป้งงงแป้งงแป้ง!! เต้ยพูดเมื่อเพื่อนสนิทตนไม่มีสติอยู่กับเนื้อกับตัว
หห๊า!??อะไร! แป้งขานตอบพร้อมกับหันไปมองหน้าชายหนุ่มทั้งน้ำตา
แป้งใจเย็นๆนะ เต้ยพูดพร้อมกับจับบ่าเพื่อนสนิทเบาๆ
ตเต้ย แต่ว่า.หยกโบว์เอ็มตายไปแล้วนะฮืออๆๆรรายรายต่อไปคือชั้นใช่มั้ยรายต่อไปคือชั้นใช่มั้ย!!! แป้งพูดเบาๆก่อนที่จะตะโกนใส่หน้าชายหนุ่ม
ไม่ใช่หรอกแป้ง!ไม่ใช่นะ!!เราสองคนจะต้องรอดได้ยินมั้ยว่าเราสองคนจะต้องรอด!!.. เต้ยปลอบ
ย.ยังไง?? หญิงสาวถามกลับด้วยสายตาเหม่อลอยในขณะที่น้ำตาก็ยังคงคลออยู่เต็มสองเบ้าตา
ว..วัด ใช่.วัด เราจะต้องไปวัด เต้ยพูดพร้อมกับยิ้มเมื่อนึกถึงทางออกสุดท้ายโดยที่ชายหนุ่มและหญิงสาวไม่รอช้า รีบออกจากบ้านแล้วขับรถไปวันที่ใกล้ที่สุดทันที
สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนเป็นสิ่งที่พวกโยมทำให้มันเกิดขึ้นทั้งนั้น. เสียงสงบนิ่งดังขึ้นเมื่อเต้ยและแป้งไปถึงวัดและเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้เจ้าอาวาสฟัง
แล้วมีทางแก้มั้ยล่ะคะหลวงตา. แป้งถามเสียงแห้ง
จะว่าไปแล้วนั้น.สิ่งที่เกิดขึ้นได้ มันก็ย่อมดับลงได้ พระรูปนั้นตอบ
แล้วพวกเราสองคนจะทำยังไงกันดีล่ะครับหลวงตา? เต้ยรีบถามกลับทันที
พวกโยมสองคนเห็นมั้ย?ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจนทำให้เพื่อนๆของพวกโยมตายนั้น ล้วนเป็นตอนกลางคืนทั้งสิ้น? พระรูปนั้นตอบอย่างสุภาพเสียงเรียบ
มหมายความว่ายังไงหรอค่ะ? แป้งถาม
ก็หมายความว่าถ้าพวกโยมไม่อยากทำตามที่วิญญาณตนนั้นขอ คือมันขอห้าชีวิตตอนนี้มันได้ไปสามแล้วเหลืออีกสองเท่านั้น โยมสองคนก็ต้องแก้เคล็ด โดยการถือว่าโยมสองคนได้ตายในตอนกลางคืน แล้วให้ชีวิตกับมันไปแล้วยังไงล่ะ คำตอบที่แป้งอยากได้หลุดออกมาจากพระรูปนั้นอีกครั้ง
แล้วจะให้พวกเรา ตายยังไงล่ะครับ? โดยที่พวกเรายังมีชีวิตอยู่ เต้ยถามขมวดคิ้วอย่างสงสัย
พวกโยมสองคนก็ต้องไปนอนในโลงศพผีตายโหงหลังป่าช้าเป็นเวลา 1 คืนแล้วอัตมาจะทำพิธีเสมือนกับว่าโยมสองคนได้ตายไปแล้วถือว่าเป็นการบังพิธี พระรูปนั้นตอบกลับมา
นนอนในโลง เต้ยตะกุกตะกักพูดเบาๆ
นหนึ่ง คืนด้วยหรอ? แป้งตะกุกตะกักไม่แพ้กัยพร้อมกับค่อยๆหันมามองหน้าชายหนุ่มเป็นสัญญาณว่าเป็นไงเป็นกัน
ติดตามตอนต่อไป .. .
23 ตุลาคม 2547 07:49 น.
น้ำหมึกขาว
ตามฆ่าอย่างนั้นหรอ. เต้ยบ่นพึมพำคนเดียวเมื่อตนอยู่ที่หน้าคอมฯระหว่างพิมพ์งานในห้องนอน
เป็นอะไรลูก.?? บ่นอยู่คนเดียว เสียงแก่ๆของหญิงวัยชราวัยแปดสิบกว่าคนหนึ่งพูดกับชายหนุ่ม
อ่าว คุณยายยังไม่นอนหรอครับ? เต้ยพูดกับหญิงที่อยู่ตรงหน้าตน
อืมมมยายเห็นไฟห้องเราเปิดน่ะเลยมาดู.คิดอะไรคนเดียวหรอลูก? หญิงชราถามกลับ
กก็มมีเรื่องไม่ดีนิดหน่อยน่ะครับ เต้ยตอบเสียงสั่น
เกี่ยวกับเพื่อนๆเต้ยรึเปล่าลูก หญิงชราตอบเหมือนอ่านใจเด็กหนุ่มได้
คครับ??.ค..คุณยายทราบ?? เต้ยตะกุกตะกักถามพร้อมมองหน้าไปที่ผู้เป็นยายของตน
ยายเห็นเค้ามายืนที่หน้าบ้านเราทุกวัน ยังไงแล้วเต้ยต้องไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เค้าด้วยนะลูก เพราะสิ่งที่เค้าอยากได้ จะได้ลบล้างไป หญิงชราตอบน้ำเสียงจริงจัง
คใคร??ใครครับ!คุณยาย ใครมายืนหน้าบ้านเรา!!?? เต้ยถามอย่างตกใจ
เต้ยทำอะไร ก็รู้อยู่แก่ใจนะลูก ยายเป็นห่วงนะ พรุ่งนี้ต้องไปทำบุญนะลูกเข้าใจมั้ย หญิงชราตอบไม่ตรงคำถาม แต่กลับลูบหัวเด็กหนุ่มแล้วพูดน้ำเสียงเบาๆ
คครับคุณยายยยตแต่เต้ยกลัวครับกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นกับเต้ย.ในอีกไม่นานนี้ เต้ยพูด
อะไรจะเกิดลูก?? หญิงชราถามกลับ
หยก โบว์ ตเต้ยเต้ยกลัวครับคุณยาย.เต้ยกลัววว ชายหนุ่มพูดทั้งน้ำตาที่เริ่มไหลพราก
เล่าให้ยายฟังสิลูกเล่าให้ยายฟัง หญิงชราพูดกับหลานชายในขณะที่เต้ยกอดอยู่แนบอกผู้เป็นยายแล้วร้องไห้
เมื่อเดือนก่อนเต้ยกับเพื่อนๆไปเล่นผีถ้วยแก้วกันที่วัดร้างจนเราจะเลิกเล่นกัน แต่วิญญาณตนนั้นไม่ยอมออก พวกเราเลยพยายามลากแก้วไปที่ทางออกครับ จากนั้นจึงเกิดเหตุการณ์แย่ๆขึ้นมากมาย ไม่ว่าจะเป็นการเสียชีวิตของหยกในคืนนั้น สายเอ็ดกีต้าดีดใส่หน้าเอ็มจนเกือบตาบอด วิญญาณผู้ชายในห้องน้ำหญิงที่แป้งเจอจนทำให้เธอแทบเสียสติ แล้วก็โบว์ที่เอาคัดเตอร์กรีดข้อมือตัวเองจนตายอย่างไม่มีเหตุผล. ตเต้ยกลัวว่ารายต่อไปจะเป็นเต้ยครับคุณยายย ชายหนุ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้หญิงชราฟังก็ถึงกับนิ่งเงียบเพราะตกใจในสิ่งที่หลานชายตนได้ทำไป
เค้าบอกเต้ยมั้ยลูกว่าเค้าต้องการอะไรน่ะ หญิงชราถามทันที
ไม่นะครับ เอ่อ!ใช่ๆ เค้าเดินไปตรงคำว่า ห.หีบช.ช้างว.แหวนต.เต่าครับ เต้ยไม่ทราบความหมายครับ เค้าเดินแต่คำนี้ตลอดเลย จนเต้ยกับเพื่อนๆต้องลากไปทางออกน่ะครับ ชายหนุ่มตอบเมื่อนึกได้
ห.หีบช.ช้างว.แหวนต.เต่าหรอ?? เค้าบอกว่าต้องการแบบนี้หรอลูก?? หญิงชราถามซ้ำ
ครับคุณยาย เต้ยพูด
หยกโบว์เอ็มแป้งเต้ย1 2 3 4 5ห.หีบเท่ากับ ห้า หญิงชราบ่นเบาๆคนเดียวแต่นั่นก็ทำให้เต้ยได้ยินว่าผู้เป็นยายของตนบ่นอะไร
ห้าอืมมใช่แล้วครับ ห้าคนพอดีเลย แล้ว ชอ.วอตอ คืออะไรล่ะครับ?? เต้ยถามหญิงชราที่อยู่ตรงหน้า
..ช..ช.ชีวิต ห้าชีวิต..เค้าต้องการห้าชีวิต. หญิงชราพูดเบาๆหน้าเสีย
ต้องการ.ห้าชีวิต!!?? เต้ยย้ำคำพูดของผู้เป็นยายทั้งน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นอยู่เต็มสองข้าง
ตเต้ยเต้ยลูก!!รีบไปบอกเพื่อนๆของเต้ยที่เหลือนะลูกให้ระวังตัวนะเข้าใจมั้ยลูก หญิงชราเน้นย้ำ
คครับ! ครับ!! เต้ยสะดุ้งก่อนที่จะวิ่งตาลีตาเหลือกไปหยิบโทรศัพท์แล้วโทรหาเอ็มเป็นคนแรก
ตื๊ดดด.ตื๊ดดด. ตื๊ดดด. รับเซ่ะรับเซ่ะวะะะะ ไอ้เอ็มม รับสิวะะ เต้ยบ่นพึมพำคนเดียวเมื่อเพื่อนตนไม่ยอมรับโทรศัพท์
ฮัลโหล เสียงปลายทางดังขึ้น
ฮัลโหล!!เอ็มมมเอ็มหรอ?? เต้ยพูดน้ำเสียงดีใจ
มไม่ใช่จ๊ะ ไม่ใช่ นี่แม่ของเอ็มจ๊ะหนูเป็นเพื่อนเอ็มหรอลูก ?? เอ็มออกไปทานข้าวข้างนอกน่ะจ่ะ ยังไม่กลับมาเลยย เสียงหญิงสาวผู้เป็นแม่ของเอ็มตอบกลับ
ทานข้าว!!??นี่มันจะเที่ยงคืนอยู่แล้วนะครับคุณแม่เอ็มไปทานข้าวเวลานี้หรอครับ!!?? เต้ยถามน้ำเสียงตกใจ
ออ๋ออเต้ยใช่มั้ยลูก??อื้มมม เห็นเอ็มบ่นว่าหิว แล้วก็เดินออกไปเลยน่ะจ่ะ แม่เอ็มตอบ
แย่แล้ววว!! เต้ยอุทานก่อนที่จะวางโทรศัพท์แล้ววิ่งออกจากบ้านตนแล้วขับรถไปบ้านเอ็มทันที
ตื๊ดด.ตื๊ดดด .ฮัลโหลลลล เสียงงัวเงียของแป้งดังขึ้นเมื่อเต้ยโทรไปหา
ฮัลโหล!แป้ง!นอนแล้วหรอว่ะ เต้ยถาม
อืมมมก็เออออสิย๊ะ.นี่มันดึกแล้วไม่ใช่หรออออ แป้งตอบ
เฮ้ยยแป้ง! แกออกมาเจอข้าหน้าบ้านนะเว่ย แล้วข้าจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เอ็งฟัง
โอยยยย ชั้นง่วงงงไว้เล่าพรุ่งนี้ไม่ได้รึไงย๊ะะะะ ช้านนนไม่อยากรู้ แป้งบ่นตามประสาคนง่วง
ไม่ได้!!เรื่องเกี่ยวกับความเป็นความตายของพวกเราทั้งสาม!!แกยังไม่อยากรู้อีกมั้ยวะ? เต้ยพูดประชดเสียงดังลั่นใส่โทรศัพท์
ห๊า!!!อะไรนะ..เออๆๆ ได้ๆๆ เดี๋ยวชั้นไปยืนรอหน้าบ้านเลยนะ แกมารับชั้นเร็วๆนะ แป้งตอบเสียงตื่นทันทีเมื่อตนได้ยินอย่างนั้น ไม่นานนักเต้ยจึงขับรถมาแล้วรับเพื่อนสนิทตนที่กำลังยืนรออยู่หน้าบ้านขึ้นรถ.
นี่เต้ยจะพาชั้นไปไหนย๊ะ เออแล้วทีนี้แกจะเล่าให้ชั้นฟังได้รึยังว่าเรื่องอะไรกันย๊ะ แป้งทวงคำตอบจากเพื่อนสนิทตนทันที
ฟังให้ดีดีนะแป้งตอนนี้เอ็มมันออกไปกินข้าวว่ะ เต้ยพูด
นี่!แกอย่าบอกนะว่าจะพาชั้นไปตามหาไอ้เอ็มที่ร้านอาหารแถวบ้านมัน แป้งพูดหน้าเครียด
อืมมมก็ทำนองนั้นแหละแก เต้ยพูด
งั้นจอดเลยยยจอดดดไร้สาระจริงๆ ไปตามหาไอ้เอ็มเพราะมันออกจากบ้านตอนกลางคืนไปกินข้าวเนี่ยนะ แป้งพูดเมื่อเต้ยหยุดรถลงข้างทาง
แป้ง แกเคยเห็นเอ็มไปกินข้าวเวลานี้หรอ?? เต้ยพูดเสียงเรียบ
อเออว่ะ แต่แหมมม เพื่อนๆมันที่เป็นนักดนตรีอาจจะชวนกันไปกรึ๊บเบียร์ก็ได้นี่ย๊ะ แป้งพูดต่อ
แม่มันบอกว่ามันออกไปคนเดียว ข้าโทรไปหามันถึงได้รู้ เต้ยท้วงทันที
อ่าววงั้นหรอ??นี่!!งั้นก็รีบไปสิย๊ะ.เร็วๆๆๆ แป้งพูดพร้อมบอกให้เต้ยขับรถไปตามหาเพื่อนตนทันที
ชายหนุ่มและหญิงสาวที่นั่งรถมาด้วยกันต่างถึงบริเวณใกล้ๆบ้านของเอ็ม
เฮ้ยยเต้ยแถวนี้ทำไมมันเงียบอย่างนี้วะ แป้งพูดขึ้นหลังจากที่เต้ยจอดรถแล้วทั้งคู่ออกมายืนอยู่ริมถนน
ก็นี่มันกี่โมงแล้วล่ะ?แกดูนาฬิกาสิวะแป้ง เต้ยพูดขึ้นในขณะที่สายตาก็ยังสาดส่องมองหาเอ็ม
แฮ่ๆๆ ลืมมมอุ้ย!!!เต้ยไอ้เอ็มอยู่นู่นน แป้งพูดไม่รอช้าพร้อมกับวิ่งไปหาร่างที่เธออุทานว่าเป็นเพื่อนของเธอทันที
ออ่าววเดี๋ยวสิแป้ง รอด้วย เต้ยพูดพร้อมกับวิ่งตามหญิงสาวไปในความมืด
เฮ้ย! หายไปไหนแล้ววะ แป้งบ่นพึมพำคนเดียวในขณะที่เต้ยก็วิ่งตามมาติดๆ
แฮกแฮกก.แฮกก.โอยยย เหนื่อยย.ไหนล่ะวะ ไอ้เอ็มน่ะ?? เต้ยถามขึ้นทันทีเมื่อวิ่งมาถึงเพื่อนสนิทตน
ก็นั่นน่ะสิย๊ะชั้นว่าชั้นตาไม่ฝาดนะ.ผู้ชายตาตี่ๆตัวใหญ่ๆผมยาวๆแบบนั้นมีไอ้เอ็มคนเดียวแหละแก แป้งพูดตอบ
เออออออ แล้วไหนล่ะวะ?. เต้ยบ่นพร้อมกับมองหน้าเพื่อนสนิทตนที่กำลังยืนนิ่งมองบางสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างไม่กระพริบตา
ต.ตเต้ยนนั่นนั่นใช่เอ็ม รึเปล่าา?? หญิงสาวถามตะกุกตะกักเพื่อนชายตนน้ำเสียงสั่น
ห๊าา??.ไหนวะ ไหน ชายหนุ่มถามพร้อมกับมองตามไปยังที่เพื่อนตนมองบางสิ่งอยู่แต่สิ่งที่ปรากฏท่ามกลางความมืดคือร่างจางๆสูงใหญ่ของผู้ที่เค้าคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทกำลังเดินก้มหน้ามาหาพวกเค้าทั้งสอง โดยที่มือนึงกำขวานเล่มโตพร้อมกับลากมาหาชายหญิงทั้งคู่
อเอ็ม!!?? แป้งพูดเบาๆ ก่อนที่จะทำท่าวิ่งไปหา แต่ชายหนุ่มที่ขับรถมาด้วยกันกับเธอจับแขนไม่ให้ไป
เดี๋ยวก่อนแป้ง!! นั่น.นั่นมันไม่ใช่เอ็ม. เต้ยพูดน้ำเสียงตกใจในขณะที่สายตาก็กำลังมองร่างที่ถือขวานนั่นค่อยๆเดินมาหาตนกับเพื่อน
เต้ย!!แกจะบ้ารึไงนั่นแหละเอ็มปล่อยชั้น!! แป้งพูดพร้อมกับทำท่าสะบัดแขนแต่ไม่หลุดออกจากมือของเต้ย
ปแป้งงง.กแกดูหน้ามันชัดๆสิวะ. เต้ยพูดตะโกนเตือนสติเพื่อนพร้อมกับชี้ไปที่ดวงตาของสิ่งที่อยู่ตรงหน้าที่กำลังเดินเข้ามาใกล้เค้าทั้งคู่ทุกขณะ
กรี๊ดดดดด!!!.. แป้งร้องสุดเสียงเมื่อสิ่งที่เธอเห็นคือใบหน้าเพื่อนสนิทของเธอดวงตาโตขาวโพลนไม่มีตาดำ
ติดตามตอนต่อไป
23 ตุลาคม 2547 07:45 น.
น้ำหมึกขาว
เฮ้อออที่หน้าทีหลังเช็คก่อนนะรู้รึเปล่า ว่าสายเอ็นน่ะมันแน่นมั้ย?? เต้ยพูดขึ้นเมื่อทราบข่าวจากแป้งว่าเพื่อนตนมาอยู่โรงพยาบาล
เออๆๆๆข้ารู้แล้วน่าบ่นอยู่ได้ เอ็มพูดในขณะที่ตัวเค้าเองอยู่ในชุดของโรงพยาบาลแล้วนอนอยู่บนเตียง
แล้วนี่จะกลับได้วันไหน หมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมากไม่ใช่หรอ? เต้ยหันไปพูดกับแป้ง
หมอบอกว่ารอดูอาการวันนึงน่ะเต้ย แป้งพูดเสียงเรียบ
แป้งเธอเป็นอะไรรึเปล่า เอ็มขมวดคิ้วถามเสียงเครียดเพื่อนสนิทตน
ปเปล่ามไม่มีอะไรนี่ แป้งตอบ
โกหก. เต้ยพูดสวนทันทีพร้อมหันไปมองหน้าหญิงสาว
คคือ.อเอ็มจ..จำตอนที่แกอยู่ในห้องเล่นกีต้าคนเดียวได้มั้ย?.ตอนที่ชั้นไปห้องน้ำน่ะ แป้งพูดเสียงสั่น
ออื้มม ชายหนุ่มพยักหน้า
แกไม่สงสัยหรอ.ว่าทำไมชั้นแต่งหน้าเร็วกว่าปกติ. แป้งก้มหน้าพูดเบาๆ
เออ!ใช่! ทำไมวะตอนนั้นข้าไม่ได้ทันสังเกต เอ็มตอบเสียงตื่น
ความจริงชั้นยังไม่ได้แต่หน้าเลยก็.ตอนที่ชั้นไปถึงห้องน้ำฉันก็ส่องกระจกปกติแต่สายตาฉันก็เห็นว่ามีคนอยู่อีกคนทางด้านซ้ายมือชั้นไม่ได้สนใจอะไร เพราะฉันหมกมุ่นจะแต่งหน้า แต่ทนไม่ไหว จนตัดสินใจหันไปมองตแต่แต่ แป้งเสียงตะกุกตะกักน้ำตาคลอ
แต่อะไรแป้ง!! เต้ยถามแทนเอ็ม
ชั้นเห็นคนนั้นเป็นผู้ชายอ่ะ ผู้ชายหน้าตาน่ากลัวมากเลยนะ เค้ายืนมองชั้นในกระจกอ่ะ แป้งตอบพร้อมกับน้ำตาที่ร่วงพลอยหล่นลงมา
เธอเค้าห้องน้ำชายรึเปล่าาา เอ็มพูดเพื่อให้สถานการณ์ไม่เครียดไปกว่าเดิม
จะบ้ารึไงย๊ะ พวกเธอก็รู้นี่ห้องน้ำชายกับห้องน้ำหญิงมันอยู่คนละฝากกันเลยใช่มั้ย แป้งพูดตอบกลับทันที
ออืมมม แป้งคงตาฝาดมั้งงง เต้ยพูด
ชชั้น ก็ขอให้มันเป็นอย่างนั้นเถอะนะ. แป้งบ่นเบาๆ
เออ!มีคนโทรไปบอกโบว์ยังเนี่ย ว่าไอ้เอ็มมันเข้าโรงพยาบาล เต้ยรีบเปลี่ยนเรื่อง
ชั้นโทรไปแล้วแต่ไม่มีคนรับทั้งเบอร์บ้าน ทั้งมือถือสงสัยคงปิดเครื่อง
ออ่าว.เฮ้ยยจะเป็นไปได้ไง เบอร์บ้านน่าจะมีคนรับเซ่ะ ก็ตอนที่ข้าขับรถผ่านบ้านโบว์ ข้ายังเห็นทั้งหน้าต่าง ทั้งประตูบ้าน ยังเปิดอยู่เลยนะ เต้ยรีบพูด
รหรอ?? แป้งถามเสียงงง
โบว์คงไม่อยู่ม้างงพ่อแม่โบว์มันคงอยู่แหละบ้านเลยเปิด เอ็มเสริมในขณะที่ตนเองกำลังนั่งอ่านหนังสือดนตรีอยู่
บ้าสิย๊ะพ่อกับแม่โบว์มันตายไปแล้วไปแล้ว แกนี่ทำลืม โบว์มันอยู่กับน้าสาวมันย่ะแล้วช่วงนี้น้ามันก็ไปทำงานที่ออสฯย๊ะ แป้งรีบพูด
เฮ้ยชักแปลกๆแล้วว่ะปกติถ้าโบว์มันอยู่คนเดียวนี่มันไม่เคยเปิดประตูกว้างขนาดนั้นนะเต้ยพูด
อืมมม ใช่ๆ ยัยโบว์ขี้กลัวจะตายนี่ แป้งตอบ
เอางี้พวกแกสองคนก็ไปบ้านมันซะก็หมดเรื่อง เอ็มตอบเพื่อตัดความรำคาญ
เออเอางั้นก็ได้แล้วไว้เจอกันเว่ยป่ะแป้ง เต้ยพูดพร้อมกับชวนแป้งไปด้วย
งั้นชั้นไปก่อนนะย๊ะบายยย แป้งหันมาพูดกับเพื่อนสนิทตนก่อนที่จะเปิดประตูห้องพยาบาลวิ่งตามเต้ยไปที่รถเพื่อที่จะขับไปบ้านของโบว์
ชายหนุ่มและหญิงสาวออกมายืนแล้วหยุดลงที่หน้าบ้านของโบว์
กดกรี่งดิ๊แป้ง เต้ยพูด
แล้วชั้นทำอะไรอยู่ย๊ะ?? แป้งหันมาตอบอย่างประชดเมื่อเธอกำลังยืนท้าวเอวกดกริ่งอย่างไม่วางมือ
อ่าวแล้วทำไมไม่มีใครออกมาเลยล่ะนี่ประตูในบ้านก็ยังเปิดอยู่นะ แสดงว่ามีคนดิ ชายหนุ่มพูด
อืมมม ทำไงกันดีล่ะ ตะโกนเรียกคงไม่ไหวนะชาวบ้านได้แตกตื่นกันใหญ่ แป้งตอบ
งั้นก็ปีน เต้ยพูดสวนทันที
จะบ้ารึไงย๊ะ!!นี่ก็โพล้เพล้จะมืดอยู่แล้ว ใครเห็นเข้าจะหาว่าพวกเราเป็นโจรนะ แป้งตอบคัดค้าน
เอาน่างั้นก็รออยุ่ตรงนี้พูดมากจริงๆ ข้าไปคนเดียวก็ได้ เต้ยพูดไม่รอช้าก็ปีนขึ้นไปทันทีพร้อมกับกระโดดลงมาอย่างปลอดภัย
นี่!เต้ยรอชั้นด้วย. แป้งตอบเมื่อเธอปีนจนพ้นประตูนั่นมาแล้ว
โหหหผู้หญิงห่ามๆกว่านี้มีอีกมั้ยเนี่ยแกนี่จริงๆเลยนะ นี่ขนาดแกใส่กระโปรงอยู่นะเว่ยแป้ง เต้ยพูด
ชั่งชั้นเหอะย่ะไปเหอะ ป่ะ หญิงสาวตอบพร้อมกับเดินไปพร้อมๆกับชายหนุ่มเพื่อเข้าไปในบ้านของโบว์ที่เปิดไว้อย่างเงียบสงัด.
เฮ้ยยแป้ง เต้ยพูดเบาๆเมื่อร่างของเค้าและหญิงสาวเข้ามาอยู่ในบ้าน
อะไรย๊ะ แป้งตอบ
ข้าพึ่งรู้นะเว่ยว่าบ้านโบว์ตอนเงียบๆเนี่ยน่ากลัวกว่าวัดร้างนั่นอีกว่ะ เต้ยพูด
อืมมมชั้นก็เคยมาแต่ตอนที่มีคนอยู่อ่ะแหละแกป่ะไปข้างบนกัน ห้องยัยโบว์มันอยู่ชั้นบน ไปดูกันว่ามันเป็นอะไรรึเปล่าไม่ใช่ว่านอนป่วยไม่สบายอีกล่ะยัยนี่เวลาเป็นไข้แล้วไม่ยอมไปหาหมอ แป้งพูดตลอดทางที่เค้าและเธอเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องของเพื่อนสนิท ..
อ่าวเฮ้ยย นั่นโบว์เปล่าว่ะแป้ง เต้ยพูดเมื่อตนเปิดประตูห้องแล้วเห็นร่างๆหนึ่งนอนห่มผ้าห่มอยู่ท่ามกลางบรรยาศอึมครึม
ก็ใช่สิย๊ะห้องโบว์มันแกจะให้คนข้างบ้านมันมานอนรึไง ถามแปลกๆ แป้งตอบประชด
เฮ้ย โบว์โบว์.เป็นไรรึเปล่า.โบว์ เป็นไข้หรอ? เต้ยถามเมื่อตนเดินมาอยู่ข้างๆเตียงที่มีหญิงสาวผู้เป็นเพื่อนนอนหลับตาพริ้ม แป้งนำมือของเธอไปอังบนหน้าผากเพื่อนรักเบาๆพร้อมกับสะบัดออกอย่างตกใจ
ว๊ายยยัวโบว์ตัวเย็นเฉียบเลยอ่ะเต้ยย แป้งพูดน้ำเสียงตกใจ
เฮ้ยงั้นอุ้มไปคลีนิคใกล้ๆนี่ก่อนดีกว่าว่ะสงสัยจะไม่สบายหนัก เต้ยพูดพร้อมกับดึงผ้าห่มที่เพื่อนของตนห่มอยู่ออก เพื่อที่จะช่วยอุ้มแต่สิ่งที่เต้ยและแป้งเห็นคือ ร่างของหญิงสาวในชุดมหาลัยฯมือซ้ายบีบกำคัดเตอร์อันใหญ่ไว้แน่นในบริเวณนั้นมีคราบเลือดนองอยู่เต็มที่นอน แป้งแทบเสียสติเมื่อเห็นเพื่อนรักในสภาพเช่นนั้น โบว์ใช้คัดเตอร์กรีดข้อมือขวาของเธอก่อนที่จะปาดคอตัวเองตาย นี่คือสิ่งที่ตำรวจสันนิฐานเมื่อมาถึงสถานที่เกิดเหตุ หลังจากเกิดเหตุการนี้ น้าสาวของโบว์จึงกลับมาจัดพิธีให้กับหลานสาวตน ก่อนที่จะเก็บข้าวเก็บของแล้วประกาศขายบ้านหลังนั้นไปในที่สุด
ที่มหาลัยฯของเช้าวันหนึ่ง
ช.ชั้น.ชั้นไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีแล้วนะเต้ย หน้าตาอิดโรยบวกกับน้ำเสียงที่สั่นเครืออยู่ตลอดเวลาดังขึ้น
แป้งใจเย็นๆมันเป็นอุบัติเหตุโบว์เค้าคงเครีตดจากการเรียน ชายหนุ่มพูดพร้อมกับลูบหัวเพื่อนรักเบาๆ
ไม่ใช่หรอกข้าว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ. เอ็มพูดเสียงแข็งมาทางด้านหลังในขณะที่เต้ยนั่งปลอบแป้งอยู่ที่โต๊ะไม้ใกล้ๆสวนหย่อมของมหาลัย
อ่าวหายแล้วหรอเอ็ม เต้ยพูดขึ้นเมื่อหันไปมองเห็นเพื่อนสนิทตน
เออ!!ข้าหายแล้วขืนข้าอยู่ที่โรงพยาบาลนั่นข้าอาจจะเป็นเป้าให้ไอ้ผีบ้านั่นมันแก้แค้นก็ได้ เอ็มพูดเสียงดุดัน
ผผี??ผีอะไร?? เต้ยถามด้วยสีหน้ามึนงงโดยที่แป้งก็หันไปมองเอ็มด้วยทันทีเมื่อเธอได้ยินดังนั้น
หึ.พวกแกคิดว่านี่เป็นอุบัติเหตุ รึไงกันหยก แป้ง รายต่อไปจะเป็นใครล่ะ!!?? เอ็มตะคอกตอบ
มหมายควมว่าไง แป้งพูด
จำคืนนั้นได้มั้ย.ที่เราเล่นผีถ้วยแก้วกัน เอ็มพูด
มันมีอะไรให้น่าจดจำว่ะไอ้เอ็ม เต้ยพูด
มีสิว่ะ!!ก็ไอ้วิญญาญที่เราเชิญมานั่น มันคงจะโกรธแล้วตอนนี้มันกำลังจะตามฆ่าพวกเราไง๊!!. เอ็มตะโกนตอบเต้ย
มไม่.ไม่จริงง แป้งส่ายหัวพร้อมน้ำตา
ตตาม.ตามฆ่า??.. เต้ยพูดเบาๆพร้อมกับมองหน้าเอ็มด้วยสีหน้าตกใจ
ติดตามต่อต่อไป .. .
22 ตุลาคม 2547 14:53 น.
น้ำหมึกขาว
ค.ควาย ? น.หนู.?? คน??รอคน!! ทุกคนพูดเบาๆตามที่อ่านได้
มไม่ไม่เอาแล้ววว ชั้นกลัวอ่ะ.พอเหอะ ๆ โบว์โวยวายเสียงสั่น
จิ๊!ยัยโบว์เธอเป็นคนถามเองไม่ใช่รึไงย๊ะ แป้งบ่น
ตเต้ยยย ออกเหอะนะนะ โบว์หันไปพูดกับชายหนุ่มที่มองกระดานตาค้างเพราะกำลังหน้าเสียกับสิ่งที่ตนอ่านได้
เต้ยเต้ยไอ้เต้ย! หยกพูดย้ำชื่อเพื่อนตนเมื่อเห็นว่านั่งเหม่อ
อ..อะอะไร!! เต้ยสะดุ้งพร้อมหันหน้ามามองหยก
ออกกันเหอะว่ะ นี่ก็ดึกแล้ว ยัยโบว์ก็กลัวร้องไห้อยู่นั่นแหละ ข้ารำคาญ เอ็มพูดเสริมเมื่อเต้ยได้สติ
อืมมมก็ได้ งั้นขอเชิญท่านออกก่อนนะครับ เต้ยพูดเมื่อเพื่อนๆบ่นเป็นเสียงเดียว
..ม.ม.ม้า..ออ.อ่าง หยกอ่านคนเดียวในขณะที่ทุกคนนั่งงง
มอ..ออ.??? คืออะไรอ่ะ แป้งพูดพร้อมกับเบ้ปากขมวดคิ้วคิด
มอ?..ไม่??.ไม่ออก. หยกพูดเบาๆทำให้ทุกคนถึงกับหน้าเสียกันทันทีโดยเฉพาะโบว์
ไม่นะ!! ออกสิ!!!คุณต้องออกไปนะ!!!ชั้นไม่อยากคุยกับคุณแล้วว!!! หญิงสาวตะโกนลั่น
บ..โบว์ใจเย็นๆ ใจเย็นๆแล้วอย่าเอามือออกนะ เต้ยปลอบพร้อมกับสั่งเพื่อนตนเบาๆ
จ.จะทำยังไงละทีเนี้ย เอ็มพูดเสียงสั่น
จะให้ทำยังไงล่ะครับถึงจะยอมออก หยกพูดเมื่อเริ่มเห็นอาการของเพื่อนๆตนไม่ค่อยสู้นัก
ห.หีบ.ช.ช้างว.แหวน.ต.เต่า อะไรน่ะ ทุกคนต่างอุทานมาเป็นเสียงเดียวเมื่อเห็นแก้วกระจกเดินไปยังพยัญชนะที่พวกเค้าผสมกันแล้วอ่านไม่รู้เรื่อง
หอ ชวต??.อะไรน่ะหอหนู หรอ?? ชวต ปีหนูไงเค้าคงอยากอยู่หอพักที่มีหนูมั้ง?? แป้งพูดคนเดียวเล่นๆ แต่ทุกคนไม่เล่นด้วยกลับเพิ่มสีหน้าเครียดๆมาให้แป้งทันที
พวกเรา พวกเราไม่เข้าใจครับได้โปรดบอกกับพวกเราอีกที เต้ยพูดต่อ
เฮ้ยยเหมือนเดิมเลยว่ะห ช ว ต อะไรวะเนี่ยย.. เอ็มพูด
ปแป้งงงง ทำไมมันเดินไม่หยุดเลยอ่ะะะ.. โบว์พูดขึ้นเมื่อแก้วกระจกเดินแต่พยัชณะตัวเมื่อสักครู่นี้
ชั้นเห็นแล้วน่ะ แป้งหันไปบ่นเพื่อนในขณะที่มือก็ยังกดแก้วกระจกนั่นอยู่
พวกเราช่วยกันลากแก้วไปตรงคำว่าออกนะ หยกพูดขึ้น
ออื้มมม..อโอยยย ทำไมเหนียวอย่างนี้ล่ะ.ลากไม่ค่อยจะไปเลย หนักมากกก เต้ยพูด
ใกล้แล้วววอีกนิดเดียววว. เอ็มพูดเสริม
ถึงแล้ว.!! โบว์อุทานดีใจพร้อมกับยิ้ม
อ๊าคคคค!!!.. หยกร้องเสียงดังขึ้นกลางวงหลังจากจบพิธีนั่น ชายหนุ่มล้มตัวไปนอนกลางวงกระดานผีถ้วยแก้วเพื่อนๆต่างตกใจดีดตัวลุกขึ้นมายืน
ฮเฮ้ยยย.เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย เอ็มตะโกนเสียงหลงพร้อมๆกับก้มมามองเพื่อนตนที่ดิ้นไปมาไม่เป็นท่า
ว๊ายยยย!! ฮือออฮือออ แป้งงงง ชั้นกลัววว โบว์พูดพร้อมกับร้องไห้แล้วเขย่าแขนเพื่อนรัก
หยก!!.หยก!! หยก!! เต้ยตะโกนเรียกชื่อเพื่อนสนิดตนหน้าเสียพร้อมกับเขย่าตัวร่างที่กำลังร้องโอดครวญเหมือนอย่างทรมาน
ทำไงดีทำไงกันดี!! แป้งถามเสียงสั่น
หยกก.ไอ้หยก เต้ยยังคงเรียกเพื่อนสนิทของตนอยู่
อ๊าคคคคคค!!!!! หยกร้องเสียงดังอีกครั้งก่อนที่จะลุกขึ้นมาแล้วพลักเต้ยออกพร้อมกับวิ่งหนีลงไปจากเมรุที่พวกเค้ากำลังลองของกันเมื่อสักครู่ทันที
หยกกไอ้หยกก ไปไหนของเอ็งงง. เอ็มตะโกนเรียกเมื่อเห็นร่างของชายหนุ่มวิ่งหนีเข้าไปในความมืด
ตามไปสิย๊ะเร็วเข้า แป้งพูดเสริมในขณะที่ตัวเธอก็วิ่งตามหยกไป โดยที่เต้ยก็วิ่งตามไปด้วยไล่เลี่ยกัน
อเอออใช่ เอ็มพูดพร้อมกับวิ่งตามไปเช่นกัน
พวก.พวกกกเธอออ.พวกเธออย่าทิ้งชั้นไว้คนเดียวววสิ.ฮือออรอด้วยยยย. โบว์พูดเสียงสั่นทั้งน้ำตาพร้อมกับวิ่งตามเพื่อนๆของเธอไป
เฮ้ยยแป้งนี่มันถนนใหญ่แล้วนี่หว่าเราออกมาจากวัดนั่นแล้วนะ เต้ยพูดกับเพื่อนสนิทตนที่วิ่งมาด้วยกันด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยหอบ
เออก็หยกมันวิ่งมาตรงนี้นี่นา.ชั้นเห็นนะ แป้งพูดด้วยน้ำเสียงเหน็ดเหนื่อยไม่แพ้กัน
นี่!!!!.เจอหยกเปล่าวะ.?? เสียงๆหนึ่งตะโกนเรียกมาแต่ไกล จนร่างนั้นมาหยุดตรงหน้าเต้ยและแป้ง
แล้วเห็นมั๊ยล่ะย๊ะ แป้งประชดกลับทันทีเมื่อเอ็มมาถึง
อ่าวเฮ้ยย!!แล้วโบว์ล่ะ?? เต้ยถามน้ำเสียงตกใจพร้อมกับมองหา
นู่นนนอยู่นู่นนน เอ็มตอบพร้อมกับชั้นปากชี้แทนนิ้ว
ฮือออ.ฮือออ..เอ็มบ้าาา.ไม่รอชั้นเลยยยย ฮือออ. โบว์บ่นทั้งน้ำตาก่อนที่เธอจะไปเกาะแขนแป้งเพื่อนสนิทเธอ
เอี๊ยดดดดดด!!!. เสียงรถเบรคที่ดังลั่นไปทั่วท้องถนนทำให้ชายหญิงทั้งสี่ต้องเงียบภายในทันทีพร้อมกับมองไปยังที่มาของเสียงเป็นสายตาเดียว
.ป.แป้งงง.ธ.เธอเธอเห็นอย่างที่ชั้นเห็นมั้ยย โบว์ถามเสียงสั่นโดยที่เธอก็ยังร้องไห้อยู่
ม.ไม่จริง.ไม่!!!!!!!!!. เอ็มตะโกนลั่นพร้อมกับวิ่งไปยังที่รถเกิดอุบัติ ชายหญิงที่เหลือต่างวิ่งตามไปด้วยทันที ภาพที่เห็นอยู่ตรงเบื้องหน้าของพวกเค้าคือเพื่อนสนิทของพวกเค้าเอง หยกร่างกายของชายหนุ่มเต็มไปด้วยเลือดที่ออกมาจากปากเพราะแรงกระแทกของรถกับตัวของเค้า ศรีษะของเค้าหัก หน้าตาเละดูแทบจำไม่ได้ว่านี่เป็นอดีตเดือนมหาลัยฯ เลือดที่เป็นก้อนและเป็นน้ำไหลออกมามากมายสาดเกลื่อนถนน จนทำให้ชาวบ้านบางคนที่มามุงดูถึงกับต้องเบ้ปากแล้วเบือนหน้าหนีก็ยังมี
พิธีงานศพของหยกถูกจัดขึ้นเงียบๆโดยครอบครัวของหยกเอง ชายหญิงทั้งสี่ต่างคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอุบัติเหตุ แต่เหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นมันยังไม่อาจจบเพียงแค่นั้น
1 เดือนต่อมา
เจอกันพรุ่งนี้นะยัยโบว์ อย่าลืมเอารายงานในส่วนของเธอมาด้วยล่ะ เสียงของแป้งดังขึ้นหลังจากเวลาเลิกเรียนเมื่อเธอเห็นว่าเพื่อนสนิทตนทำท่าจะกลับ
ออื้มมม โบว์หันมายิ้มพร้อมพยักหน้าแทนคำตอบ ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องไป
เฮ้ยยแป้งทำไมเดี๋ยวนี้โบว์มันกลับบ้านเร๊วเร็วว่ะ เอ็มพูดขึ้นในขณะที่ชายหนุ่มเดินไปเสียบปลั๊กกีต้าไฟฟ้าตัวโปรดของเค้าเพื่อที่จะดีดเล่น
แล้วปกติโบว์กลับบ้านช้ารึไงกันล่ะย๊ะ ห๊า??แหมมมม แป้งพูดประชด
เออๆๆก็นั่นแหละปกติก็ช้ากว่านี้นี่หว่า นี่เลิกปุ๊บก็กลับปั๊บ เอ็มพูดตอบ
อืมมมจะว่าอย่างนั้นก็ใช่นะ เออ! แล้วเต้ยไปไหนเนี่ยวันเนี้ย ทำไมไม่มาเข้าเรียนล่ะ? แป้งพูดเสียงตื่นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนตนอีกคนไม่มาเข้าเรียน
เห็นมันบอกว่าไปช่วยงานศพของหยกมันน่ะ เห็นว่ามันเป็นญาติห่างๆกับครอบครัวหยกมันน่ะ นี่ก็จะจัดงาน50วันกัน.. เอ็มพูดในขณะที่ตนก็ดีดกีต้าไฟฟ้าเป็นเพลงไปด้วย
.50วันแล้วหรอเนี่ย. แป้งพูดเบาๆเสียงเศร้า
ไม่เอาน่าแป้ง.คิดมากน่าา เอ็มปลอบเมื่อเห็นเพื่อนตนเปลี่ยนไป
อืมมมไม่เอาแล้วๆ ไม่เศร้าดีกว่า เดี๋ยวชั้นไปเสริมสวยแป๊บนึงอิอิอิ ก่อนไปหว่านเสน่ห์พี่ๆนักกีฬาที่โรงยิมฯ แป้งพูดเสร็จก็คว้ากระเป๋าเครื่องสำอางคู่ใจไปห้องน้ำทันทีปล่อยให้เอ็มนั่งเล่นกีต้าคนเดียว
โธ่สวยตายแหละ. เอ็มพูดในขณะที่เพื่อนตนออกไปได้ไม่นาน
นี่!!!.ไอ้เอ็ม ชั้นได้ยินนะย๊ะะ เสียงของแป้งตะโกนแว่วๆผ่านมาทำให้ชายหนุ่มขืนกลับอั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่
55 55 5 ยัยนี่หูดีฉิบแป๋ง เพี๊ย!!!!โอ๊ยย!!! ชายหนุ่มบ่นพึมพำก่อนที่จะร้องเสียงหลงระหว่างดีดกีต้าเพราะสายกีต้าได้หลุดออกจากตัวมาดีดใส่หน้าเค้าโดยแรง
อ.อ๊าคคค.ช.ช่วย.ช่วยด้วยย.ลเลือดด!!??โอ๊ยยย ชายหนุ่มอุทาน
แหมมมชั้นไปแป๊บบเดียวร้องจะเป็นจะตายเลยนะย๊ะคิดถึงล่ะเซ่ะ. แป้งพูดเมื่อเธอได้ยินเสียงเพื่อนสนิทร้องโดยที่ตัวเธอเองยังเดินมาไม่ถึงห้อง
ป.แป้งงชช่วยช่วยด้วยย. เอ็มร้องให้เพื่อนตนช่วยเมื่อแป้งเดินมาถึงห้องแล้ว
อเอ็มม!!!เกิดอะไรขึ้น.ว๊ายยย เลือดไหลเต็มเลย.ททำทำไงดี ทำไงดี.เออ!.รออยู่ตรงนี้นะเอ็ม รออยู่ตรงนี้. หญิงสาวตอบตะกุกตะกักก่อนที่เธอจะวิ่งออกจากห้องไปเรียกอาจารย์ที่อยู่ในห้องพักครู มาช่วยเพื่อนตนส่งโรงพยาบาล โชคดีที่ชายหนุ่มไม่เป็นอะไรมากสายเอ็นนั้นเฉียดดวงตาของเค้าไปอย่างเชียดฉิว
ติดตามตอนต่อไป... .. .
หน้าส่วนตัว
784
