7 กรกฎาคม 2547 19:47 น.
น้ำหนาว
ดวงดาวนับพันเริ่มทอแสง
เริ่มมองเห็นดวงจันทร์บางๆ
ดุจความรู้สึกส่งผ่านถึงกัน...
สายลมแผ่วเบา...
พัดพาความเหงาสู่หัวใจ
หนาวเอย...หนาวใจ
ลมเอย...เจ้าจักรู้บ้างไหม
ว่าทำให้ใครเหงาเหลือเกิน
คิดถึงคนแสนไกล
อาจห่างกันแค่เพียงนิด
แต่ใจหนอใจ ห่วงหาอาวรณ์
ไม่มีใครสักคนเคียงข้าง
อยู่กับความเงียบเหงาภายในใจ
เรียกร้อง เสาะหา เธออยู่ ณ หนใด
อีกนานเท่าไหร่จะได้พบเจอ
แม้เพียงน้อยนิด..
ขอพบเธอแค่เพียงเป็นภาพฝัน
ขอเพียงฝากความรัก คิดถึง ผูกพัน
ไปกับสายลมนั้นให้เธอคนดี
ให้ฝันคืนนี้ของเธอ.....งดงาม
6 กรกฎาคม 2547 19:23 น.
น้ำหนาว
ความรักสวยงามเสมอ..เมื่อเราได้รู้จักมัน
เราอาจคิดได้ว่า...ดีเหลือเกินที่เราได้รัก
แต่มันจะทุกข์มั้ย...เมื่อความรักที่เรามอบให้ใครสักคน
เค้าคนนั้น....ไม่สนใจมันสักนิดและทิ้งมันไป
เราจะเลือกอะไร....ระหว่าง
การแอบรักอยู่เงียบ หรือ บอกความรู้สึกออกไป
ไม่ว่าเราเลือกแบบใด?....
คำตอบก้อมีเพียงสองข้อ คือ....
ผิดหวัง...สมหวัง
แต่ไม่ว่าคำตอบของคำถามนี้จะเป็นเช่นไร....
....ทุกคนก้อคงพร้อมที่จะรักใครสักคนอยู่ดี....
หน้าส่วนตัว
1400
