12 กันยายน 2547 01:05 น.
น้ำหนาว
สายลมแห่งความเหงา...เมื่อไหร่หนอเธอจะพัดไปเสียที
ความเศร้าที่ฉันมี...จะคงมีอีกนานขนาดไหน
อยากมีที่พักพิงหัวใจ...ขอได้ไหมเพราะฉันเหนื่อยเต็มที
อยากตะโกนไปในฟากฟ้า..อยากให้เธอมาอยู่ข้างๆบ้างได้ไหม
อยากบอกเธอให้ได้รู้...ว่าตอนนี้ฉันไม่มีใคร
ที่จะมาเอาใจใส่...คอยดูแลกัน
ช่วยมาให้ความอบอุ่นเคียงใจฉัน...เปลี่ยนคืนวันให้สดใส
ขอคำรักแสนหวานละมุนละไม...สัญญาได้ไหมว่า..จะรักฉันคนเดียว
10 กันยายน 2547 15:07 น.
น้ำหนาว
คราแรกที่รักกัน
ดุจฝันความรักสดใส
ต่างคนต่างรักมั่นใจ
ว่าใจจะไม่เปลี่ยนแปลง
เวลาผันผ่านเนิ่นนาน
วันวานเคยเคียงกันเสมอ
วันนี้จากไกลไม่เจอ
หัวใจละเมอเดียวดาย
ถึงแม้รู้เรายังรัก
มั่นรักภักดีกันเสมอ
แต่ฉันยังคิดถึงเธอ
กลัวเธอไปเผลอรักใคร
คำรักที่เธอบอกกัน
เอาเก็บไปฝันหวั่นไหว
เธอบอกที่หนึ่งแห่งใจ
คือฉันคนนี้คนเดียว
ทำไมเธอปล่อยฉันเหงา
นั่งเศร้าเดียวดายอย่างนี้
เมื่อไหร่เธอจะรู้เสียที
ว่าฉันอยากอยู่ใกล้เธอ
9 กันยายน 2547 23:10 น.
น้ำหนาว
น้ำค้างพร่างพรมยอดหญ้า
ดุจคล้ายน้ำตาโศกศัลย์
เฝ้าคิดคำนึงรำพัน
ถึงเธอผู้นั้นห่างไกล
ห่างกันคนละฝากฟ้า
หาใช่ห่างเกินฝั่งฝัน
ยังคิดคนึงถึงวัน
เมื่อไหร่เรานั้นพบเจอ
ขอรักแค่นี้ผิดไหม
ขอเพียงเสี้ยวใจให้ฉัน
ที่ว่างช่วยมอบให้กัน
ให้ฉันได้เดินเข้าไป
คืนเหงาจะแปรเปลี่ยนผัน
ถ้าเธอรักกันสักน้อย
หัวใจปล่าวเปลี่ยวรอคอย
คงมีที่พักหัวใจ
9 กันยายน 2547 16:10 น.
น้ำหนาว
โอ้หนาวใจสุดเปลี่ยวเหงา
แสนเศร้า วังเวง หวั่นไหว
กลัวเธอจากไปแสนไกล
สุดหวั่นดวงใจแอบอิง
หรือรัก...คือเพียงภาพฝัน
มายา..หลอกกันวุ่นไหว
เหงาเศร้า..แสนเหงากว้างไกล
มิมีใครให้..พักพิง
ก้าวผ่านล่วงเลยผ่านผัน
เวลาดลฉันมาให้
พบเธอที่รักแห่งใจ
ที่เฝ้ารอคอยเนิ่นนาน
ร่วมกันสรรสร้างทางรัก
หัวใจมั่นรักโหยหา
ไม่ว่าเมื่อใดใคร่มา
อยู่คู่เคียงกายเชยชม
6 กันยายน 2547 19:19 น.
น้ำหนาว
โอ้หนาวกายหรือจะเท่าหนาวใจ
หนาวกายมันอุ่นได้ด้วยสิ่งของ
แต่หนาวใจต้องปล่อยไปตามครรลอง
ใช้สิ่งของจะหายได้อย่างไรมี
หนาวใจอยากมีใครมอบไออุ่น
มอบความรักหวานละมุนยามโหยหา
ขอความรัก ความห่วงใย กันอีกครา
แค่นี้คือสิ่งมีค่า..ของหัวใจ
แค่มีกันและกันในวันเหงา
ที่ว่าหนาวก้อพลันกลายอุ่นสดใส
ถึงหนาวกายแต่ยังอุ่นหัวใจ
ขอแค่มีใครในฝัน..ให้แอบอิง
หน้าส่วนตัว
1154
