2 พฤษภาคม 2546 15:40 น.
น้ำมันพราย
สมมุติว่าตัวฉันนั้นลอยได้
ค่อยค่อยนอนผ่อนคลายแล้วหลับตา
จินตนาการในสัมผัสอย่างช้าช้า
ถึงลมที่พัดมากระทบกาย
ตอนนี้ฉันแสนสุขสุขเหลือเกิน
ลมแผ่วแผ่วหยอกเอินไม่แรงร้าย
พัดผ่านผิวเบาเบาไม่ระคาย
ด้วยอารมณ์หลากหลายแห่งใจลม
โอ้ลมที่พัดมาไม่ขาดสาย
ฉันไม่เคยเสี่อมคลายในสุขสม
แต่พัดมาพัดไปตามอารมณ์
เช่นนี้ใครติดลมก็ตรมใจ
เฝ้าแต่ฝันละเมอพร่ำเพ้อหา
ลมจ๋าพัดย้อนมาจะได้ไหม
อย่ารีบร้อนลาลับจากฉันไป
พัดอยู่เพียงรอบกายได้ไหมลม
คำเตือน!!!!! ระวังโดนลมหลอกให้หลงนะจ๊ะ
2 พฤษภาคม 2546 12:18 น.
น้ำมันพราย
ร่ำเรียงร้อยถ้อยถักสลักเสียง
สรรสำเนียงโสตศัพท์สลับศิลป์
เป็นกวีกลอนกานท์จารจากจินต์
บอกแผ่นดินแผ่นฟ้าว่ารักเธอ
รักรักรักแสนรักสุดหักใจ
พร่ำบรรรยายความในให้เสมอ
ร้อยเป็นเสียงสัมผัสเหมือนละเมอ
ว่าได้สัมผัสเธอหากยินยล
บางครั้งฝันกลางวันยันกลางคืน
เวลาตื่นหรือหลับดูสับสน
นั่งพร่ำบอกกับฟ้าบ้ากับฝน
ว่าคิดถึงเธอจนจะขาดใจ
ถักถ้อยคำเอาไว้ใช่เธอรู้
ใช่ว่าเธออ่านอยู่เสียเมื่อไร
ใช่เมื่อเธออ่านแล้วจะหวั่นไหว
ใช่ว่ารู้ความหมายในสำเนียง
จารึกจากส่วนลึกอย่างตั้งใจ
วางอักษรเอาไว้จนเป็นเสียง
วาดทำนองสอดคล้องร้อยกรองเรียง
แต่เป็นเพียงถ้อยใจไม่ถึงเธอ
1 พฤษภาคม 2546 17:26 น.
น้ำมันพราย
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น
สมองฉันถึงได้มึนขนาดนี้
นึกยังไงถึงพูดไปว่าคิดถึงนะคนดี
ทั้งทั้งที่ยังไม่รู้ว่าคิดอะไร
อยู่ดีดีก็หยิบโทรศัพท์
พอไม่มีคนรับก็ถอนใจ
เอ๊ะเมื่อกี๊กดเบอร์เธอได้ยังไง
ก็ไม่เคยจำเบอร์ใครเลยนี่นา
วันวันก็เอาแต่นั่งเหม่อ
เดี๋ยวเดี๋ยวก็เพ้อเห็นเธอเดินมา
เมื่อกี๊ก็แน่ใจอยู่นี่หว่า
ว่าฉันยังลืมตาไม่ได้เผลอหลับฝันไป
เห็นเธอถือหัวใจสีชมพู
แถมทำหน้าเจ้าชู้น่าหมั่นไส้
เอ๊ะเอ๊ะแล้วทำไมฉันไม่แลบลิ้นใส่
ก็ว่าไม่ได้เผลอยิ้มดีใจให้เธอน๊า.............
1 พฤษภาคม 2546 15:46 น.
น้ำมันพราย
ทำไมหนอใจคนต้องเปลี่ยนผัน
ทำไมคนรักกันต้องพรากจาก
ทำไมคนใกล้กันไม่รักมาก
ทำไมเมื่อรู้ว่าจากค่อยเสียใจ
ทำไมต้องมีทั้งกลางคืนทั้งกลางวัน
ทำไมกลางคืนต้องฝันถึงคนไกล
ทำไมตื่นขึ้นต้องเสียใจ
ทำไมคิดไม่ได้ว่ามันไม่จริง
ทำไมถึงยังแกล้งทำเป็นเก่ง
ทำไมต้องหลอกตัวเองเมื่อถูกทิ้ง
ทำไมพูดว่าอยู่คนเดียวได้จริงจริง
ทำไมกล้าพูดว่าอยากทิ้งก็รีบไป
ทำไมฉันถึงรู้สึกดี
ตอนที่ฝันว่าคนคนนี้มาอยู่ไกล้
ทำไมตอนนั้นไม่บอกว่าอย่าจากไป
และทำไมลืมไม่ได้สักทีนึง
1 พฤษภาคม 2546 15:24 น.
น้ำมันพราย
ในวันนั้นเธอเองก็เดียวดาย
ส่วนฉันก็เหงาใจไม่แพ้กัน
ต่างก็รอใครสักคนมาแบ่งปัน
ให้ชีวิตสั้นสั้นไม่เดียวดาย
สองเราต่างเข้าใจสองใจนั้น
จึงอยู่เคียงข้างกันไม่ห่างหาย
พัฒนาเป็นรักไม่เสื่อมคลาย
พัฒนาเป็นใจดวงเดียวกัน
หน้าส่วนตัว
927
