29 เมษายน 2546 11:49 น.
น้ำมันพราย
ตะวันส่องกระทบบรรจบฟ้า
แสงสะท้อนเข้าหน้าลืมตาตื่น
พบตัวเองบนเตียงไร้เคียงคืน
แสนเดียวดายกล้ำกลืนฝืนอุรา
ไม่มีคนเคียงคู่ดูอ้างว้าง
บนเตียงกว้างร้างรักสุดโหยหา
ถึงวันที่ที่รักคืนกลับมา
ตามคำเรียกเพรียกหานิทรารมณ์
27 เมษายน 2546 10:02 น.
น้ำมันพราย
ขอยินเสียงอีกสักนิดจะได้ไหม
อีกเพียงหนึ่งอึดใจให้คลายเหงา
ให้สดชื่นเหมือนในวันเก่าเก่า
ให้หัวใจสองเราคลายร้าวลง
สั้นเหลือเกินเวลาแต่ละวัน
เพราะว่าถูกกีดกันดั่งกั้นกรง
ใยหนอใยสองกายที่ใจตรง
กลับอยู่คนละกรงเหมือนจงใจ
จงใจแยกสองกายให้ไกลห่าง
หวังสองใจจะร้างห่างออกไป
แต่กรงเอยมิอาจป้องกันได้
เพราะละอองสองใจไม่ติดกรง
10 เมษายน 2546 17:24 น.
น้ำมันพราย
จักสะอื้นอื่นใดได้เกินกว่า
อกสะอื้นอุรายามลาร้าง
แม้แดดส่องตรงหน้าฟ้าสว่าง
ใจยังคงครวญครางอย่างฟ้าตรม
ลมสงัดฟ้ามืดแสงจันทร์หม่น
คงมีอีกหลายคนที่ขื่นขม
แต่วันนี้ฟ้าสว่างดาวพร่างพรม
เราคนเดียวที่ระทมอารมณ์ใจ
ชลนัยไหลล้นทนได้อยู่
แต่ไม่รู้ว่ามีดชนิดไหน
ที่ชำแรกแทรกลึกถึงข้างใน
ตรงที่แก่นฤทัยกลางใจข้า
มันเจ็บปวดรวดร้าวราวแหลกเหลว
พิษแผ่ซ่านรวดเร็วเกินรักษา
กัดเซาะทั้งใจกายไร้เยียวยา
ฆ่าข้าตายเลยดีกว่าข้าต้องทน
หน้าส่วนตัว
821
