เมื่อฉันได้กลับบ้าน.....

น้ำผึ้งเดือนห้า

ลูก: แม่ แม่ดูข่าวพวกพันธมิตรกับรัฐบาลหรือเปล่า หนูว่าจะไปดูที่เขาชุมนุมกัน ดูทางทีวีแล้วก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่าที่พันธมิตรเขาว่านะ เรื่องรัฐบาลโกงกินบ้านเมือง เรื่องพวกพ้องน่ะ

แม่ : เออ กูดูข่าวแล้ว ตั้งแต่ที่ทักษิณกลับมานั่นแหละ นึกว่ามันจะกลับมาเป็นนายกอีก  แล้วไอ้กลุ่มพันธมิตรอะไรนี่มันเป็นใครล่ะ

ลูก: อ๋อ เขาเป็นกลุ่มที่รวมกันมา 5 คน เห็นว่ามีจุดยืนเรื่องประชาธิปไตยอะไรนี่แหละ ชื่อเต็มๆว่าพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย มีจำลอง ศรีเมืองด้วย แม่รู้จักหรือเปล่า

แม่ : เออ ก็เคยได้ยินชื่อตั้งแต่สมัยที่มันประท้วงแล้วยิงกันตายตอนนั้นนั่นแหละ เห็นว่าไอ้คนที่ชื่อจำลองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนนำไปตายน่ะ

ลูก : หนูก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ค่อยได้สนใจการเมืองหรอกแม่ แต่ช่วงนี้มีข่าวทุกวันก็เลยดูๆไป เบื่อจะตาย ไม่มีข่าวอะไรที่มันดีๆเลย มีแต่ข่าวโจรใต้ ข่าวประท้วง ข่าวตีกัน เนี่ย กะว่าลามาพักสมองซะหน่อย

แม่ : เออ แล้วลามากี่วันล่ะ ลานานๆระวังเขาจะไล่ออกนะ ที่บ้านยิ่งไม่มีนาไร่เหมือนคนอื่นเขา เงินที่มึงส่งมาให้ กูก็กินอยู่อย่างประหยัด จะเก็บเงินไว้ซื้อที่สักแปลง มีคนเขาจะขายให้ ก็ถูกกว่าคนอื่นหน่อย แต่ก็อยู่ไกล ถ้าจะทำนาก็คงจะเดินไกลหน่อย

ลูก : หนูลามา 3 วันน่ะแม่ เบื่อเรื่องเครียดๆในกรุงเทพฯ กะว่าถ้ามีเงินสักก้อนจะออกมารับจ้างแถวบ้านเราดีกว่า ยิ่งตอนนี้มีกลุ่มพันธมิตรประท้วงแล้วก็เรียกร้องให้ประชาชนเลือกว่าจะอยู่ฝ่ายไหน หนูล่ะไม่กล้าคุยกับใครเลย อยู่เงียบๆดีกว่า เลิกงานก็กลับเข้าห้องเลย ไม่กล้าไปไหน กลัวเจอพวกพันธมิตรกับพวกต่อต้านน่ะ พวกนี้มันเจอกัน มันจะฆ่ากันตายทุกที หนูฟังพวกมันคุยกันแล้ว มันพอกันทั้งคู่แหละแม่ ไม่มีใครดีกว่าใคร ไหนจะต้องระวังตัวเรื่องขโมย เรื่องโจรอีก โอ๊ย สารพัดเลย ไม่รู้ว่าเมื่อไรมันจะเลิกทะเลาะกันซะที

แม่ : เออ เลิกงานแล้วก็กลับเข้าห้องเลยก็ดีแล้ว กูจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ดูข่าวแล้วก็หนักใจเหมือนกัน รัฐบาลชุดนี้ก็ช้าอืดอาด ทำอะไรไม่ได้อย่างใจเลย แล้วก็คิดอะไรไม่เข้าท่าด้วย ตั้งแต่เกิดมาจนแก่ป่านนี้ กูก็เพิ่งจะเคยเห็นนายกแบบนี้แหละว่ะ คนแบบนี้ก็มีด้วย แล้วไอ้พวกพันธมิตรอะไรเนี่ย กูไม่เห็นรู้จักเลยสักคน มีแต่ไอ้จำลองคนเดียวนั่นแหละที่เคยเห็น ไอ้สนธิอะไรนั่นก็ที่มีเรื่องกับทักษิณไม่ใช่เหรอ เหมือนกูเคยได้ยิน

ลูก : ใช่แล้วล่ะแม่ หนูก็ไม่รู้อะไรมากหรอก แต่ที่คุ้นหน้าก็มีจำลองกับสนธินั่นแหละ ออกข่าวบ่อยๆ แต่ก็เบื่อ ไม่อยากฟังเลยกดหนีอยู่เรื่อย ดูหนังดีกว่าไม่เครียดดี

แม่ : อ้าว แล้วไหนมึงบอกว่าถ้าจะจริงเรื่องที่เขาพูด แล้วมึงจะไปดูที่เขาชุมนุมกันน่ะ

ลูก : หนูก็ว่าจะไป เพราะเพื่อนมันชวน เพื่อนหนูน่ะ มันเชื่อหมดเลยทุกอย่างที่กลุ่มพันธมิตรพูดน่ะ ขนาดมันยืนทำงานทุกวัน พอตอนเย็นมันยังนั่งรถไปนั่งชุมนุมกับเขาอีก กลับมาถึงก็ตี 1 ตี 2 ทุกวัน มันก็ยังไป หนูอยากจะไปดูว่ามันดีอะไรนักหนา เพื่อนหนูมันถึงได้เชื่อสนิทใจขนาดนั้น

แม่ : มึงก็ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก และก็ไม่ต้องไปชุมนุมด้วย ถ้าเกิดมันตีกันขึ้นมา มึงจะตายฟรี กูตั้งท้องพวกมึง กูเลี้ยงพวกมึงมา ไม่ได้ให้มึงไปตายแบบนั้นนา แล้วไอ้จำลองกับไอ้สนธิอะไรนี่ กูก็ไม่เคยเห็นมันสร้างคุณงามความดีอะไรให้ประเทศชาติเลย ไอ้ทักษิณที่เขาว่ามันโกงกิน มันก็ยังให้คนจนได้เข้าไปรักษาในโรงพยาบาลแบบราคาถูก แล้วเดี๋ยวนี้ก็ได้รักษาฟรีแล้ว เงินให้คนชราก็ของมันไม่ใช่เหรอ กูก็ได้ทุกเดือน ตอนคนอื่นเป็นนายก กูไม่เห็นจะได้อะไรเลย มันก็ยังมีความดีอยู่มั่ง แล้วก็ยังให้กู้เงินล้านหมู่บ้านอีก ถ้ากูไม่กู้เงินล้าน จะส่งให้มึงเรียนต่อได้ยังไง ใครจะว่ายังไงมึงก็ไม่ต้องไปสนใจหรอก มึงก็ทำงานไปเถอะ ถ้าอยู่ไม่ได้ก็กลับมาบ้านเรา เดี๋ยวไปกู้เงินล้านมาทำทุนก็ได้

ลูก : ไม่เอาหรอกแม่ ไม่ต้องกู้แล้ว เงินที่หนูเก็บก็พอมีอยู่ ถึงเขาจะให้กู้แบบถูกๆ แต่หนูไม่อยากเป็นหนี้แล้ว ทุกวันนี้เศรษฐกิจก็แย่แล้ว ถ้ามัวแต่กู้เงินล้าน แล้วประเทศเราจะอยู่รอดได้ยังไง แม่รู้หรือเปล่าว่าประเทศเราเป็นหนี้อยู่นะ ทุกปีเลยด้วย เห็นเขาว่ากู้เงินจากต่างประเทศมาหนุนเศรษฐกิจอะไรนี่แหละ

แม่ : เออ กูไม่กงไม่กู้หรอก ก็เห็นมึงเบื่อๆก็เลยบอกไปยังงั้นแหละ เดี๋ยวไปที่บึงกับกูไม๊ล่ะ จะไปเก็บสายบัวมาแกงกิน มึงบอกอยากกินไม่ใช่เหรอ เอาเบ็ดไปนั่งตกปลาก็ได้ มันมีช่องที่คนเขาทำไว้ตกปลา ปลามีเยอะนา อบต.เขาเอามาปล่อยไว้เยอะเมื่อปีที่แล้วน่ะ

ลูก : ไปสิแม่ ถ้าได้ปลาเยอะ หนูจะทำปลาเค็มไปไว้กิน แล้วแม่ทำปลาร้าไว้มั่งหรือเปล่า หนูจะกินปลาร้าสับ

แม่ : มี ทำไว้สองไห กูไม่ค่อยได้ออกไปหาปลาหรอก ไม่อยากทิ้งบ้านไว้ กลัวขโมย พวกติดยามันยังมีอยู่ ตอนนี้ยาม้ามันมาอีกแล้วว่ะ ตอนทักษิณอยู่ ที่เขาตามจับพวกขายนั่น ก็เงียบไปได้ปี สองปี ตอนนี้มันเริ่มมาขายกันอีกแล้ว นี่กูก็จ้างเขาทำรั้วหมดไปเกือบสองพัน

ลูก : เหรอแม่ ช่างมันเหอะ แลกกับความสบายใน มันมีแต่เรื่องอะไรนักก็ไม่รู้ ไปเหอะ ไปหาสายบัวกันดีกว่า จะได้กลับมาทำกินตอนเย็น ....