22 ธันวาคม 2549 14:43 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
คุณเคยเป็นแบบนี้ไม๊..
* คิดมากจนอยากจะบ้า คิดวนกลับไปกลับมา สุดท้ายก็กลับมาคิดเรื่องเดิมอีก
* รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก ไม่มีเพื่อน ไม่มีแฟน ไม่มีญาติพี่น้อง ไม่มีใคร.....เลย
* รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจมน้ำ หายใจไม่ออก อึดอัด จะว่าย..ยังไงก็เหมือนจะไม่ขยับ..เลย
*ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขเลยสักวัน...มีแต่ความเศร้า..ความเหงา..ความหม่นหมอง...ความปวดร้าว
* เฝ้าแต่คิด...เรื่องที่คิดแล้วทำให้เสียใจ...อยู่ทุกวัน (คิดอยู่นั่นแหละ)
* รู้สึกเหมือนไม่มีใครเข้าใจเรา...พูดกับใครก็เหมือนกับคนละภาษา ไม่เข้าใจกัน คนที่เคยเข้าใจเรา...กลับไม่เข้าใจเรา....ซะงั้น
เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้...(ที่จริงแล้ว เป็นคนอารมณ์ดี ชอบทำให้คนอื่นหัวเราะ เป็นห่วงคนอื่นอยู่เสมอ..)
ตอนนี้ แม้แต่คนใกล้ชิดที่เคยเข้าใจเรา ก็กลายเป็นไม่เข้าใจ เมื่อก่อนเราพูดอะไร ทำอะไร เขาก็ชื่นชม เห็นดีเห็นงามไปหมด แต่ทำไมตอนนี้ไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว...
ฉันอยากรู้ ว่าฉันหรือเธอที่เปลี่ยนไป..
ใครก็ได้...ช่วยฉันที
ช่วยทำให้ฉันลืมความเจ็บปวด
ช่วยฉันขึ้นจากน้ำ...
และช่วยบอกฉันที..ว่าฉันเป็นคนไม่ดีหรือเปล่า
ทำยังไงก็ไม่หายเศร้าเลย.....
16 ธันวาคม 2549 13:56 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
คุณคิดว่า "ลูก" คือความรับผิดชอบของผู้หญิงคนเดียวหรือเปล่า เพราะหลายครั้งๆหลายๆคนที่รู้จัก มักจะต้องลาออกจากงานมาเพื่อรับภาระในการเลี้ยงลูก และมีผู้ชายที่ออกไปทำงานเพียงคนเดียว โดยทิ้งทุกอย่างให้ภรรยาตัวเองรับผิดชอบ
ไม่ว่าจะเป็น งานบ้านทุกอย่าง เรื่องที่เกี่ยวข้องกับลูก เริ่มตั้งแต่สมัครเรียน ซื้อชุดนักเรียน กิจกรรม สอนการบ้าน หรือการเล่นกับลูก แต่ผู้ชายมีหน้าที่แค่ไปทำงานเท่านั้นเอง ผู้ชายน้อยคนที่จะสนใจภรรยาตัวเองหลังจากที่อยู่กันมานาน
ผู้ชายบางคนพูดกับภรรยาและลูก "น้อยกว่า"ลูกน้องที่ทำงานด้วยซ้ำ บางคนเข้าบ้านมาก็อยู่แต่ชั้นบน ปล่อยภรรยาและลูกอยู่ข้างล่าง บางคนให้เงินภรรยาเป็นรายวันด้วยซ้ำ ฉันรู้สึกสงสารผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า"ภรรยา"จริงๆ จนบางครั้งมีความรู้สึกไม่อยากมีแฟน ไม่อยากแต่งงานด้วยซ้ำ คนที่แต่งงานแล้วช่วยบอกหน่อยเถอะค่ะ ว่าคิดยังไงกันบ้าง ทำไมผู้หญิงถึงต้องอดทนทำทุกอย่างด้วย ทำไมภาระทุกอย่างต้องตกอยู่กับผู้หญิง...ใครก็ได้ช่วยบอกที
หน้าส่วนตัว
1240
Lovers
0 คน เลิฟน้ำผึ้งเดือนห้า
