26 กุมภาพันธ์ 2551 15:28 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
อยากบอกเธอ ว่าคิดถึง คะนึงหา
อยากสบตา อยากพาใจ ให้ไหวหวั่น
อยากจะพบ อยากพูดคุย ทุกคืนวัน
อยากจะสั่น อยู่ในอ้อม กอดของเธอ
แต่ตอนนี้ คงไม่ใช่ เหมือนตอนนั้น
ที่ทุกวัน เราเห็นกัน และกันเสมอ
จากวันนี้ ไปข้างหน้า ไม่มีเธอ
น้ำตาเอ่อ เธอลาไกล ไม่กลับมา
ได้แต่บอก ให้ไปดี เถิดที่รัก
จะฟูมฟัก รักนี้ไว้ ใจปรารถนา
แม้วันนี้ จะชอกช้ำ ด้วยน้ำตา
ไปเถิดหนา ฉันอยู่ได้ ขอให้โชคดี...
ลาก่อน.......
9 กุมภาพันธ์ 2551 14:07 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
ตรุษจีนนี้ ใครใคร ได้เริงร่า
ดูหน้าตา ยิ้มแย้ม แลแจ่มใส
ได้โบนัส ให้ครึกครื้น รื่นเริงใจ
ได้ใช้จ่าย สิ่งต้องการ บันดาลมี
คนไม่มี ก็เหี่ยวแห้ง ตามประสา
ทุกๆครา ทุกๆปี อยากหลีกหนี
หันทางไหน ใครใครเขา เศร้าทุกที
เพราะเขามี แต่กินเลี้ยง เหลือเพียงเรา
งานไม่มี เงินก็หมด อดเท่านั้น
นานนับวัน ก็มีแต่ จะยิ่งเศร้า
รับเลี้ยงเด็ก ก็ไม่ไหว ไม่ทุเลา
แล้วจะเอา เงินที่ไหน ไปกินดี
เงินที่ได้ แทบไม่พอ ซื้ออาหาร
ยังต้องการ เงินอีกหลาย ไปใช้หนี้
โอ้ว..พระเจ้า อยู่ไหนเล่า มาช่วยที
ให้ลูกนี้ ได้โบนัส..บ้าง สักครั้งเทอญ...(โอม..เพี๊ยง)
...เห็นคนได้โบนัสแล้วพากันไปกิน..เฮ้อ...อิจฉาจริงๆเลย..ว่ามะ..