7 มิถุนายน 2550 16:12 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
ยายคนหนึ่ง ซึ่งอายุ เจ็ดสิบกว่า
แกก็มา ที่ร้านค้า กว่าสิบหน
ถือขวดเหล้า เอาแนบไว้ ข้างกายตน
วันละหน วันละกั๊ก ไม่พักเลย
เช้าขึ้นมา ตื่นล้างหน้า ทำกับข้าว
เสร็จแล้วเล่า รีบลุกไป ไม่อยู่เฉย
วันละกั๊ก จิบทั้งวัน เมาอย่างเคย
จะเอื้อนเอ่ย หรือห้ามไป ก็ไม่ฟัง
พอกินข้าว แล้วกินเหล้า เช้ายันค่ำ
แกก็ทำ ทุกวันไป ใจหมดหวัง
เมาเหล้าแล้ว ก็พูดไป ให้ใครฟัง
แกก็นั่ง พูดคนเดียว เปลี่ยวหัวใจ
แกนั้นมี ลูกผู้ชาย อยู่คนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง แกรักมาก กว่าสิ่งไหน
แกเมาเหล้า ลูกไม่รู้ เพราะอะไร
แกทำไป ทุกทุกวัน ตั้งนานมา
มาปีนี้ คงเป็นปี ที่แกแย่
ตับแข็งแน่ โรคโหดร้าย ใกล้มาหา
หมอเขาบอก ให้ลูกชาย พาแกมา
อนิจจา ก่อนจะสาย ให้คลายทัน
ลูกไม่รู้ แม่เป็นโรค ที่โหดร้าย
เหตุเพราะใคร เพราะตัวแก คือแม่นั้น
ลูกทำงาน ตั้งใจทำ เพื่อใครกัน
แต่แม่นั้น เป็นอย่างนี้ ไม่ดีเลย
ถ้าถึงวัน ที่สายไป ใครจะรู้
ลูกยังอยู่ จะเสียใจ สักแค่ไหน
ดูแลแม่ ให้ไม่ดี จึงต้องตาย
เพราะแม่ไซร้ ปิดบังลูก ไม่ถูกเลย...
สงสารลูกเขาน่ะค่ะ แม่เขาไม่ยอมบอก ตอนนี้ยายเขาก็ยังอยู่ค่ะแต่ก็แย่เต็มที คนแก่ที่อยู่ต่างจังหวัดพูดยากนะคะ กลัวหมอ....
6 มิถุนายน 2550 12:41 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
สองมือน้อย เกาะเกี่ยว นิ้วมือแม่
สองตาแล สดใส ไร้เดียงสา
เด็กเยาว์วัย ต่างไว้ใจ ในมารดา
ว่าท่านรัก และเมตตา อาทรตน
ได้เป็นแม่ ให้กำเนิด ประเสริฐแท้
โปรดเถิดแม่ โปรดเลี้ยงเขา ดูสักหน
เกิดมาแล้ว เขามีค่า ความเป็นคน
โปรดอดทน อย่าฆ่าเขา หรือเอาทิ้งเลย....
อย่านะแม่...
อย่าทำร้ายหนู...
หนูยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย...
หนูเพิ่งเกิดมา...
หนูยังไม่ได้ทำร้ายใครเลยนะ
ถ้าแม่จะทิ้งหนู.....
แม่เอาหนูไปวางไว้ให้คนเห็นนะ..
หนูกลัวตาย...
แม่อย่าฆ่าหนูเลย.......
แม่ไม่รักหนูเหรอ...
ทำไมแม่ไม่รักหนู....
แต่.....
"หนูรักแม่"..นะ
"ถ้าพูดได้ เขาคงพูดแบบนี้แหละค่ะ"
"ก่อนจะทำร้ายเด็ก ไม่รู้ว่าเขาเคยมองลึกลงไปในดวงตา ดวงน้อยๆ ที่มองเขาอยู่หรือไม่ เขาอยู่ในท้องของแม่ด้วยความอบอุ่น แม่กินอาหาร เขาก็ได้กินด้วย ตลอดระยะเวลา 9 เดือน มันไม่นานพอที่จะผูกพันระหว่างเขากับแม่ได้เชียวหรือ เขาไม่อาจคาดคิดได้เลยว่า เมื่อเขาออกมาจากท้องแม่แล้ว เขาจะต้องถูกทำร้าย....ด้วย....แม่แท้ๆของตัวเอง"
6 มิถุนายน 2550 10:15 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
แสงอาทิตย์ สาดส่องมา อีกคราหนึ่ง
หวนคำนึง ถึงนาที ที่ใจหาย
ชีวิตนี้ จะอยู่ได้ นานเท่าใด
กลิ่นเหม็นไหม้ กลิ่นควันปืน ยืนอบอวล
เมื่อชีวิต นั้นแขวนอยู่ บนเส้นด้าย
ใครต่อใคร ต้องเสียใจ ร่ำให้หวล
นาทีนี้ ต่อแต่นี้ ไม่เรรวน
จะชักชวน ช่วยต่อสู้ ด้วยตนเอง
จะรอใคร ที่ไหนเล่า เข้าต่อสู้
เพราะศัตรู มีมากมาย หมายข่มเหง
แม้นเรารู้ เรานี้ใจ ไม่เคยเกรง
จะรีบเร่ง ส่งผลกรรม มันทำเรา
แผ่นดินเรา เราไม่ให้ ใครทั้งนั้น
แม้นับวัน เราเสียหาย ไทยต้องเศร้า
แผ่นดินเกิด แผ่นดินนี้ เป็นของเรา
อย่าคิดเอา เสียให้ยาก ขอฝากไป
เมื่อถึงคราว ต้องต่อสู้ กูไปด้วย
จะไปช่วย พี่น้องกู ที่ภาคใต้
ให้มึงรู้ กูนี่แหละ คือคนไทย
ใครหน้าไหน แย่งแผ่นดิน สิ้นชีวัน
ขอคนไทย อย่าหมดใจ หมดแรงสู้
ไทยยังอยู่ คู่คนไทย ไม่เปลี่ยนผัน
ขอแค่เพียง ไทยยึดมั่น ไทยด้วยกัน
ศาสนานั้น เพียงแค่ต่าง ในทางการ
เมื่อถึงวัน ที่ต้องสู้ ถึงที่สุด
จะรีบรุด ไปชักชวน บนด้ามขวาน
ลงไปฆ่า พวกที่กล้า มาระราน
ที่ด้ามขวาน ที่ภาคใต้ บรรลัยพลัน
จะเข้าสู้ ฆ่าให้สิ้น ไม่เหลือซาก
แม้ลำบาก ก็จะสู้ คู่ทหาร
แผ่นดินไทย ไม่ยอมให้ ใครระราน
จะวันวาน หรือวันนี้ ยอมพลีเอย...
5 มิถุนายน 2550 22:29 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
จากรายการโทรทัศน์รายการหนึ่ง มีความสนใจใคร่ขอให้ทางเว็บไซต์ได้นำมาลงไว้
ให้อ่านกันถ้วนทั่ว กลอนบทนี้ ท่านมีชัย ฤชุพันธุ์ เขียนขึ้นเมื่อวันที่ ๑๒
พฤศจิกายน ๒๕๔๑ ไม่ได้เขียนจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นปัจจุบันแต่อย่างใด
บทกลอน "ลูกพ่อ!!!!" โดย มีชัย ฤชุพันธุ์
ลูกรัก
พ่อฟูมฟักราวกับไข่อยู่ในหิน
เจ้าอยากได้สิ่งใดหาให้กิน ไม่ต้องดิ้นให้เหนื่อยยากลำบากกาย
เมื่อรู้ความตามใจสารพัด ไม่เคยขัดสิ่งจรุงที่มุ่งหมาย
จะสิ้นเปลืองเท่าใด ไม่เสียดาย ใครกระทบแม้เพียงชายยังขัดเคือง
อันเงินทองมากน้อยคอยจัดสรร ให้เหนือคนทุกชั้นในทุกเรื่อง
บารมีพ่อเจือจานทั้งบ้านเมือง เจ้าอ่าโอ่โตเขื่องประเทืองใจ
ลูกเอ๋ย
กระไรเลยก่อเหตุเภทภัยใหญ่
ยังมีแต่อารมณ์ไม่สมวัย ต้นตระกูลจะบรรลัยในครั้งนี้
ให้ทำการงานใดเป็นได้เรื่อง จนมีเหตุต่อเนื่องไปทุกที่
ไม่คบหาปะปนกับคนดี อันธพาลบรรดามีคลุกคลีกัน
เที่ยวอวดเบ่งไม่เกรงใจกับใครทั่ว อันความชั่วกลั้วเกลือกไม่เลือกสรร
พ่อต้องเที่ยวแก้ไขไม่เว้นวัน ต้องพากันอดสูหดหู่ใจ
ลูกพ่อ
พ่อก็เฝ้าพะเน้าพะนอเอาใจใส่
โอ้กรรมเวรเบนผันไปฉันใด ไม่เข้าใจใยจึงเป็นไปเช่นนี้????
******************
พ่อครับ ลูกจะกลับตัวได้อย่างไรเล่า
พ่อทำแบบอย่างให้แต่วัยเยาว์ จึงไม่เข้าใจวิถีแห่งชีวิต
พ่อคอยให้แต่เงินทองของโก้หรู ไม่เคยชี้ให้ดูว่าถูกผิด
ไม่เคยให้เวลามาใกล้ชิด คนสุจริตพ่อเคยด่าว่าโง่งม
ผมคบเพื่อนเชือนแชแส่หาเรื่อง ใช้เงินเปลืองหว่านไป พ่อให้ถม
พ่อมีเงินมากมายไม่ล่มจม แถมยังชมรู้จักหาบารมี
ผมยิงใส่ผู้คนจนแทบดับ พ่อออกรับว่าไอ้นั่นมันใส่สี
ผมเข้าผับกินเหล้าเคล้านารี พ่อว่าดีรู้จักหาประสบการณ์
ผมจะทำงานใดพ่อไม่ห่าง อยู่เคียงข้างเป็นธุระคอยประสาน
เรื่องวิ่งเต้นรั้งเหนี่ยวพ่อเชี่ยวชาญ ตำแหน่งงานผมรุดหน้าเหนือกว่าใคร
พ่อชื่นชมบารมีที่ผมสร้าง พ่อชื่นชมความกร่างความยิ่งใหญ่
มาบัดนี้พ่อจะจับผมกลับใจ เหมือนดัดไม้เมื่อต้นแก่ ให้แปรพันธุ์
พ่อเลือกพันธุ์ปลูกต้นไม้และให้น้ำ คอยตอกย้ำจนโตใหญ่ดังใฝ่ฝัน
จะหวังให้เถามะระต้นมะดันเปลี่ยนแปรพันธุ์ เป็นต้นรังได้ดังฤา
ผมจึงเป็นดังเช่นที่เป็นอยู่ ไม่เคยรู้ผิดถูกเหมือนลูกดื้อ
ยังจะสร้างความป่วนปั่นลั่นระบือ ให้คนลือว่ายิ่งใหญ่ในแผ่นดิน
จาก ฟอร์เวิร์ดเมล์ แต่ไม่แน่ใจว่าใช่ของท่านจริงหรือไม่ เพียงแต่เห็นว่าเนื้อหาดีมีประโยชน์
30 พฤษภาคม 2550 08:55 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
เกิดเป็นคน มาทั้งที ทำดีบ้าง
อย่าเอาอย่าง ชายคนนี้ ทีเดียวหนอ
แม่ฟูมฟัก เลี้ยงลูกรัก ตั้งตารอ
เมื่อไรหนอ จะกลับตัว และกลับใจ
ทั้งเที่ยวเก่ง ทำนักเลง เบ่งไปทั่ว
ทำลืมตัว ทำอวดรวย ที่ไหนๆ
ทั้งเหล้ายา และบุหรี่ สิ่ง..จัญไร
อีกเล่นไพ่ ใฝ่สร้างหนี้ ให้มีมา
พอมีเมีย ก็มีลูก พันผูกจิต
แต่ไม่คิด จะสร้างตัว กระมังหนา
ยังกินเหล้า และเล่นไพ่ ไม่เลิกรา
อนิจจา ยังเจ้าชู้ กู้ไม่คืน
มีแต่เมีย มีแต่ลูก ไม่ถูกต้อง
ใจไม่ครอง ในความดี ไม่มีฝืน
คนที่ทน คนที่รัก สุดกล้ำกลืน
ทุกๆคืน ต้องร้องให้ คือใครกัน
ถ้าไม่ใช่ แม่ของตัว นาย...ชั่วช้า
ทุกเวลา ทุกคืนวัน แม่เฝ้าฝัน
ลูกกลับตัว และกลับใจ ใฝ่ดีพลัน
เพียงแค่นั้น แค่เท่านั้น แม่ฝันรอ..
แต่คงไม่ ถึงวันนั้น กันอีกแล้ว
คงไม่แคล้ว ทุกข์ระทม ตรมใจหนอ
แม่คนดี แกพ้นทุกข์ ที่เฝ้ารอ
น้ำตาคลอ หลับตาลง นิรันดร......
พูดไม่ออก..บอกไม่ถูก...
หน้าส่วนตัว
918
Lovers
0 คน เลิฟน้ำผึ้งเดือนห้า
