หิว..วววววววว...

น้ำผึ้งเดือนห้า

     จะพิมพ์กลอน มือก็สั่น ฟันกระทบ
     กว่าจะจบ คงตาลาย ไม่ไหวแน่
     จะเลิกก่อน ก็เสียดาย ในดวงแด
     เหลือเพียงแค่ อีกเพียงวรรค จักจบตอน

     นั่งอดทน พิมพ์ต่อไป ใจยิ่งสั่น
     ท้องเรานั้น ลั่นโครกคราก ช่างหลอกหลอน
     ไม่ไหวแล้ว ข้าพเจ้า จะจากจร
      จบบทกลอน รีบลาเจ้า....หิวข้าว.....เอย.

      โอย...หิว..หิว..หิว .....				

สอน...ลงภาพในกลอนให้หน่อยนะคะ...

น้ำผึ้งเดือนห้า

เมื่อเขียนกลอน คราใด ใจก็หวั่น
อกก็สั่น ขวัญก็หาย ใครจะเหมือน
กลัวไม่ถูก กลัวไม่คล้อง ทำนองเตือน
กลัวจะเหมือน ลอกใครเขา เราทำไง

ครั้นพอเขียน กลอนได้ ไม่ยุ่งยาก
แต่ลำบาก เรื่องรูปภาพ ลงไม่ได้
วอนผู้รู้ ช่วยบอกที ว่าทำไง
จึงจะได้ ภาพสวยงาม นำมาลง

ในบางที ก็มีภาพ งามสุดซึ้ง
ด้วยใจหนึ่ง อยากทำให้ ใครไหลหลง
มีภาพอยู่ แต่จนใจ นำมาลง
เพราะยังคง ลงไม่ได้ ไม่รู้ที

วอนผู้รู้ ช่วยมาสอน วอนทุกท่าน
ที่ชำนาญ การลงภาพ ขอกราบพี่
ช่วยทีเถิด ช่วยมาสอน วอนคนดี
จะได้มี ภาพงามงาม ตามคำกลอน

กลอนก็ใช่ ว่าจะเพราะ เสนาะหู
เท่าที่รู้ ก็พอได้ ใครช่วยสอน
อยากจะเก่ง อยากก้าวหน้า ในทางกลอน
โปรดช่วยสอน น้ำผึ้งฯที ผู้มีพระคุณ...

************************************************
อยากลงรูปภาพได้บ้าง ทำไงอ่ะ...บอกทีเถอะท่านผู้ใจบุญทั้งหลาย ขอบุญกุศลครั้งนี้ทำให้ท่านก้าวหน้าในหน้าที่การงานทุกท่านเทอญ....

ปล. กรุณาเข้ามาบอกวิธีตอนที่หัวหน้าท่านไม่อยู่ มิฉะนั้น คำอธิษฐานของข้าพเจ้าจะไม่เป็นจริง......555555				

ทุกข์ใหญ่หลวง...ห่วงชาวใต้

น้ำผึ้งเดือนห้า

ลม เปลี่ยนทิศ
3 จังหวัดเหมือนถูกยึด [7 มิ.ย. 50 - 17:34]

ในขณะที่ คมช.และรัฐบาล กำลังง่วนอยู่กับการแย่งชิงอำนาจทาง การเมืองในเมืองหลวง ออกโทรทัศน์แข่งกันทุกวัน ประชาชนใน 3 จังหวัดภาคใต้กลับถูกทอดทิ้งให้อยู่อย่างสิ้นหวังทุกด้าน ถูกตัดขาดเส้นทางคมนาคมทั้งถนนและรถไฟ ตัดขาดระบบสื่อสารโทรศัพท์มือถือ เพราะรัฐบาลหลงกลผู้ก่อการร้าย ยิ่งเศรษฐกิจไม่ต้องพูดถึง เลวร้ายสุดๆ

ไม่ว่าจะมองในแง่ยุทธศาสตร์หรือยุทธวิธี ชาวบ้านธรรมดาอย่างผมก็รู้สึกว่า รัฐบาลและกองทัพกำลังรบแพ้ผู้ก่อการร้าย

สภาพของ 3 จังหวัดภาคใต้ในวันนี้ เหมือนถูกผู้ก่อการร้ายยึดไปแล้วเป็นส่วนใหญ่อย่างไม่เป็นทางการ ตกค่ำถนนทุกสายที่เข้าออกสามจังหวัด จะถูกผู้ก่อการร้ายปิดตาย ไม่มีใครกล้าเดินทางเข้าออก ผู้ก่อการร้ายจะตัดต้นไม้ขวางถนน โรยตะปูเรือใบ แล้วตั้งกำลังซุ่มอยู่ข้างทาง รถคันไหนหลงขับมาเจอตะปูเรือใบยางแบนไปต่อไม่ได้ ก็ถูกผู้ก่อการร้ายจ่อยิงทิ้งอย่างทารุณ

ล่าสุด ผู้ก่อการร้ายได้ถอดหมุดรางรถไฟและเผาไม้หมอนสะพานรถไฟ 6 จุด ใน 3 จังหวัด ทำให้รถไฟสายยะลา-นครศรีธรรมราช พร้อมผู้โดยสารกว่า 700 คน ตกรางที่ปัตตานี โชคดีที่มีแต่คนบาดเจ็บไม่มีคนตาย เพราะรถไฟวิ่งช้า

การรถไฟได้แต่สั่งงดเส้นทางเดินรถไป 3 จังหวัดภาคใต้ทุกขบวนชั่วคราว เท่ากับผู้ก่อการร้าย ปิดเส้นทางคมนาคม เข้าออก 3 จังหวัดภาคใต้ได้สำเร็จ เพราะทางรถไฟคือเส้นทางคมนาคมสายหลักของประชาชนใน 3 จังหวัดภาคใต้ในทุกวันนี้ เพราะถือว่าปลอดภัยที่สุด

แต่นายกรัฐมนตรี พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ และประธานฝ่ายความมั่นคง พล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน ก็ยังเงียบเหมือนเดิม

ไม่มีใครกระตือรือร้นที่จะลงไปดูใจคนในสามจังหวัดภาคใต้ หรือมีมาตรการที่จะปกป้องชีวิตและทรัพย์สินของ ประชาชนผู้เสียภาษีในสามจังหวัดนี้

เมื่อฝ่ายต่อต้านรัฐบาลจัดตั้งม็อบยึดมัสยิด ฝ่ายรัฐบาลก็ได้แต่ตัดคลื่นโทรศัพท์มือถือ เพราะกลัวใช้ไปจุดระเบิด แต่กลับไปเข้าทางยุทธการของฝ่ายตรงกันข้าม คือตัดระบบสื่อสารของประชาชนจากการติดต่อกับโลกภายนอก

ถ้าดูในแง่การยุทธ์ ต้องถือว่ารัฐบาลและกองทัพพ่ายแพ้ผู้ก่อการร้ายทั้งยุทธศาสตร์และยุทธวิธี เพราะการ ไม่สมานฉันท์ ในการแก้ปัญหาของรัฐบาลกับกองทัพเอง ผมไม่รู้ว่าผู้นำสองท่านมีปัญหาอะไรลึกซึ้ง กันหรือไม่ ที่ทำให้รัฐบาลกับ คมช.ไม่ประสานงานกัน ไม่สมานฉันท์กันแก้ปัญหา 3 จังหวัดภาคใต้

หากปล่อยไปอย่างนี้ประเทศไทยมีโอกาสที่จะเสีย 3 จังหวัดภาคใต้ ไปแน่นอน

เพราะยุทธศาสตร์ของฝ่ายตรงกันข้ามชัดเจนว่า ไม่ต้องการสมานฉันท์อย่างที่นายกรัฐมนตรี พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ พร่ำเพ้อไปฝ่ายเดียว แต่ต้องการดินแดน 3 จังหวัดภาคใต้ไปตั้งรัฐใหม่

อย่าให้ประวัติศาสตร์ยุคใหม่ต้องบันทึกการเสียดินแดนไทยในยุคนี้เลยครับ

การแก้ปัญหา 3 จังหวัดภาคใต้ ผมเชื่อว่านักการทหารที่มาเล่นการเมืองอย่าง พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ และพล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน ย่อมรู้ดีว่า จะต้องใช้ทั้ง กำลังทหาร และ การเมือง ควบคู่กันไป จึงจะเอาอยู่

แต่ กำลังทหาร กับ การเมือง จะต้องทำงานอย่าง สมานฉันท์ กันเอง ทั้งในการรุกและการรับ เพื่อ เสริมกำลังซึ่งกันและกัน ไม่ใช่ขัดแย้งกันเองอย่างที่เป็นอยู่ จนอ่อนแอทั้งการทหารและการเมือง ตกเป็นฝ่ายตั้งรับฝ่ายเดียว

เมื่อใดที่ กองทัพอ่อนแอ และ การเมืองอ่อนแอ ฝ่ายตรงข้ามก็รุกหนักมือขึ้นเป็นธรรมดา

เหมือนที่กำลังเปิดเกมรุกทุกรูปแบบในทุกวันนี้ ทั้งการก่อการร้าย ฆ่าทหาร วางระเบิด ทำลายขวัญประชาชน ปิดถนน ตัดเส้นทางรถไฟ และการชุมนุมในเมือง

ยุคใดที่ประชาชนผู้บริสุทธิ์ ต้องร้องขอความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินจากรัฐบาล ยุคนั้นต้องถือว่า บ้านเมืองเสื่อมทรามสุดๆครับ.

ลม เปลี่ยนทิศ
มี 2 ทางเลือก [13 มิ.ย. 50 - 16:17]

คนไทยทั้งประเทศเศร้าสลดใจ คับแค้นใจกรณีคุณครูใน 2 อำเภอของจังหวัดนราธิวาสถูกโจรก่อการร้ายบุกยิงตายพร้อมกันวันเดียวถึง 3 

ก็นี่แหละ...สิ่งที่กลัวว่าจะเกิดมันก็เกิดขึ้นจนได้

ตอนโรงเรียนเปิดเทอมใหม่ กอ.รมน.รับรองแข็งขันว่าได้ปรับแผนคุ้มครองครูอย่างเข้มข้น นอกจากดูแลการเดินทางไปกลับแล้ว ยังจัดกำลังรักษาความปลอดภัยโรงเรียนตลอดเวลาที่ครูปฏิบัติหน้าที่

ยังไม่ทันครบเดือน...โจรสัตว์นรกก็บุกเข้าไปในโรงเรียนสังหารคุณครูผู้หญิง 2 ท่านอย่างอุกอาจ ที่อำเภอศรีสาคร จังหวัดนราธิวาส

ที่อำเภอระแงะโจรอีกชุดก็บุกใช้อาวุธสงครามกระหนํ่ายิง คุณครูผู้ชายอีกท่านเสียชีวิตอย่างอำมหิตโหดเหี้ยม

เหตุที่เกิดขึ้นชี้ให้เห็นว่ามาตรการรักษาความปลอดภัยให้ครูผู้เสียสละใน 3 จังหวัดภาคใต้ยังหลวมโพรก

นี่คือความเจ็บปวดของคนไทยทั้งประเทศ!! วันนี้ พี่น้องครูใน 3 จังหวัดภาคใต้ต่างเสียขวัญ หมดกำลังใจ ไร้ที่พึ่ง เพราะครูต้องทำงานในพื้นที่อันตราย และไม่สามารถป้องกันตัวเองได้

โรงเรียนกว่าร้อยแห่งในจังหวัดนราธิวาสต้องปิดฉุกเฉิน เพราะเชื่อว่าโจรแบ่งแยกดินแดนตั้งเป้าจะทำร้ายครูอย่างต่อเนื่อง

ถึงแม้กระทรวงศึกษาฯจะขอร้องครูอย่าเพิ่งเสียกำลังใจ และอย่าย้ายออกนอกพื้นที่ แต่ถ้าครูต้องตกเป็นเป้านิ่งอย่างนี้...มันก็ไม่ไหวเหมือนกันนะท่าน

เหตุสะเทือนขวัญที่เกิดกับพี่น้องครูผู้เสียสละเพื่อหน้าที่ รัฐบาลและ คมช.จะหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบไม่ได้!!

แม่ลูกจันทร์ ผิดหวัง นายกฯสุรยุทธ์ จุลานนท์ ที่ออกทีวีพูดถึง ทางเลือกและ การเอาชนะปัญหาของชาติ โดยจงใจละเว้นไม่พูดถึงปัญหาความไม่สงบ 3 จังหวัดภาคใต้ ซึ่งเป็นปัญหาของชาติที่เป็นความทุกข์สาหัสของคนไทยทั้งประเทศ!!

นายกฯสุรยุทธ์ พูดถึงปัญหาของชาติได้ สารพัดเรื่อง พูดถึง 7 เดือนที่ผ่านมา และเวลา อีก 6 เดือนที่เหลืออยู่ว่ารัฐบาลมียุทธศาสตร์แก้ไขปัญหาชาติอะไรบ้าง

แต่คำเดียวก็ไม่พูดถึงวิกฤติไฟใต้

เพราะถ้าพูดแล้วกลัวจะเสียรังวัด ใช่มั้ยล่ะ??

รัฐมนตรีกลาโหม...พล.อ.บุญรอด สม-ทัศน์ ด้วยความเคารพ ขอความกรุณาลงไปดูแลปัญหาภาคใต้ให้สมกับตำแหน่งรัฐมนตรีกลาโหมด้วยนะท่าน

ในสายตา แม่ลูกจันทร์ เห็นว่ารัฐบาลชุดนี้มี พล.อ.วัธนชัย ฉายเหมือนวงศ์ ที่ปรึกษานายกฯคนเดียวที่ทำงานหนัก เกาะติดวิกฤติไฟใต้มากกว่ารัฐมนตรีคนไหนทั้งสิ้น

วันก่อน พล.อ.วัธนชัย พูดถึงปัญหา 3 จังหวัดภาคใต้ได้ถึงกึ๋นมาก!!

ตอนนี้เรากำลังแพ้ ยุทธวิธีของเราล้มเหลว เพราะเรายังไม่รู้เลยว่าหัวหน้าใหญ่ของขบวนการเป็นใคร ถ้าเรายังปล่อยให้มีการฆ่ารายวัน ทั้งประชาชนทั้งทหารมากขึ้นๆ อีกไม่นานต่างประ-เทศจะเข้ามา แล้วยกระดับปัญหาภายในกลายเป็นปัญหาระดับชาติ เราอาจจะเสียดินแดนแบบอาเจะห์ก็มีความเป็นไปได้

พล.อ.วัธนชัย ที่ปรึกษานายกฯฟันธงล่วงหน้า

ทหารหลักที่ลงไปปฏิบัติงานในพื้นที่ไม่ได้รับการฝึกต่อต้านการก่อการร้ายในเมือง แค่ป้องกันตัวเองก็จะแย่อยู่แล้ว จะปกป้องประ-ชาชนได้อย่างไร ถึงได้บอกว่าการแก้ปัญหาของเราสู้เขาไม่ได้

พล.อ.วัธนชัย ทหารม้านักรบเพื่อนร่วมรุ่นนายกฯ ระบายความอัดอั้น

แม่ลูกจันทร์ เชื่อว่า นายกฯ พล.อ. สุรยุทธ์ เองย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าวิกฤติไฟใต้หนัก หนาอย่างยิ่ง

นายกฯสุรยุทธ์มีทางเลือก 2 ทาง คือ...

1, ใช้เวลา 6 เดือนสุดท้ายทุ่มเทสรรพกำลังในการดับไฟใต้อย่างเต็มที่

2, เอาแค่ประคองสถานการณ์ให้ผ่าน 6 เดือนไปก่อน เพื่อโยนเผือกร้อนให้รัฐบาลใหม่หลังการเลือกตั้ง

แล้วผู้บริสุทธิ์ที่จะเป็นเหยื่ออีกเท่าไหร่? ใครจะรับผิดชอบ??

แม่ลูกจันทร์				

"........................"

น้ำผึ้งเดือนห้า

คงสูญสิ้นแล้วใจเรา  นี้เอย
ไม่อาจอยู่เฉยคงมั่น  ตั้งสู้
เพียงยืนอยู่คนเดียว เปล่าเปลี่ยวเกินทน
ลำบากกายใจล้น ไม่รู้ทิศทาง

คนหนึ่งซึ่งเคยรัก  ตั้งมั่น
บัดนี้มาไกลกัน  ไกลห่าง
เบื่อรักแล้วหรือไร ใยจึงจืดจาง
ปล่อยคนที่อ้างว้าง เคว้งคว้างเดียวดาย

จิตตกปลงได้ฤา  วันเดียว
จิตยังคดเคี้ยวเลี้ยวไป หมดได้
เพราะวันนี้ใจหมดไร้ แล้วซึ่งหนทาง
จึงเหมือนอยู่อ้างว้าง ไร้ที่พักพิง

เคยมั่นคงความดีมีมาก ใจเอย
ครานี้แล้วจึงได้ละเลยใน ทุกสิ่ง
ผิดชอบชั่วดีนั้น  ใจเรารู้แจ้งเห็นจริง
แต่ใจยังเกรงกริ่ง  ความเลวเข้าครอบงำ

พยายามมั่นคงไปใจยังนึก เรรวน
ใจนี้ยังนึกครวญ ร้องร่ำ
ใจเอยใยจึงตีตรวน ซ้ำช้ำนี้นักเอย
ผิดนักผิดมิเคย ทำให้ชอกช้ำระกำใจ..				

น้ำผึ้งเดือนห้า

อยากเอ่ยถาม ความจริงใจ ใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง ฉันรักมาก กว่าสิ่งไหน
มาบัดนี้ เขาคนนั้น เปลี่ยนแปลงไป
เหตุฉไหน เขาไม่รัก ฉันดั่งเคย

ตั้งแต่เกิด ฉันอดทน สู้ฟันฝ่า
เพราะเกิดมา ก็ยากจน ไม่ทนเฉย
ทำงานเหนื่อย แสนลำบาก ยากจังเลย
ก็ไม่เคย  เอ่ยให้ทราบ ความในใจ

เงินได้มา มากเท่าไร ให้เท่านั้น
เพื่อใครกัน ขอได้โปรด วานเฉลย
ตั้งแต่เล็ก มาจนโต ก็ไม่เคย
จะละเลย ตัวเธอนั้น ไม่ผันไป

แต่เหตุใด ใจเธอจึง ไม่เหมือนเก่า
เพียงคิดเอา แต่เงินฉัน ฤาฉไน
เงินทุกบาท ทุกทุกเดือน ที่ส่งไป
เธอก็ได้ ไม่เคยพอ ก็ขอมา

ลูกกี่คน เขาก็ทน ทำเพื่อแม่
เพื่อให้แก สุขสบาย ไร้ปัญหา
เหตุใดเล่า จึงคิดเอา ภาระมา
สร้างปัญหา ให้พี่น้อง ต้องรับมัน

ลูกคนหนึ่ง ซึ่งไม่ดี นั้นมีอยู่
แม่ก็รู้ ใยจึงรัก ไม่เหหัน
เขาจะพูด ขออะไร แม่ให้พลัน
แต่กับฉัน หรือกับใคร ไม่ได้เลย

เงินที่มี ส่งให้แต่ แม่เท่านั้น
เหตุใดกัน จึงไปให้ เขาเฉยเฉย
เขาไม่ดี กิน-เล่นไพ่ เหมือนอย่างเคย
ไม่ละเลย เรื่องเจ้าชู้ อยู่ประจำ

ลูกที่มี ก็ส่งให้ เป็นภาระ
 แล้วแม่จะ เลี้ยงอย่างไร ไม่ชอกช้ำ
เขานั้นเลว เลวแล้วยัง จะใจดำ
ดีแต่ทำ ความเดือดร้อน ไม่สร้างซา

ไปกู้หนี้ ยืมคนเขา เพื่อเข้าบ่อน
พอเดือดร้อน ก็พี่น้อง ต้องมาหา
ชดใช้หนี้ ที่เขาก่อ ต่อชีวา
อนิจจา ไม่สำนึก ยังนึกทะนง


ว่าตัวกู นั้นเป็นพี่ มีเพียงหนึ่ง
คนที่ซึ่ง แม่รักมาก อย่างไหลหลง
ญาติพี่น้อง ต้องคอยเชื่อ เพื่ออยู่ยง
เฝ้าลุ่มหลง สิ่งมัวเมา น่าเศร้าใจ

ทั้งอายุ ก้าวย่างไป สี่สิบกว่า
อนิจจา ไม่เคยคิด ฤาฉไน
เลี้ยงไม่โต ทำความเลว ความบรรลัย
คอยทำให้ ต้องเดือดร้อน ไม่ผ่อนเลย

มีพี่น้อง ต้องคอยตาม ล้างตามเช็ด
ก็ไม่เข็ด ไม่เคยว่าง ไม่วางเฉย
แก่มากแล้ว ยังไม่คิด ทำดีเลย
โอ้ใจเอย ใจของพี่ มีไม๊ใจ

พอพี่น้อง ไม่ช่วยเหลือ เพราะเผื่อว่า
ตัวพี่ยา จะคิดออก เสียบ้างไหม
พอไม่ช่วย แม่ก็ด่า ว่ากันไป
แสนเสียใจ ทำความดี มีไม่พอ

ช่วยเขามา ตั้งแต่เกิด ยังเกิดโทษ
แม่ก็โกรธ ก็ยังด่า ชะตาหนอ
ให้เท่าไหร่ ให้หมดไป ไม่เคยพอ
สวรรค์หนอ กลั่นแกล้งใจ ให้ช้ำจัง

เหมือนโดนแกล้ง โดนอย่างแรง เหมือนแกล้งฆ่า
เมื่อถึงครา คงต้องไป ใจหมดหวัง
ชีวิตนี้ ให้หมดแล้ว ไม่แคล้วพัง
คงหมดหวัง ให้กลับตัว และกลับใจ

พูดไม่ออก บอกไม่ได้ ใครไม่รู้
ที่เป็นอยู่ นั้นโศกเศร้า สักเพียงไหน
เพราะความรัก จึงทุ่มเท ทำลงไป
เหตุฉไน ยังจึงแพ้ แด่.คนเลว....
*********************************

จากนี้ไป มีเราหรือไม่ คงไม่สำคัญ ขอมีเพียงเขาคนนั้น แม่ก็คงอยู่ได้ อยู่ได้ด้วยความรัก  ความรักที่มีต่อลูกคนดีของแม่...

......ลูกคนอื่นๆไม่สำคัญอีกแล้วใช่ไหมแม่....เพราะแม่ไม่เคยสนใจใคร นอกจากคนดีของแม่เลย....

......แม่รู้มั๊ย...ว่าหนูน้อยใจหนูทำอะไรไปก็ไม่เคยมีความดีเลย..ในสายตาของแม่ แม่มองเห็นแต่คนดีของแม่....หนูไม่รู้ว่าหนูจะอยู่ทำไมอีกแล้ว.....

.......หนูขอให้แม่โชคดีและมีความสุข...ดูแลตัวเองดีๆนะแม่..เพราะคนดีของแม่..เขาคงสร้างปัญหาให้แม่อีกแน่ๆ....หนูคงอดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว....พอกันที...ถ้าจะรอให้เขากลับตัวกลับใจ..หนูก็คงตายไปก่อนแล้ว...ถ้าแม่เห็นดีเห็นงามกับเขา...แม่ก็อยู่กับเขาไปเถอะ....อาจจะดีกว่าอยู่กับหนูก็ได้...

....หนูขอโทษ ที่หนูอกตัญญู..หนูเสียใจ..

.....แม่จ๋า....หนูจะไปหาพ่อก่อนนะ...แล้วหนูจะบอกพ่อเอง...ว่า.... หนูขอโทษ...