15 มีนาคม 2546 23:36 น.
น้ำผึ้งป่า
@ ศาลขอถาม ให้จำเลย เอ่ยอีกครั้ง
จำเลยฟัง แล้วตอบนะ อย่ามั่วส่ง
จำเลยยื่น แขนขวา ลอดลูกกรง
แล้วคว้าตรง กระเป๋าตังค์ รั้งออกมา
@ ดังนั้นจึง มีความผิด ต้องติดคุก
ชดใช้ทุกข์ ที่ได้ทำ สามพรรษา
ข้าแต่ศาล วานหยุดคิด พิจารณา
ด้วยคิดว่า ข้าฯไม่ผิด ติดได้ไง
@ อ้าวจำเลย ไหงเอ่ยอ้าง ไปอย่างนั้น
แล้วใครกัน ที่ผิดเล่า กล่าวได้ไหม
อ๋อ.แขนขวา สิครับท่าน มันยื่นไป
แล้วจะให้ ผมรับดะ ใครจะยอม
@ งั้น....ดีละศาลรู้ชัด ตัดสินปัง
ขอสั่งขัง แขนขวา ไม่แอ้มอ้อม
จำเลยโค้ง คำนับ อย่างนอบน้อม
ถอดแขนปลอม ออกวาง แล้วนั่งยิ้ม ....!!
2 มีนาคม 2546 00:25 น.
น้ำผึ้งป่า
@ เล่ากันว่าคราสมัยพระเจ้าเสือ
ธ ทรงเรือชมความงามลำน้ำใส
มีวันหนึ่งออกจากวังนั่งเรือไป
ขุนนางใหญ่แลน้อยพลอยติดตาม
@ คนคัดท้ายพายเรือคิดเบื่อสุด
ทำหน้างุดมองพระพักตร์แล้วทักถาม
พระเจ้าข้า..ปุโรหิตที่ติดตาม
ทุกทุกยามแสนสบายไม่เหนื่อยเลย
@ พระองค์ทรงคิดดูเล่าเหมือนเอาเปรียบ
เมื่อมาเทียบกับผมเหนื่อยเมื่อยเหลือเอ่ย
ปุโรหิตชีวิตงานท่านเสบย
นั่งหลับเฉยแสนเพลินมันเกินไป
@ เจ้าอยู่หัวหัวเราะเพราะนึกขำ
ไม่ตอบคำเก็บกักไว้พักใหญ่
เรือแล่นเรื่อยเฉื่อยช้าค่อยคลาไคล
ผ่านพงไม้ริมฝั่งจึงยั้งรอ
@ พระตรัสร้อง เฮ้ย..สำเนียง เสียงอะไร
เจ้าจงไป ดูมา บอกข้าหนอ
คนคัดท้าย ขึ้นฝั่งไว ไม่รีรอ
แล้ววิ่งห้อ มาถวาย ทูลรายงาน
@ หมาเกิดลูก ลูกมันร้อง พะยะค่ะ
และแล้ว ธ ก็ถามว่า กี่ตัวท่าน
คนคัดท้าย วิ่งไป อีกไม่นาน
มากราบกราน บอกมีห้า ล้วนน่าดู
@ เจ้าอยู่หัว หัวร่อตาม ถามอีกหน่อย
พวกหมาน้อย เป็นตัวเมีย หรือตัวผู้
พ่อหนุ่มนิ่ง อึ้งไป เพราะไม่รู้
ผมขอดู ลูกสุนัข อีกสักครา
@ เจ้าอยู่หัว หัวร่อ แล้วรอคอย
พ่อหนุ่มน้อย วิ่งไว ไปดูหมา
สักประเดี๋ยว เดียวหนอ ก็กลับมา
พระเจ้าข้า ตัวผู้สี่ ตัวเมียตัว
@ เจ้าเหนือหัว ยิ้มงาม แล้วถามต่อ
สีละพ่อ สีอะไร ตอบให้ทั่ว
หนุ่มสะอึก นึกไม่ออก บอกไม่ชัวร์
กราบพระเจ้า อยู่หัว แล้ววิ่งไป
@ ไปยืนมอง จ้องดู รู้แล้วนับ
แล้ววิ่งกลับ มาถวาย รายงานใหม่
หนึ่งสีดำ น้ำตาลสอง ขาวสองไซร้
เจ้าอยู่หัว ยิ้มให้ บอกนั่งลง
@ แล้วก็หัน ไปเรียกขาน วานสะกิด
ปุโรหิต ตื่นหน่อย ผู้สูงส่ง
ปุโรหิต ตื่นมา ทำท่างง
ข้าพระองค์ จะทรงใช้ การใดนอ
@ เจ้าเหนือหัว บอกขอวาน ท่านหน่อยหนา
ไม่รู้ว่า เสียงอะไร แปลกใจหนอ
ปุโรหิต ขึ้นฝั่งไป ไม่รีรอ
อึดใจพอ กลับมาถวาย รายงานพลัน
@ พระเจ้าข้า หมาเกิดลูก ลูกมันร้อง
สีขาวสอง น้ำตาลสอง ดำหนึ่งนั่น
เป็นผู้สี่ เมียหนึ่ง เกิดได้วัน
แม่มันนั้น ไม่มีนม สักหยดเลย
@ องค์ราชัน ฟังคำตอบ ปุโรหิต
ก็ยิ้มนิด หันไปมอง จ้องแล้วเอ่ย
พ่อหนุ่มน้อย เจ้าสงสัย อีกไหมเอย
บ้างเสบย บ้างเหนื่อย เพราะเหตุใด
@ คนคัดท้าย มือประนม นั่งก้มหน้า
พระเจ้าข้า เข้าใจแล้ว มิสงสัย
บ้างงานหนัก บ้างงานเบา เข้าใจไซร้
ต่างหัวใจ ต่างสมอง ต้องต่างงาน!!!
หน้าส่วนตัว
809
