21 ธันวาคม 2545 23:00 น.
น้ำผึ้งป่า
กราบอก พ่อจ๋า.... แม่จ๋า.
ลูกเขียนมา วันนี้ มีเรื่องร้าย
ห้องพักหนู จู่จู่ไฟ ไหม้วอดวาย
ชุดมากมาย เก่าใหม่ ไหม้หมดเลย
แถมรถจอด ใต้ห้องเช่า โดนเขาลัก
คนรู้จัก ทำกันได้ ลักไปเฉย
ซ้ำเดือนก่อน ลูกเป็นไข้ ไม่เสบย
โอ้อกเอ๋ย หมอบอกเอดส์ เอชไอวี
กราบเท้า พ่อจ๊ะ..... แม่จ๊ะ.....
ฟังต่อนะ อย่าท้อแท้ แย่เหลือที่
รถชนหนู วานซืนบ่าย เกือบตายฟรี
ฟันห้าซี่ หักกระเด็น เจ็บระบม
สิ่งสุดท้าย ไม่อยากเอ่ย เฉลยได้
คนจัญไร มันข่มขืน ลูกขื่นขม
แต่..พ่อจ๋า แม่จ๋า ข่มอารมณ์
อย่าตรอมตรมชอกช้ำ เช็ดน้ำตา
อ้อ..ทั้งหมด ทั้งมวล ล้วนขี้ฮก
เรื่องจริงคือ ลูกเกรดตก หนึ่งจุดห้า
พ่อแม่จ๋า ลูกขี้ตั๊วะ ตะลาล้า
ยังดีกว่า ลูกเป็นไป ใช่ไหมเอย....??
---------------------------------------------------------------------
อิอิ.....!!! :-))
---------------------------------------------------------------------
17 ธันวาคม 2545 22:37 น.
น้ำผึ้งป่า
อันมนุษย์ ยังกำหนด มีกฎหมาย
เราทั้งหลาย ก็กำหนด มีกฎหมา
บัญญัติไว้ สรรพเสร็จ เจ็ดมาตรา
ฟังฉันว่า กฎหมาเป็น เช่นใดกัน
มาตราหนึ่ง ถ้าฉันจ้อง และมองอยู่
ให้คุณรู้ ว่านั่นต้อง เป็นของฉัน
มาตราสอง ถ้าฉันแทะ และกินมัน
ถือว่านั่น เป็นของฉัน เช่นกันฮับ
มาตราสาม ถ้าตาฉัน พลันเห็นก่อน
นั่นแน่นอน ของฉันนา ใครอย่าจับ
มาตราสี่ ถ้าฉันฟัด ไล่กัดงับ
ก็ต้องนับ เป็นของฉัน นั่นจริงเจียว
มาตราห้า ถ้าฉันแอบ แลบเลียลิ้น
ถึงไม่กิน ก็ของฉัน วานอย่าเบี้ยว
มาตราหก คุณเผลอไว้ ไปแป๊บเดียว
ฉันคาบเคี้ยว ก็เพราะนั่น ของฉันไง
มาตราเจ็ด สุดท้าย ในกฎหมา
ระบุว่า ฉันถ่าย ที่ตรงไหน
ตามกฎเรา ฮ้งฮ้ง จงเข้าใจ
อึนั้นไซร้ สิต้อง เป็นของคุณ(ฮา!!)
15 ธันวาคม 2545 23:02 น.
น้ำผึ้งป่า
จ้อนเด็กวัด นอนข้างเตียง เคียงหลวงปู่
เอาเสื่อปู นอนพื้นได้ ไม่ถือสา
ปรนนิบัติ พัดวี หลายปีมา
สังเกตว่า หลวงปู่ รู้ดีจัง
คิดจะถาม ที่สงสัย ให้รู้บ้าง
หลวงปู่ว่าง- น้อยมาก ยากจะหวัง
แต่ก็หา โอกาสให้ ได้สักครั้ง
จะได้ฟัง ปู่ชี้แจง จนแจ้งใจ
คืนหนึ่งจ้อน ไม่พลาด โอกาสทอง
ปู่เข้าห้อง เอนตัวนอน ถอนใจใหญ่
จ้อนนอนลง แล้วถามพลัน ในทันใด
หลวงปู่ครับ น้ำฝนไหล ไปไหนครับ?
ปู่บอกไหล ไปห้วยหนอง คลองสิวะ
เข้าใจนะ เอาละ ข้าจะหลับ
จ้อนพอใจ หายสงสัย เงียบไปปั๊บ
ประเดี๋ยวกลับ เกิดอยากถาม ความใหม่มา
หลวงปู่ครับ จ้อนขอถาม คำถามเพิ่ม
หลวงปู่เคลิ้ม สะดุ้งตื่น อะไรหวา
น้ำห้วยไหล ไปแห่งใด ใคร่รู้นา
โธ่..ไอ้บ้า...มันก็ไหล ไปทะเล
พอละนะ เจ้าจ้อน จะนอนต่อ
จ้อนร้องอ๋อ เข้าใจ หายสนเท่ห์
แต่เงียบไป อึดใจเดียว เดี๋ยวร้องเฮ้
น้ำทะเล มันไหล ไปไหนน้อ
แล้วสะกิด ถามหลวงปู่ ผู้จะหลับ
หลวงปู่ครับ ตอบผมหน่อย ค่อยนอนต่อ
น้ำทะเล ไหลไปไหน ใคร่รู้นอ?
เออ..มันก้อ... ไปมหา สมุทรซิ
ปู่พลิกตัว ไปอีกทาง อย่างรำคาญ
จ้อนเงียบนาน คิดย้อน นอนตรองตริ
แล้วเผลอร้อง หลวงปู่ครับ หลับยังนิ
หลวงปู่เอ่ย ว่ามาสิ มีอะไร
ผมอยากรู้ น้ำในมหาสมุทร
มันไหลมุด ซึมลง ไปตรงไหน
หลวงปู่ตอบ อย่างอิดหนา ระอาใจ
มันก็ไหล ลงหินผา ไปบาดาล
หมดเวลา อย่าถามนะ คนจะหลับ
จ้อนร้องครับ เข้าใจ ไม่กวนท่าน
หลวงปู่เงียบ อึดใจ ได้ไม่นาน
ก็ต้องพาล โมโหตื่น ขึ้นลืมตา
สะกิดเรียก ทำไม วะไอ้จ้อน
คนจะนอน ไม่เข้าใจ หรือไงหา
เอ้า...คำถาม สุดท้าย ให้ถามมา
จ้อนยิ้มร่า ในความมืด แห่งราตรี
น้ำบาดาล น่ะหลวงปู่ ไปสู่ไหน?
ฮึ...มันไป เวทีมวย แหงล่ะซี่
เวทีมวย.. เอ๊ะ...หลวงปู่ งงอยู่ดี
เอ๊อ..ก็มี.....มึงกับกู ต่อยกันโว้ย...!!
4 ธันวาคม 2545 23:15 น.
น้ำผึ้งป่า
พ่อคือโคม ส่องไทย ให้แจ่มจ้า
พ่อคือฟ้า คุ้มภัย ไทยทุกหน
พ่อพาลูก เดินหน้า สู่สากล
ลูกกราบพ่อ ภูมิพล ด้วยชีวิต
--------------------------------------------------------
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
นายธวัช จันทร์สาส์น
๕ ธันวาคม ๒๕๔๕
24 พฤศจิกายน 2545 08:59 น.
น้ำผึ้งป่า
คนโบราณ กาลก่อน สอนไว้ว่า
โลกนี้หนา นับมี อยู่สี่ยุค
ยุคแรกสุด มนุษย์ มีความสุข
กฤดายุค ยุคที่หนึ่ง ซึ่งล่วงไป
ในยุคนั้น คนอัปรีย์ ไม่มีเห็น
ร้อยเปอร์เซ็นต์ ดีหมด โลกสดใส
คนอยู่เย็น เป็นสุข ทุกแห่งไป
ไม่มีภัย สังคม สุขสมจริง
ถึงทวา- ปรยุค ยุคที่สอง
โลกเริ่มต้อง เจอคนชั่ว ตัวยุ่งยิ่ง
มีอยู่ถึง หนึ่งในสี่ ที่อ้างอิง
แต่ชายหญิง สามในสี่ ยังดีพอ
ครั้นยุคสาม นามว่า ไตรดายุค
โลกโดนรุก มากเข้า เศร้าจริงหนอ
คนเลวครึ่ง คนดีครึ่ง อย่าพึ่งท้อ
ยังมีต่อ อีกหนึ่งยุค ยุคอะไร
โลกมนุษย์ ยุคสุดท้าย คือบัดนี้
ยุคที่สี่ กลียุค สุขแค่ไหน
คิดดูสิ สามในสี่ ที่จัญไร
ดีใสใส หนึ่งในสี่ ที่เห็นกัน
รีบทำดี ก่อนหมดยุค ดีไหมจ๊ะ
ก่อนโลกจะ แหลกยับ เธอกับฉัน
เวลาโลก เหลือล้านปี มีแค่นั้น
ไม่เชื่อกัน ก็จงอยู่ คอยดูเน้อ.!! :-P
หน้าส่วนตัว
607
