2 มีนาคม 2546 00:25 น.
น้ำผึ้งป่า
@ เล่ากันว่าคราสมัยพระเจ้าเสือ
ธ ทรงเรือชมความงามลำน้ำใส
มีวันหนึ่งออกจากวังนั่งเรือไป
ขุนนางใหญ่แลน้อยพลอยติดตาม
@ คนคัดท้ายพายเรือคิดเบื่อสุด
ทำหน้างุดมองพระพักตร์แล้วทักถาม
พระเจ้าข้า..ปุโรหิตที่ติดตาม
ทุกทุกยามแสนสบายไม่เหนื่อยเลย
@ พระองค์ทรงคิดดูเล่าเหมือนเอาเปรียบ
เมื่อมาเทียบกับผมเหนื่อยเมื่อยเหลือเอ่ย
ปุโรหิตชีวิตงานท่านเสบย
นั่งหลับเฉยแสนเพลินมันเกินไป
@ เจ้าอยู่หัวหัวเราะเพราะนึกขำ
ไม่ตอบคำเก็บกักไว้พักใหญ่
เรือแล่นเรื่อยเฉื่อยช้าค่อยคลาไคล
ผ่านพงไม้ริมฝั่งจึงยั้งรอ
@ พระตรัสร้อง เฮ้ย..สำเนียง เสียงอะไร
เจ้าจงไป ดูมา บอกข้าหนอ
คนคัดท้าย ขึ้นฝั่งไว ไม่รีรอ
แล้ววิ่งห้อ มาถวาย ทูลรายงาน
@ หมาเกิดลูก ลูกมันร้อง พะยะค่ะ
และแล้ว ธ ก็ถามว่า กี่ตัวท่าน
คนคัดท้าย วิ่งไป อีกไม่นาน
มากราบกราน บอกมีห้า ล้วนน่าดู
@ เจ้าอยู่หัว หัวร่อตาม ถามอีกหน่อย
พวกหมาน้อย เป็นตัวเมีย หรือตัวผู้
พ่อหนุ่มนิ่ง อึ้งไป เพราะไม่รู้
ผมขอดู ลูกสุนัข อีกสักครา
@ เจ้าอยู่หัว หัวร่อ แล้วรอคอย
พ่อหนุ่มน้อย วิ่งไว ไปดูหมา
สักประเดี๋ยว เดียวหนอ ก็กลับมา
พระเจ้าข้า ตัวผู้สี่ ตัวเมียตัว
@ เจ้าเหนือหัว ยิ้มงาม แล้วถามต่อ
สีละพ่อ สีอะไร ตอบให้ทั่ว
หนุ่มสะอึก นึกไม่ออก บอกไม่ชัวร์
กราบพระเจ้า อยู่หัว แล้ววิ่งไป
@ ไปยืนมอง จ้องดู รู้แล้วนับ
แล้ววิ่งกลับ มาถวาย รายงานใหม่
หนึ่งสีดำ น้ำตาลสอง ขาวสองไซร้
เจ้าอยู่หัว ยิ้มให้ บอกนั่งลง
@ แล้วก็หัน ไปเรียกขาน วานสะกิด
ปุโรหิต ตื่นหน่อย ผู้สูงส่ง
ปุโรหิต ตื่นมา ทำท่างง
ข้าพระองค์ จะทรงใช้ การใดนอ
@ เจ้าเหนือหัว บอกขอวาน ท่านหน่อยหนา
ไม่รู้ว่า เสียงอะไร แปลกใจหนอ
ปุโรหิต ขึ้นฝั่งไป ไม่รีรอ
อึดใจพอ กลับมาถวาย รายงานพลัน
@ พระเจ้าข้า หมาเกิดลูก ลูกมันร้อง
สีขาวสอง น้ำตาลสอง ดำหนึ่งนั่น
เป็นผู้สี่ เมียหนึ่ง เกิดได้วัน
แม่มันนั้น ไม่มีนม สักหยดเลย
@ องค์ราชัน ฟังคำตอบ ปุโรหิต
ก็ยิ้มนิด หันไปมอง จ้องแล้วเอ่ย
พ่อหนุ่มน้อย เจ้าสงสัย อีกไหมเอย
บ้างเสบย บ้างเหนื่อย เพราะเหตุใด
@ คนคัดท้าย มือประนม นั่งก้มหน้า
พระเจ้าข้า เข้าใจแล้ว มิสงสัย
บ้างงานหนัก บ้างงานเบา เข้าใจไซร้
ต่างหัวใจ ต่างสมอง ต้องต่างงาน!!!
18 กุมภาพันธ์ 2546 00:37 น.
น้ำผึ้งป่า
.......มาณพหนึ่ง ถึงวัย รับใช้ชาติ
หุ่นสมาร์ท เหมาะเกณฑ์ เป็นทหาร
แต่สุดแสน เสียดาย ชาติชายชาญ
เขาเขียนอ่าน ไม่ได้ ไม่เรียนมา
.......ครูฝึกจึง จัดสอนเรียน เขียนพูดอ่าน
สามเดือนผ่าน อ่านพูดเขียน เรียนเข้าท่า
พอไปได้ พอเข้าใจ ในวิชา
ใช้ภาษา ง่ายง่าย ได้บางที
.......มาวันหนึ่ง ใกล้ถึงวาร ผู้การตรวจ
ครูต้องกวด ต้องขัน กันเต็มที่
เรียกเจ้าหนุ่ม มาซ้อม พร้อมพาที
เหมือนทีวี ซ้อมละคร ก่อนถ่ายไง
.......ครูฝึกบอก แกจำไว้ ให้ดีนะ
ผู้การจะ ชอบถาม สามอย่างไซร้
หนึ่ง-ถามว่า อายุเรา ได้เท่าไร
ก็ตอบไป ยี่สิบสอง ไม่ต้องกลัว
.......สอง-ผู้การ มักถามว่า มาอยู่นี่
ได้กี่เดือน ก็ตอบสี่ จำใส่หัว
สาม-ท่านถาม ค่ายทหาร กับบ้านตัว
กับข้าวใคร อร่อยชัวร์ ดีกว่ากัน
.......ก็ให้ตอบ พอกันครับ ขอรับท่าน
แล้วชายชาญ ก็ท่องไว้ มิให้สั่น
กินก็ท่อง นอนก็ท่อง ของสำคัญ
จนถึงวัน ตรวจทหาร ผู้การมา
.......ทหารตั้ง แถวให้ตรวจ อวดระเบียบ
ดูร้อยเรียบ เฉียบคม สมสง่า
ผู้การตรวจ มาถึงหนุ่ม ยืนตัวชา
ท่านถามว่า มาอยู่นี่ กี่เดือนแล้ว
.......เจ้าหนุ่มบอก ยี่สิกสอง คักกะผง
ผู้การงง ขมวดคิ้ว ฤๅหูแว่ว
งั้นอายุ แกกี่ปี เจ้าบ้องแบ๊ว
เงียบทั้งแถว เมื่อหนุ่มตอบ สี่ปีคัก
.......ผู้การจ้อง มองเจ้าหนุ่ม กลุ้มดวงจิต
เฮ้...ตอบนิด แกกับฉัน ใครมันบ้า
ตอบดังดัง ฟังไม่ชัด โดนอัดนา
ผงตอบว่า พอกัน พอกันคร้าบ.!!!
15 กุมภาพันธ์ 2546 22:42 น.
น้ำผึ้งป่า
กาลครั้งหนึ่ง มีเทวา อยู่องค์หนึ่ง
นามน่าทึ่ง ว่า ควาย เป็นชายหล่อ
ทำงานอยู่ บนฟ้า มานานพอ
ตำแหน่งหนอ เป็นลูกน้อง ของพระอินทร์
มาวันหนึ่ง พระอินทร์มอง แล้วร้องว่า
ท่านควายจ๋า งานข้านั้น มันมากสิ้น
ขอวานท่าน ผ่านฟ้าไกล ไปสู่ดิน
ท่านจะบิน หรือจะเหาะ ก็ตามใจ
พระอินทร์ครับ ผมรับใช้ ไปให้ท่าน
แต่ว่างาน สิครับท่าน งานแบบไหน
อ๋อ..ท่านควาย งานง่ายออก อย่าบอกใคร
แค่ลงไป บอกคน บนโลกนั้น
ว่าฉันสั่ง ให้กินข้าว สามวันมื้อ
ให้คนถือ ปฏิบัติ อย่าขัดฉัน
ไปเร็วเร็ว ไวไว ให้เสร็จพลัน
เทวาควาย ผลุนผลัน ไปทันที
ละลิ่วเหาะ เหินฟ้า นภากว้าง
ระหว่างทาง ท่องจำ ย้ำเต็มที่
สามวันมื้อ ท่องไว้ จำให้ดี
ทันใดมี อีกา ผ่านมาทัก
หวัดดีจ้า เทวาควาย ไปไหนนิ
อย่ายุ่งสิ ไปหาคน บนโลกหนัก
ไปหาคน..!! ไปทำไม สงสัยนัก
ท่านรู้จัก ใครที่นั่น ฉันอยากฟัง
ไม่รู้จัก ใครหรอกวะ อีกาเอ๋ย
พระอินทร์เว้ย เขาวานฉัน บัญชาสั่ง
ให้มนุษย์ กินอาหาร วันสามครั้ง
เจ้ายุ่งจัง ไปละหนา อย่ากวนใจ
วันสามครั้ง สามครั้งวัน เทวัญย้ำ
แล้วก็นำ ไปบอกคน บนโลกใหญ่
คนไชโย โห่กัน เสียงลั่นไป
ยิ้มสดใส ได้กินกัน วันสามมื้อ
ครั้นเทวดา เหาะลับ กลับฟากฟ้า
พระอินทร์มา ถามว่าไง ไปแล้วหรือ
เทวดาควาย พยักหน้า ประสานมือ
ตอบหน้าซื่อ ไปแล้วครับ เพิ่งกลับมา
แกบอกเขา ว่าอย่างไร ข้าใคร่ฟัง
ผมบอกตั้ง- แต่นี้ไป ให้โลกหล้า
กินข้าววัน ละสามครั้ง วันสามครา
พระอินทร์ร้อง ว่า หา ว่าไงนะ?
เทวดา ยืดอก ผงกหัว
ครับผม...ชัวร์ ที่บอกท่าน นั่นใช่หละ
ผมสั่งให้ กินสามครั้ง ก็พอละ
มีปัญหา ตรงไหนล่ะ ท่านพระอินทร์
พระอินทร์ร้อง ไอ้ย่า บ้าแท้แท้
ฉันให้แก ไปบอกคน บนโลกสิ้น
ว่าสามวัน มื้อหนึ่ง จึงได้กิน
แกไปปลิ้น เป็นสามมื้อ วันเดียวซี
งั้นต้องโดน ลงโทษแน่ แกอย่าค้าน
ไปช่วยงาน บนโลกา เปลี่ยนหน้าที่
ไปอยู่กับ มนุษย์ไป๊ ไปเดี๋ยวนี้
หน้าที่มี คือไถนา ชื่อว่า ควาย.!!! :-(
----------------------------------------------------------------------
10 กุมภาพันธ์ 2546 23:09 น.
น้ำผึ้งป่า
สักวา อันว่าเซนต์ วาเลนไทน์
รักทุ่มกาย ทุ่มใจ ไม่หน่ายแหนง
ตัวติดคุก ยังสุขได้ ไม่เปลี่ยนแปลง
กุหลาบแดง มอบแด่ แม่ยอดรัก
แล้วพวกเรา คนนอกคุก ทุกข์ใยเล่า
จะก่นเศร้า ไปใย ให้อกหนัก
สร้างหัวใจ ใสงาม ด้วยความรัก
แต่หยุดพัก บ้างสักวัน กันเบื่อเอย..!!!
9 กุมภาพันธ์ 2546 21:16 น.
น้ำผึ้งป่า
กระทาชาย นายหนึ่ง ซึ่งจนยาก
ทนลำบาก ไม่ไหว ไปเมืองหลวง
คิดหางาน เงินงาม ไปตามดวง
เวลาล่วง เลยไป ได้สัปดาห์
เจ้าหนุ่มได้ งานดี ที่สวนสัตว์
ดีชะมัด งานเบา สุดเข้าท่า
ให้เป็นลิง ทะโมน โผนไปมา
กิริยา อย่างลิง จริงทุกทาง
บ่ายวันหนึ่ง เจ้าลิง ซวยสุดสุด
โหนไม้หลุด ตกลงไป ในกรงข้าง
สิงโตอยู่ ในนั้น หยอกกันพลาง
ลิงร้องอย่าง กลัวม้วย ช่วยด้วยคร้าบ
สิงโตหนุ่ม เดินดุ่ม เข้ามาหา
ลิงปากอ้า ขาสั่นรัว กลัวถูกงาบ
แต่สิงโต พันธุ์อะไร ใยสุดจ๊าบ
มันกระซาบ น้อง...เงียบเชียว เดี๋ยวตกงาน!
-------------------------------------------------------------------------
:-))
หน้าส่วนตัว
1004
