10 กุมภาพันธ์ 2545 23:16 น.
น้ำผึ้งป่า
ความลับล้วนเร่าร้อน แผดเผา
มิอยากให้ใครเขา ล่วงรู้
ประดุจลักลอบเอา ของซ่อน
เก็บกักหนักอุดอู้ บีบคั้นทรวงใน
10 กุมภาพันธ์ 2545 23:16 น.
น้ำผึ้งป่า
หมาตัวหนึ่งเห่าจ้อง ใบตอง
หมาสิบตัวเห่าร้อง รับด้วย
หมาหมู่ไม่คิดมอง เห่าต่อ
เหมือนข่าวลือว่าม้วย ที่แท้ยังหวัว
10 กุมภาพันธ์ 2545 22:19 น.
น้ำผึ้งป่า
วาเลนไทน์ ปีนี้ เหมือนปีก่อน
โอ้บังอร บังเอิญ ยังเมินหน้า
กุหลาบแดง ดอกนี้ ที่ถือมา
ไม่รู้ว่า ทำไง จะให้เธอ
คิดจะเอื้อม กดออด ยังปอดอยู่
เกาะประตู ตาจ้อง ยืนมองเหม่อ
ครบหนึ่งปี ที่นอน กอดหมอนเพ้อ
หลงละเมอ รักเจ้า ร้าวฤทัย
กุหลาบแดง ดอกนี้ สีเพี้ยนผิด
มีชีวิต ชีวา ก็หาไม่
ก้านเขียวคล้ำ ดำผสม ระทมใจ
ดอกเปลี่ยนไป กลีบช้ำ สีน้ำตาล
รวมความกล้า กดกริ่ง แล้วนิ่งอยู่
แอบมองดู เห็นใคร อยู่ในบ้าน
ยื่นกุหลาบ ส่งให้ หัวใจบาน
ยิ้มประสาน หวานแหวว แล้วกุมมือ
วาเลนไทน์ ปีนี้ ไม่มีหวัง
เดินหันหลัง ร้องไห้ ด้วยใจซื่อ
กุหลาบเอ๋ย ดอกใหม่ เราไม่ซื้อ
เราจะดื้อ รอไว้ ให้ดอกเดิม..!!
10 กุมภาพันธ์ 2545 08:52 น.
น้ำผึ้งป่า
น้ำน้อยย่อมพ่ายแพ้ พระเพลิง
น้ำท่วมไฟกระเจิง วิ่งแจ้น
น้ำไฟต่างมีเชิง ทีเด็ด
คนเช่นกันอย่าแค้น ข่มผู้ใดเขา
9 กุมภาพันธ์ 2545 23:45 น.
น้ำผึ้งป่า
เป็ดว่ายน้ำบ่สู้ มัจฉา
วิ่งแข่งขันกับหมา ยิ่งแพ้
พอบินแข่งนกกา พ่ายอีก
รู้อย่างเป็ดนั่นแล้ บ่รู้ลึกพอ