21 กรกฎาคม 2547 19:48 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ตั้งแต่มีเธอเข้ามาในชีวิต...
ฉันก็ลืมวิธีที่จะอยู่กับตัวเองเพียงลำพังอย่างมีความสุข
รู้แต่ว่า...เธอชอบดื่มกาแฟใส่น้ำตาล
จำแต่ว่า...เธอขี้ร้อน - ชอบทะเล - และรักการตกปลา
และฉัน...ชอบเวลาที่เธอนอนหนุนตัก..แล้วใช้ให้หาผมหงอกให้
คืนนี้...มองไม่เห็นดาวเลยสักดวง
ทุกครั้ง...ที่ฉันมองท้องฟ้ายามค่ำคืน
รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังมืดหม่น...
รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังตกหลุมพราง...
หลุมพรางที่ฉันเต็มใจเดินตกลงไป....
หากรอดชีวิตไปไม่ได้...ฉันก็ยอมตายด้วยความโง่งมของตัวเอง
ไม่เป็นไร... ไม่เป็นไร...
ขอบคุณนะ...ที่เคยรักฉัน
ช่วงเวลาที่ดีขนาดนั้น...มันคงไม่มีอีกแล้ว
รักสักแค่ไหนนะ...ถึงจะไม่ต้องการอะไรตอบแทน
ต้องเข้มแข็งสักแค่ไหนนะ...ฉันถึงจะไม่เสียน้ำตา
เข้มแข็งหน่อยได้ไหม...
อยากขอร้องตัวเอง... อย่าไปทำให้เขาหนักใจ...
อย่าไปเพิ่มปัญหาให้เขาเลย...
เผื่อว่า... เขาจะได้มีกำลังใจ... มีความรักต่อไปได้อีกนาน ๆ
หากใครถาม...ความรักสวยงามไหม
ก็ยังจะตอบว่า....ใช่....สวยงาม
ถามว่า..คนรักของเธอแสนดีไหม...ก็ยืนยันได้ว่า...แสนดี...ที่สุด
แต่อย่าถามเลย...ว่าอะไรที่ไม่ดี
เพราะจะต้องตอบว่า...ตัวฉันเอง
ขอบคุณนะ...ที่ผ่านมา