29 ตุลาคม 2547 16:55 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ฉันเป็นผู้หนึ่งซึ่งเข้าใจมันดี...
ไม่เคยนึกเสียดาย...หากมันไม่สามารถอยู่กับเราได้
ก้อทำสุดหัวใจแล้ว...
รักแล้ว...
หวังดีแล้ว...
จริงใจแล้ว...
แอบหัวเราะอยู่ในใจ....
คงไม่ดีพอ...
นึก นึก...นะ
ก้อหัวใจมันไม่มีตา ♡ ♡ ♡
ตลกสิ้นดี...
เพราะงั้นมันเลยไม่เห็นหล่ะมั๊ง...
กับสิ่งที่ฉันทำไป....
เอาหล่ะ....
ไปหาหัวใจที่มีตาดีกว่ามั๊ย ?
คงต้องปล่อยให้หัวใจที่ตาบอด...ดวงนั้น
ควานหาสิ่งที่เค้าต้องการ...ควานหาความวุ่นวายในชีวิต
ฉันเตรียมใจไว้แล้ว...
ฉันเตรียมใจไว้แล้วจริง จริง....
13 ตุลาคม 2547 14:54 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ทั้ง ๆ ที่วัน ๆ นึง...ฉันต้องเผชิญหน้ากับ..งาน ๆๆๆๆๆ
แต่ฉันคิดว่า....เวลาของฉันสั้นลงทุกวินาที....
ในหนึ่งวัน...ถ้าปล่อยให้มันหมดโดยที่ไม่รู้จะทำอะไรดี
ก็เหมือนอยู่แบบไร้ความหมาย.....
และเมื่อไหร่...ที่เราเกิดคิดว่าโลกนี้ไม่ต้องมีเราอยู่ก็ได้
นั่นแหละ...เป็นเวลาที่ฉันรู้สึกว่า....
เริ่มเป็นส่วนเกินของโลก....เริ่มไร้สาระ....
ฟังดู...มันน่าหวั่นใจอยู่ไม่น้อย...
ด้วยเหตุนี้...ต่อมอยู่ไม่สุขของฉันก็จะพุ่งปรี๊ด..ขึ้นได้
หลายครั้ง...หลายครา...
ชีวิตรอบ ๆ ตัวก็ดูไม่เป็นมิตร...
ถึงอย่างไรก็ตาม...ไม่ว่าใครจะคิดอย่างไร
ฉันก็เชื่อว่า...ตัวเราลิขิตชีวิตเราเอง
ถ้าจะเปรียบเทียบน่ะเหรอ...ประมาณว่า
ตอนนี้...ฉันเป็นนักไต่หน้าผาสูง
หน้าผา..ที่สวยงาม...หินก้อนมหึมาเรียงราย
เบื้องล่างเป็นพื้นน้ำ....ที่คอยซัดกระแทกอย่างบ้าระห่ำ...
ราวกับว่า....หากใครตกลงไป..คุณไม่มีทางเลือกอื่นใด
นอกจากปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลึกลงไป...
และชีวิตทั้งชีวิตฝากไว้กับเชือก...
ที่เราสำรวจตรวจตราอย่างดีก่อนที่จะไต่และโรยตัว...
ทุกวินาทีเต็มไปด้วยความระมัดระวัง...
บวกกับความตื่นเต้น...สนุกสนาน..และความทรงจำใหม่ ๆ
คุณหล่ะ....พร้อมหรือยัง...
ที่จะเป็น....
"...คนอยู่ไม่สุข..."
6 ตุลาคม 2547 11:52 น.
น้ำตาอาบแก้ม
เป็นเรื่องที่รู้ ๆ กันดีอยู่...
จะว่าไป...มันก้อไม่ได้น่าภาคภูมิใจนัก...
แต่สำหรับผู้ที่เดือดร้อน..และเกิดสะกิดใจขึ้นมา..
การรวบรวมความกล้า...
ก้อทำให้ชีวิตอยู่รอดได้เหมือนกัน...
จุดเริ่มน่ะเหรอ...
ก็รอยแยกของฐานะทางการเงินไง...
รายรับที่ไม่มีเพิ่ม..แต่รายจ่ายเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
เพิ่มพอ ๆ กับ..กองขยะในกรุงเทพมหานครนั่นแหละ...
ตอนนี้...
พื้นที่การทำงานของฉันลดน้องลง...
จะไม่ให้ลดได้ไง...
ขับไล่ไสส่งกันจัง...
ตำรวจรึ...ตัวแปรสำคัญที่คอยแวะเวียนมาก่อกวน
จนฉันอยากตะโกนว่า..."..นี่มันประเทศเสรีประชาธิปไตยนาโว้ย..ยย.."
...."..ใครจะทำอะไร...มันก็ต้องเสรีให้สมชื่อหน่อย..เซ่..."...
เฮ้อ...เปล่าประโยชน์...
หนทางใหม่ที่พอมองเห็น..บวกกับความตั้งใจ
.......อินเตอร์เน็ต........
จริง ๆ แล้วมันก็ไม่ได้ใหม่อะไรหรอก...
ในต่างประเทศเค้าก็ทำกัน...
ถึงอย่างไร...ฉันก็ไม่ได้ทิ้งหนทางเดิม ๆ...
เอามันทั้งสองทางนั่นแหละ...
ฉันกำลังคาดหวัง..กับเทคโนโลยีทันสมัย...
แต่....ก้อไม่พ้นการถูกหลอกลวง...จากความเสี่ยง
อาจจะเป็นเพราะฉันเชื่อคนง่ายเกินไป...
บางที...ฉันอาจจะไม่ได้ฉุกใจ..เพราะมัวแต่มอง...
กระเป๋าตังค์น่ะ...
จริง ๆ แล้วก็มององค์ประกอบโดยรวมนั่นแหละ...
แต่เรื่องตังค์น่ะ...เป็นองค์ประกอบที่หนึ่ง...
สุดท้าย...
ฉันก้อหนีไม่พ้นหนทางเก่า ๆ....
ถึงมันจะลำบาก...อดทดซะหน่อย...
ก้อพอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง...
อ้าว...ลูกค้าเก่าฉันมาละ....
"...ราคาเดิมแหละจ้า...3 ตัวร้อย...."
......"...เลือกได้เลยน๊าาาา....หลายสี...หลายลายยย..."......
"...นี่ ๆ ๆ.....จีสตริงก้อมีแล้วนะ....เอารึป่าว...."
5 ตุลาคม 2547 11:24 น.
น้ำตาอาบแก้ม
อุปสรรค...
เมื่อเทียบกับการใส่กางเกงในน่ะเหรอ...
คุณจะได้เรียนรู้ว่า...
หากคุณใส่กางเกงใน...สายเดี่ยว..ดันทรง...
พนักงานในร้านเซเว่นฯ...จะทำเป็นนับเงินทอนของคุณอย่างละเอียด...
เวลา 30 นาที..ของการยืนบนรถไฟฟ้า..มันยาวนานเกินไป..
แต่...ในขณะที่คุณเดินผ่านกลุ่มสาว ๆ ใส่กระโปรงสั้นจู๋...
ก้อขอให้ทำเป็นไม่เห็นซะ...
ไม่เช่นนั้น...มันคงจะทรมาน...มากกก......อื้มมมม
ให้ตายเถอะ...
หากคุณจะเปลี่ยนใจมาใส่กางเกงในหลวม ๆ แทน...
คุณแน่ใจแล้วนะ..ว่า...
คุณไม่ต้องการเห็นริมฝีปากอวบอิ่ม..อุทานว่า... "..โอ้ว.."
ในขณะที่เดินผ่านคุณ...
ประสบการณ์เรียบเรื่อย...จะผ่านไปอย่างเลือนลาง
หัวใจส่วนล่าง...คงแทบจะแตะพื้น
และ...ที่แย่ไปกว่านั้น...คือ
ตลอดทั้งเส้นทางชีวิต...คงต้องห้อยต่องแต่ง..อยู่กลางอากาศ...เป็นแน่..
เฮ้อ...อออออ
สุดท้าย....
( 80 เปอร์เซ็นต์..ของผู้ที่อ่านบทความนี้.....ต้องแอบไปซื้อ
กางเกงในสายเดี่ยว...ดันทรง....มาเก็บไว้สักตัว......อู้ว....วววว...ซี้ดดดดด....)
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
1365
