26 สิงหาคม 2548 15:49 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ฝากตะวันเก็บไว้ที่ปลายฟ้า
แสงจันทราก็ฉายอ่อนเพื่อซ่อนเหงา
ไม่พานพบประสบพักตร์นะรักเรา
เช่นตะวันซ่อนจันทร์เศร้าให้เขาลืม
มองตาม...เจ้าแมงมุมตัวน้อย
ค่อย ๆ ชักใย......
แดดอ่อน ๆ สะท้อนใย...
สะท้อนใจ.....
เป็นประกาย.....
มันกำลังสร้างรัง....
รังรัก....
สร้างใยต่างหาก...
อ่อนไหวจัง...
แกมาอยู่ในที่ที่ไม่ควรอยู่...
รู้รึปล่าว...
ความเหงา...ไม่ต้องการเพื่อน...
ไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืน
ฉันคงต้องยืนอยู่ลำพัง...กับความเหงา
มีเวลาเป็นเพื่อน...ย้ำเตือน..เพียงเรา
อยู่กับวันเวลา..และเงา..ของตัวเราเอง