21 กุมภาพันธ์ 2548 16:30 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ฉันได้จากโลกนี้ไปแล้ว...อย่างสงบ
ไม่มีวี่แววของคนที่เคยคบ...หรือความทรงจำอันแสนหวาน
ไม่มีภาพความหลังอันสวยสด...หรือสิ่งของที่เคยอยู่ในอดีต..นานแสนนาน
เงียบ..เงียบ..และห่างหายไปจากวันวาน..เพื่อให้ความทรมาน..มันลางเลือน
หากฉันเป็นคนของความทรงจำ..
กรุณาอย่ากลับมาตอกย้ำ..ปล่อยให้เป็นความทรงจำ..ช้ำเสมือน
ฉันได้ตายจากไป...และไม่มีอีกแล้ว...วันเวลาที่จะหวนทวนกลับมาเยือน
ช่วยทำให้เป็นเหมือนเดือน...ที่ไม่มีวันเป็นเพื่อนกับดวงตะวัน
ให้ฉันสูญหายไปกับวันเวลา..
เลือนลางเหมือนอยู่กลางหมอกควันหนา...พรั่นพร่าในความฝัน
ลืมให้หมดทุกนาที..อย่าให้มีความรู้สึก..ว่าเคยนึกถึงกัน
เก็บให้หมดภาพอดีตในครั้งนั้น...สิ่งของที่เตือนย้ำ...ฝังมันไป
ได้โปรด..อย่าระลึกถึงแม้เพียงเสี้ยว..
กระทั่งช่วงเวลาที่ลดเลี้ยว..หดหู่..หรือช่วงเวลาที่อ่อนไหว
อย่าทบทวนอดีต..ไม่ว่าสุขหรือทุกข์...ช่วยลบฉันออกจากใจ
เพราะฉันไม่อยากเป็นใคร...ที่เธอเพียงเก็บไว้...ในความทรงจำ
*******************************************************
11 กุมภาพันธ์ 2548 16:24 น.
น้ำตาอาบแก้ม
บางครั้ง...ในยามดึก
ฉันตื่นขึ้นมานั่งนึก...ในยามเธอหลับใหล
เฝ้ามองเธอหลับตา...และความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัวใจ
เธอจะรู้หรือเปล่าว่าฉันรักเธอมากเท่าไร...หากตอนนี้ลมหายใจ...ฉันไม่มี
ถ้าหากไม่มีวันพรุ่งนี้..สำหรับฉัน
และเธอต้องอยู่โดยไม่มีกันและกัน...เหมือนวันนี้
ความรักของฉันที่ให้เธอ..จะยังคงอยู่หรือเปล่า...นะคนดี
เธอจะลืมอดีตที่เคยมี...และลืมวันเหล่านี้..ที่เคยมีฉันอยู่ข้างกาย