28 กันยายน 2547 19:39 น.
น้ำตาอาบแก้ม
จะรักฉันได้ไหม...
หากหัวใจที่เหลือไว้...มีแค่ซากของความหลัง
เป็นเศษเสี้ยวผุผุ...แค่ลมพัดเบาเบาก็แทบพัง
มีน้ำตาที่ล้นหลั่ง...ไม่เคยจริงจัง..หลังจากเจ็บช้ำมา
จะรักฉันได้รึปล่าว...
เมื่อฟังเรื่องราว...เหลวแหลกจนอ่อนล้า
ปล่อยชีวิตไปวันวัน...ประชดมันกับเรื่องที่ผ่านมา
ไม่รู้สึกรู้สา..ปล่อยชีวิตไร้ค่า..ไปตามทาง
คิดให้ดีก่อนจะรักฉัน...
ความหลังในครั้งนั้น...ไม่เคยลืมมันในยามอ้างว้าง
จะรับได้ไหม..บางเวลา..หากฉันนั่งเหม่อลอย..เลือนลาง
จะทนได้หรือ..บางครั้งใจจางจาง...อาจหลงลืมเธอ
ถอนตัวตอนนี้ยังทัน...
เพราะการมีกันและกัน..ไม่ใช่ความพลั้งเผลอ
ยังมีผู้หญิงมากมาย..ที่เพียบพร้อม..รอรักเธอ
ฉันพร้อมจะน้ำตาเอ่อ...เมื่อเห็นเธอ...ได้เจอคนที่ดี
27 กันยายน 2547 16:38 น.
น้ำตาอาบแก้ม
คำพูดล้าน ๆ คำ....
ไม่สามารถโน้มนำ...ความรักที่ยิ่งใหญ่
รัก รัก รัก รัก...ไม่รู้ว่าออกจากปาก..หรือออกจากใจ
ยิ่งพูดมากเท่าไหร่..ก้อดีกว่าพูดน้อยเกินไป..ไม่เห็นความสำคัญ
ความเหงาหนึ่งความเหงา...
จะยิ่งหนักเป็นสองเท่า...เมื่อสองความเหงา..เหหัน
เพราะความรักด้วยหัวใจ..ไม่ใช่การเอาความเหงา..มาผูกกัน
ยอมเป็นผู้แพ้ดีกว่า..การเอาชนะดึงดัน...สุดท้าย..ไม่เหลือใคร
อารมณ์และความรู้สึก...
ไม่อาจแยกจากสามัญสำนึก..อันอ่อนไหว
เมื่อเกิดปัญหา..สิ่งที่เหนี่ยวรั้งได้..ก้อคือความไว้วางใจ
จงรักษามันไว้..ด้วยความซื่อสัตย์ในหัวใจ...ไม่เปลี่ยนแปร
..................................
สุดท้าย....กลอนบทนี้
อาจไม่ใช่มาจากสามัญสำนึกที่ดีที่สุด....
แต่มันอาจจะเป็น...จิตใต้สำนึก...ที่ค้นพบว่า...
ความสั่นคลอนในชีวิตคู่..คือการเอาอารมณ์..มาเป็นอาวุธทำร้ายกัน
และการรักเดียวใจเดียว...ไม่ใช่เรื่องเชย..
อีกทั้งศักดิ์ศรี...ไม่ได้มีอยู่แค่เพียงเพศเดียว...
คำขอโทษ..และการให้อภัย...คือยาผสานรอยร้าวที่ดีที่สุด
...................................
15 กันยายน 2547 13:36 น.
น้ำตาอาบแก้ม
อากาศยามเช้าค่อนข้างเย็น...
ตื่นลืมตาก็ได้เห็น...ดอกไม้ไหว
เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วอยู่ไกลไกล...
เมื่อคืนฝนพรำทำให้..เช้านี้สดใส..กว่าทุกวัน
เปิดเพลงดังดังเรียกความรู้สึก...
กระตุ้นความกระฉับกระเฉงในส่วนลึก..สำหรับฉัน
ตะโกนร้องเพลงอยู่ในใจ...ตอนแปรงฟัน
เกือบตกบันไดหลายขั้น...เพราะร่าเริง....
ฝัน ๆ ว่า..วันนี้มีความสุข...
เพื่อน ๆ รุมมาบุก...ร่วมเถลิง...
ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์...ชะ..เอ่อ..เอิง
ทุกคนต่างร่าเริง...ร้องเพลง...เต้นรำ...
มีกล่องของขวัญใบใหญ่...
เสียบการ์ดสีชมพูทำให้...ฉันอดขำ
แถมด้วยริบบิ้นฟูฟู...ดูมีเงื่อนงำ
ข้อความในการ์ดฉันยังจำ...ได้ขึ้นใจ...
ค่อย ๆ แกะ..กล่องของขวัญ...
คงห่อมาหลายชั้น...จนกล่องใหญ่...
กระโดดออกมาจากกล่อง...คือคนดีที่รู้ใจ
ทำตาระยิบระยับหวานใส่...แล้วยิ้มให้...เขินอาย..
กระซิบอวยพรตรงข้างหู...
ความสุขที่อยากได้มาอยู่...ไม่มีขาย...
สายตาระยับแสง...เป็นประกาย
ความสุขที่ฉาย...ฉันวัดได้หลายกิโล....
ตะวันยิ้มแฉ่งยามเช้า...
ทักทายใครใครเค้า...จนเกินโหล..
หยอกล้อประสาฉัน...หัวใจพองโต...
ถูกใจคนวัยโจ๋...ก้อวัยเดียวกัน
เดินเข้ามาในห้องทำงาน...
โปรยยิ้มหวาน ๆ ส่งให้...เพิ่มสีสัน
พบกล่องของขวัญใบโต...เหมือนเมื่อคืน..ฉันยืนยัน
เอ....จะมีคนในความฝัน...กระโดดมาหยอกล้อกัน...อีกรอบมั๊ยน๊าาา...ในวันดีดี
== ^__________^ == อิอิ.......
14 กันยายน 2547 15:11 น.
น้ำตาอาบแก้ม
แบกเอามาเต็มที่มีใครบ้าง
ชูแขนกางโบกมือกระพือไหว
เทกระจาดแจกส่งอย่างจงใจ
ห่อมาให้อย่างดีไม่มีปลอม
ใครต้องการร้องดังรอฟังอยู่
รับไปดูแลไว้ให้ถนอม
ใส่เข่งมาลากลู่คู่ชะลอม
เก็บอดออมหลายปีที่เอามา
เลือกเอาไปหลากสีหลายขนาด
ดารดาษชมพูอยู่คู่ฟ้า
เขียวก็มีแดงสดจรดสายตา
ก็เสาะหาเลือกไปไว้ใช้งาน
สีดำดำทำหมองอย่าลองใช้
นี่มันใจคนแบกแต่แรกขาน
รุ่นบุกเบิกเลิกใช้มาตั้งนาน
ประสบการณ์เก็บไว้เตือนใจตัว
-------------------------------------------------------
เอามาแจกจ้า....เลือกเอาไปเลยน๊า..
-------------------------------------------------------
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
10 กันยายน 2547 16:59 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ก้อฉันรักผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง...
ไม่ต้องหวานจนซึ้ง...หรือรักมากจนเลี่ยน..คงไม่ไหว
ผู้ชายที่มีอดีต...เจ็บเจ็บ...เก็บลึกลึกอยู่ข้างใน
เขาเป็นคนที่มีน้ำใจ...ชอบช่วยเหลือใครๆ ที่ต้องการ
ก้อฉันรักผู้ชายปากจัดคนนั้น...
อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ไม่คงมั่น...บางครั้งก็ปากหวาน
ใจดีเป็นที่หนึ่ง..ช่างเอาอกเอาใจ...ยามพบพาน
ถึงจะเจ้าชู้ไปหน่อย..ก้อเค้าใจบุญสุนทาน...ให้อภัย....อิอิ
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
830
