14 กรกฎาคม 2547 11:04 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ท้องฟ้ามืดมิด...
อากาศปิด ใจก็ปิด...เพราะเศร้า
น้ำตาเอ่อ เหม่อมอง...ภาพสองเรา
อดีตเหงา ไม่ต่างเงา...ปัจจุบัน
ร่องรอยน้ำตา...
เหมือนบอกว่า เหมือนเตือนว่า...เพ้อฝัน
หยิบเรื่องราว เจ็บเจ็บ...มาเหน็บกัน
จบผูกพัน ยังงงงัน...ฉันทำอะไร
เส้นทางสายนี้...
ยังพอมี ยังเหลือมี...บ้างไหม
เส้นทางเดิน ว่างว่าง...ไม่คว้างใจ
จับจูงไป กับใคร...เพียงสักคน
หากมันเหน็ดเหนื่อย...
ปล่อยเรื่อย ๆ เดินเรื่อย ๆ...ไม่สน
หยุดขวนขวาย ทุรนทุราย...ดิ้นรน
ก็ฉันคน ตัวคนเดียว...ไม่เหลือใคร
8 กรกฎาคม 2547 17:04 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ดอกไม้..สีหวาน ๆ
ข้างลำธาร...ที่เอื่อยไหล
กลิ่นทุ่ง..อยู่ไกลไกล
นกเห่ไพร...ในคราเยือน
หินกลม..ข้างลำน้ำ
เพื่อช่วยค้ำ...น้ำไหลเลื่อน
กลมเกลี้ยง...เลี่ยงเล่ห์เลือน
เพราะน้ำเตือน..ลบเหลี่ยมคม
ไม้ใหญ่..เอนกายทอด
ใบปกกอด..ช่างรับสม
พักพิง...อิงระทม
ของนกตรม..ไร้รังนอน
ผีเสื้อ...นั่นฝูงใหญ่
เกาะอยู่ไกล...บนไม้ขอน
ปีกบาง...ช่างเว้าวอน
ให้คนร่อน...ตาข่ายคลุม
บ่ายคล้อย..ต้องกลับบ้าน
เก็บเสื่อสาน..ร่มกางคุ้ม
ตะกร้า...อาหารชุม
ต้องรีบดุ่ม...เดินกลับไว
**** กลับบ้านดีกว่า.....มืดแล้วน่ากัวอ่ะ
2 กรกฎาคม 2547 18:09 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ลาก่อนนะ...คนของความฝัน
ไม่ได้นอกใจกัน...หรือหวั่นไหว
เพียงเหนื่อย...อยากจะหนีเรื่องวุ่นวาย
เบื่อความเดียวดาย..อยากมีคนข้างกาย..ซักที
โชคดีนะ...คนของความห่วงใย
นับแต่นี้ต่อไป..คุณคงไม่ได้เห็นฉันคนนี้
ดูแลตัวเองนะ...แล้วหาคนที่ดี-ดี
ทดแทนความห่วงใยของคน ๆ นี้..ที่เคยมีตลอดมา
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
13728
