18 มีนาคม 2547 19:55 น.
น้ำตาอาบแก้ม
วันเวลาระยะหนึ่งของชีวิต
คนต่างจิตผ่านเข้ามาหลากแปรผัน
บ้างมาเพื่อผันผ่านไปในทุกวัน
บ้างมาเพื่อรู้จักกันมั่นคุ้นเคย
เวลาผันกาลก็ผันนั้นวนเปลี่ยน
บางคนเพียรรู้จักคบไม่หลบเฉย
บางคนทิ้งระยะห่างไว้อย่างเคย
บางคนเลยถัดจากเพื่อนเลื่อนขั้นมา
จากคนคุ้นกลายมาเป็นคนรัก
ทำลายหักระยะห่างต่างอาสา
สร้างเรื่องราวสวยงามลามผ่านมา
พัฒนาคำว่าเพื่อนให้เลื่อนไป
ในทางกลับความรักที่อับเฉา
คนเคยเนานั้นหมดรักแล้วผลักไส
จากคนรักคนเคยคุ้นลุ้นไม่ไป
ระยะห่างที่ใกล้ ๆ เริ่มไกลตา
ไม่มีมาตราใด ๆ ใช้วัดได้
ระยะห่างของจิตใจใครเสาะหา
สถานภาพแต่ละคนที่คบมา
ระบุชัดไม่ได้ว่า...จะโดนใจ
เคยรู้สึกใช่ไหมว่าเข้าหา
กลับยิ่งไกลจนสุดตาเกินคว้าได้
กับบางคนที่เราอยากเดินหนีไกล
กลับยิ่งตามมาใกล้ ๆ ในสายตา
ระยะห่างที่บางคนได้สร้างไว้
กลับสร้างความเจ็บปวดใจให้รักษา
ปล่อยทุกอย่างให้เป็นเรื่องของเวลา
ให้ใจเฉยและชินชาคงดีเอง
16 มีนาคม 2547 15:47 น.
น้ำตาอาบแก้ม
กล้าพอไหมที่จะยอมรับความจริง
ว่าทุก ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เพียงแค่ฝัน
เขาเลิกลาไปและคงไม่กลับมามีกันและกัน
กล้าพอไหมที่จะยอมรับว่ารักนั้น..ไม่อาจครอบครอง
หรือไม่กล้าพอที่จะยอมรับความจริง
พยายามติติงและโทษคนอื่นที่ทำให้หม่นหมอง
ไม่มีใครแย่งใครเพราะหัวใจก็เดินไปตามครรลอง
จะผิดหรือถูกต้องก็เป็นไปตามทำนองของใครของมัน
8 มีนาคม 2547 16:56 น.
น้ำตาอาบแก้ม
อย่ามาบอกว่ารักกันเลย
ในเมื่อใจเธอยังเฉย ๆ กับคำว่ารักของฉัน
ที่เฝ้าถามเธอถึงความรักระหว่างกันและกัน
ก็เพื่อจะแน่ใจในรักนั้น...ว่าเธอรักฉันจริง
อย่ามาบอกว่าหวังดีกับฉัน
แค่เธอบอกอย่างนั้น...คิดหรือว่าฉันจะเชื่อทุกสิ่ง
ที่ฉันทำเพราะรัก...ที่เชื่อเพราะคิดว่าเธอรักจริง
ถ้าเพียงแค่เธอติติง..คิดหรือว่าฉันจะทิ้งสิ่งที่เคยกระทำ
อย่ามาบอกว่าไม่ต้องการอะไร
ในเมื่อความจริงระหว่างใจ...มันไม่ใช่แค่ความช้ำ
บนรากฐานแห่งรัก..ที่ซ่อนเร้นยังมีสิ่งอื่นที่ครอบงำ
ไม่อยากได้ยินคำพูดแบบนี้ซ้ำ ๆ เพราะมันช้ำเกินจะทน
อย่ามาบอกว่าไม่ได้พูดแบบนั้น
คิดเหรอว่าความทรงจำสั้น ๆ ของฉันมันสับสน
สิ่งที่เธอพูด...สิ่งที่เธอบอกไว้กับผู้หญิงโง่โง่..เพียงหนึ่งคน
ทำให้ฉันได้เห็นตัวตน...และได้รู้ว่าความจริงมันคืออะไร
8 มีนาคม 2547 15:43 น.
น้ำตาอาบแก้ม
เมื่อความรู้สึกผิดชอบชั่วดี
มันเริ่มจางเต็มที...รักจึงห่าง
เหมือนปากกาหมึกหมดลดเลือนลาง
ก็คงไม่มีใครอยากวางไว้ข้างกาย
เรื่องราวความรักยังไม่จบ
ปากกาก็หมึกหมดลบเลือนหาย
็คงต้องทิ้งปากกาแท่งเก่าเฝ้าเดียวดาย
ก็เหมือนคนใจร้าย..ที่กลับกลายกลางคัน
4 มีนาคม 2547 11:19 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ใคร-ใครต่างให้นิยาม
และมีมากที่ตั้งคำถามเกี่ยวกับความรัก
ทั้งคนที่สมหวังหรือคนที่อกหัก
ก้อได้ประจักษ์เกี่ยวกับนิยามความรักกันทุกคน
รักคือการให้***
หลาย ๆ คนอาจท่องได้แต่ยังสับสน
ปากบอกว่าให้...แต่ใจหวงเกินจะทน
ต้องจมอยู่ในวังวนความรัก..ทั้ง ๆ ที่ได้เลิกลา
รักทำให้คนตาบอด***
บางคนก็หลุดรอดจากความไม่สมปรารถนา
ถ้ารักไม่เป็น...ก้อต้องเลิกร้างโดยไม่เจตนา
บางคนยังตาบอดทำเหมือนว่า...ชาตินี้ฉันจะรักเค้าคนเดียว
มีรักเหมือนมีทุกข์***
อีกรักที่ซ่อนซุกไม่อยากให้ใครแลเหลียว
อยากจะแย่งเค้ามาเป็นของตัว...จริง ๆ เจียว
จึงเกิดเหตุการณ์เสียว ๆ ....ลงตามข่าวหน้าหนังสือพิมพ์
ใครมีนิยามความรักแบบไหน
เชิญต่อได้นะคะ...แต่อย่าให้ซ้ำกัน