หมีน้อยเศร้าสร้อยนั่งเหงา เมื่อถูกเขาทิ้งขว้างไร้เจ้าของ ก่อนเคยเป็นหนึ่งในใจครอง คราวฉลองวาเลนไทน์ที่ผ่านมา เขาคงจะลืมเจ้าจึงเหงาหงอย หลับผล๊อยนั่งแนบแอบข้างฝา เมื่อปีก่อนยังได้นั่งบนโซฟา เคยเป็นเหมือนแก้วตาเหมือนดวงใจ สงสารหมีเศร้าเคล้าเจ้าของ เราต่างต้องนั่งเหงาเศร้าไม่หาย ป่านนี้เขาคงเป็นอยู่สุขสบาย คงละลายลืมลบจบเรื่องเรา วาเลนไทน์ปีนี้จะมีไหม คนรู้ใจเคียงข้างอย่างไม่เหงา มีรักเดียวไม่เที่ยวไปแบ่งเบา ไม่โยนเศร้าทิ้งเหงาให้เราเดียว ****