25 กุมภาพันธ์ 2547 12:04 น.
น้ำตาอาบแก้ม
๐ ขอเศษเสี้ยวของหัวใจใครไปทั่ว
เพื่อต่อขั้วของหัวใจ...ใครคนนี้
ก่อนที่แรงจะหมดลงทุกที
ถูกย่ำยี...จนยับ...จับขั้วใจ ๐
๐ ใครมีบ้างช่วยทำทานกันสักนิด
เพื่อมาปิดรอยแผลเป็น...กระเซ็นใส่
ตกสะเก็ด..เป็นหนอง..ทุกห้องใจ
จะเอาไว้รักษาให้...ใจคืนเดิม ๐
๐ หลงไว้ใจใครบ้างจะยั้งคิด
ความถูกผิด..ดีชั่ว..ไม่มัวเสริม
ทุ่มเทรัก..ให้ตอบมอบเพิ่มเติม
ไม่ถึงเทอมเธอสนอง..จ้องทำลาย ๐
๐ ดั่งคำว่า...ความรักทำตาบอด
เมื่อรักจอดจึงได้เห็น..เป็นสลาย
เธอมีรักแทรกซ้อนซ่อนใจชาย
ทำฉันตายทั้งเป็น...เซ่นความลวง ๐
๐ จึงเร่ขอ..เศษเสี้ยวใจใครคนหนึ่ง
เพื่อต่อซึ่ง...ลมหายใจ...ใครคนนี้
ใครจะแบ่งให้บ้างอย่างที่มี
ขอหัวใจดีดี...สักเสี้ยวนึง ๐
24 กุมภาพันธ์ 2547 13:21 น.
น้ำตาอาบแก้ม
^*^ อยากเป็น..แม่มด
จะได้จดแจกจ่าย...ร่ายคาถา ^*^
ให้คนดี..คนนี้..เดินตามมา
^*^ ผสมยามหาเสน่ห์..ให้เพ่ชิม
ตามสูตร..รูดปลาไหลด้วยใบหนาด ^*^
กบ เขียด ปาด โยนใส่หม้อ..ให้พ่อลิ้ม
^*^ สูตรตัวยาตำราบอกลอกแม่พิมพ์
จิ้งจกยิ้ม..^*^...อยู่ข้างฝาเอามาลง
ใช้ไฟอ่อนพอประมาณ..ไม่นานมาก ^*^
หยิบหอยทาก..มากหน่อยปล่อยลงสรง
^*^ สมองลิง กิ้งก่า พร่าจากกรง
ตะขาบคง..ห้ามขาด..กวาดลงไป
เคี่ยวด้วยน้ำมะพร้าวอ่อน..ล่อนจากเปลือก ^*^
งูเห่าเผือก..หายาก..^*^ ..ลากมาใส่
^*^ อีกขิงข่าหั่นฝอย...ซอยไวไว
ตับหัวใจ อุ้งตีนหมี.. รี่เอามา ^*^
สิบสองวัน..ทันด่วน..ล้วนระทึก
ดั่งใจนึก ..^*^..ผลึกขาวเป็นราวหนา
^*^ ปั้นลูกกลอนหย่อนใส่โหล..โชว์พี่ยา
จบตัวยา..ตำราบอก..หลอกขายคน ^*^
*** อิอิ ....มีครายอยากซื้อมั่งอ่ะ @^๐^@
23 กุมภาพันธ์ 2547 19:28 น.
น้ำตาอาบแก้ม
พริ้วพริ้วทิวไม้ไกวสะบัด
สายลมพัดพะแผ่วแว่วไหวไหว
บรรยากาศอึมครึมครึ้มทั่วไป
เสียงหวีดใสวู่วู่ใบลู่ลม
ไร้เสียงนกผกผินบินยามค่ำ
คงกลับรังพร่ำพรอดอยู่คู่สุขสม
เหลือแต่เราลำพังอยู่ไร้คู่ชม
ต้องนั่งจมบ่มความเศร้าเหงาผู้เดียว
16 กุมภาพันธ์ 2547 18:54 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ไม่เข้าใจระหว่างเรา
ไม่รู้ว่ามีเงาของอะไรมากั้น
รู้สึกคล้าย ๆ ความผูกพัน
สะดุดตรงนั้น..ไม่รู้ว่าทำไม
เหมือน ๆ เราจะเข้าใจกันดี
คล้าย ๆ บางทีเธอจะรักฉันได้
ส่วนหนึ่งเธอก็รู้..ฉันพยายามเข้าใจ
แต่เหมือน ๆ เธอกลัวอะไร..ไม่เข้าใจสักที
บางทีก็เหมือนเธอเข้าใจชีวิต
บางทีความคิดแบบแปลก ๆ จนฉันแทบหนี
บางทีเธอก้อทำเป็นรักเป็นหวังดี
บางทีเธอก้อเหมือนเป็นอะไรที่..ไม่ใช่ตัวเอง
อยู่กับโลกส่วนตัวจนชิน
เหมือนนกที่ผกผิน...ในความมืดที่โหวงเหวง
เร่ร่อนไป...กับความหวังที่ไร้กริ่งเกรง
คล้าย ๆ จะหาตัวเอง...ยังไม่เจอ
ลองมองกลับมาหน่อย
ยังมีคน ๆ นี้ที่คอย...ใช่พลั้งเผลอ
ห่วงใยนะ...ปรารถนาดี...มีเพียงเธอ
คิดเสมอ...อยากให้พบเจอแต่สิ่งดี ๆ
อย่าเพิ่งรำคาญกับความห่วงใย
ฉันรู้ว่ารักเรามันเก่าไป...จนเธออยากหนี
อยากอยู่กับตัวเองบ้าง...เหมือนทุกที
จนฉันรู้สึกว่ารักนี้....ไม่มั่นคง
***
บางทีคนเราอยู่ด้วยกัน..ไม่จำเป็นต้องทะเลาะกัน
แต่ด้วยน้ำเสียงและท่าทาง...ก้อทำให้อีกฝ่ายน้อยใจ..เสียใจได้
13 กุมภาพันธ์ 2547 16:27 น.
น้ำตาอาบแก้ม
นอนหลับฝันไปใจระทึก
จิตระลึกถึงคุณคนในฝัน
ย่องมากระทำการโดยพลาดพลัน
ในเวลาฉันนั้นไม่รู้ตัว
แสงจันทร์สาดส่องเพียงมองเห็น
กายซ่อนเร้นเงาตะคุ่มซุ่มสลัว
ฉันปัดป้องสุดแรงแข่งความกลัว
เสียงระรัว..ว่าอย่า-อย่า..น่าขอที
รูปร่างคนในฝันช่างคุ้นตา
ทีท่าเหมือนเคยเห็นทุกวันวี่
ลวดลายลีลาไม่เลวดี
ปัดป้องเหมือนรู้วิถีที่ลงมือ
เกือบแล้ว..จะเสียท่าพ่อตัวดี
เสียงกระดิ่งดังขึ้นที่ในมือถือ
แหม...เสียดายเกือบแล้วจะอออือ
พ่อจอมดื้อ...ดันโทรมากวนใจ...
ว้า ! ...เสียดายจัง...โทรมาขัดจังหวะได้อ่ะ...พ่อตัวดี
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
762
