21 เมษายน 2546 17:22 น.
น้ำตาอาบแก้ม
น้อยใจนัก...ยามคนรักมาลาจาก
ทำใจยาก...ยามเขาพรากไม่แลเห็น
น้อยใจเขา...ที่ทิ้งเราเศร้าลำเค็ญ
ทำใจเย็น...ทั้งที่หนาวนอนร้าวทรวง
น้อยใจโชค...ชะตาสร้างร่างกำหนด
ทำใจจรด...จ่อใจจำคำขิดขวง
น้อยใจพี่...ที่ไม่รักยังหลอกลวง
ทำใจดวง...ด่าวแดดิ้นแทบสิ้นแรง
น้อยใจคำ...ที่นำชักว่ารักมาก
ทำใจจาก...ด้วยเหตุผลปนแสลง
น้อยใจมั่น...เคยยั่งยืนคืนสำแดง
ทำใจแทง...ทิ่มด้วยรักที่ตักตวง
น้อยใจคน...ที่ชนชาติทหารหาญ
ทำใจราญ...แหลกแล้วรักจักใหญ่หลวง
น้อยใจก่อ...ใช่ต่อว่าพร่าใจกลวง
ทำใจพลวง...พินาศพับแทบยับยล
18 เมษายน 2546 11:36 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ไอดินกลิ่นอบอวล...............อุ่นอก
เมฆากลั่นตัวตก.................รดหล้า
อรัญเก็บเครือดก...............สืบสิน โสภณ
อรุณแลเจิดจ้า....................อร่ามล้ำ อาจิณ
อาดูรทรวดโทรมไซร้..........พังพิน
มโนไป่ยลยิน.....................โยกโย้
ครวญคร่ำคะนึงนิร.............เนืองนิตย์ อำพราง
แอบอกอึดอัดโอ้..................ทุกข์ทิศ อปรา
17 เมษายน 2546 16:46 น.
น้ำตาอาบแก้ม
โลกที่สวยงาม...
ยังคงอยู่ที่เดิมเพื่อที่จะรอเธอก้าวออกไป
ไปพบกับคนที่ดี ๆ เส้นทางที่ดี ๆ
ส่วนตัวฉัน...
ก็ยังคงอยู่ที่เดิม...เพื่อที่จะมองเธอไกล ๆ จากตรงนี้
ก็ยังยินดี...แม้ว่ามันจะห่างไกล
เพราะอย่างน้อยก็คงจะดีกว่า...ที่ไม่ได้รักเธอ
ไม่ต้องการ...
แม้เพียงเสี้ยวของความสงสารหรือเห็นใจ
เพราะมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น
ท่ามกลางวันเวลา...ในเวลานี้...และเวลาที่เหลืออยู่
สิ่งเก่า ๆ ที่ดีในชีวิตไม่อาจจจะหวนกลับมา
และถึงแม้ฉันจะเศร้ามากมาย...
ถึงแม้ฉันจะต้องทนอยู่ทั้งที่เธอไม่สนใจก็ตาม
แต่ฉันก็ดีใจกับเธอจริง ๆ
ดีใจด้วยที่เธอมีความรัก...ดีใจด้วยที่เธอรู้สึกดี
ดีใจด้วยที่เธอมีคนใหม่
ถึงแม้ตอนนี้ฉันจะไม่มีใครเคียงข้าง
แต่อย่างน้อย...ในเส้นทางสายเดิม
ยังมีความรู้สึกอบอุ่น..และผูกพัน..ยังมียิ้มละมุนในยามที่นึกถึง
และในตอนนี้...
ยังมีน้ำตาอุ่น ๆ อยู่เป็นเพื่อนฉัน
10 เมษายน 2546 11:20 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ไหนไหนเราจะต้อง ร้างรา
โปรดเถิดโปรดจงมา หายข้อง
ประสบแลพบพา ครั้งหนึ่ง แน่นอน
แม้ว่าเราจักต้อง เลิกร้าง ก่อนลา
ดั่งนี้เราจักได้ สบายจิต
คิดอะไรจึ่งคิด ปลอดได้
ทำงานก็สัมฤทธิ์ ลุล่วง เลยนา
ยามเมื่อต้องจากไซร้ จากได้ ไตร่ดู
ถึงหากต่างคนต่าง แยกทาง
ไม่มีวันหวนสร้าง ใหม่ได้
เราก็จักหมดค้าง คาจิต นั้นนา
ใจก็โล่งแลไม่ กังขา ยาใจ
ขอให้หวนนึกถึง วันเก่า
ใช่ต้องการวอนเว้า ไป่ได้
เปลื้องปลิดจิตซึมเซา ทนทุษ ฉันที
เธอก็จักสิ้นไร้ หมดเร้น ทุกข์ใจ
8 เมษายน 2546 16:08 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ไม่ต้องการ...
คำขอบคุณร้อยพันหมื่น...ที่ยื่นให้
ไม่ต้องใช้...
เล่ห์เหลี่ยมนอกในกลิ้งกลอกมาหลอกหญิง
เมื่อจะทิ้ง..
สิ่งต่าง ๆ ที่กล่าวอ้างสร้างเรื่องจริง
อย่าประวิง
ทำเป็นชิง... ทิ้งทั้งรัก....แต่หักใจ
ไม่ต้องการ...
ถ้อยคำหวานซ่านทรวงล่วงบ่วงรัก
ไม่ต้องชัก...
ร้อยแม่น้ำ...หมื่นป่าสัก...จักที่ไหน
ไม่ต้องทำ...
เป็นว่ารัก...หรือยังหวงและห่วงใย
อย่าหวั่นไหว...
เมื่อจะไป...ให้ห่างเหิน...เชิญแยกทาง
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
880
