4 เมษายน 2546 13:13 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ใจดวงน้อย เจ้ารอคอย สิ่งใดหรือ
รักนั้นคือ ความเจ็บช้ำ จำได้ไหม
เจ้ายิ้มรับ คงสดับ กับหัวใจ
จำได้ไหม ใครทำเจ้า เศร้าระทม
ใจดวงน้อย อย่ารอคอย รอยอดีต
พรหมท่านขีด เขียนมาให้ ใช่ขื่นขม
ในความทุกข์ ยังมีสุข คลุกกับตรม
ให้นึกชม พระพรหมท่าน ปั้นชะตา
ใจดวงนิด เจ้าอย่าคิด ริดรอนจิต
ใช่ความผิด ติดตรึงมั่น นั้นหนักหนา
อย่าทำเศร้า ไปเลยเจ้า เราระอา
เจ้าเจ็บมา เราก็ช้ำ กล้ำเจ็บทน
ใจดวงนิด อย่าได้คิด เฝ้าผิดหวัง
อยู่ลำพัง ยังดีกว่า ทุกแห่งหน
ความสุขนั้น ต้องฟันฝ่า กล้าดิ้นรน
ไม่นานผล ความสดชื่น คงคืนใจ
4 เมษายน 2546 12:59 น.
น้ำตาอาบแก้ม
อย่าโกรธอย่าโทษฉันเลยคนดี
เท่าที่เป็นอยู่ตรงนี้ก็เจ็บช้ำ
ให้อภัยเถิดนะ...อย่าแก้แค้นอย่าแสร้างทำ
และอย่ากล่าวโทษใครทั้งนั้น..ว่าเป็นผู้ชี้นำความชอกช้ำให้เกิดขึ้นมา
จงพอใจกับความล้มเหลวที่ผ่านมา
ไม่ใช่ฉันจะไม่รู้สึกรู้สา..แต่หมดแรงที่จะฟันฝ่าไปได้
ขอโทษนะ..ที่ไม่สามารถทนรับความปรารถนาของหัวใจ
เพราะเจ็บมามากเกินไป
จนไม่อยากที่จะเหนี่ยวรั้งใครหรืออะไร..ให้กลับมา
1 เมษายน 2546 17:19 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ร้ายใดจะร้ายเท่า...................................... ใจเธอ
มัวแต่นั่งละเมอ........................................ ไม่เว้น
อาจตายถ้าเผลอเรอ................................. ม้วยชีพ นั้นนา
ความร้ายสิแฝงเร้น.................................. รอดพ้น ไป่ไฉน
แม้นใครไม่คร้ามต่อ................................ มรณา
มอบรักที่มีมา............................................ ยิ่งล้น
หวังว่าจะนำพา..........................................ลุล่วง รักตอบ
ทุ่มเทไปท่วมท้น....................................... แน่แท้ หมดหวัง
ยึดมั่นไว้เถิดหนา..................................... เตือนใจ
แม้จักเจอหนไหน.....................................ไป่ยาก
ชื่นชมอัธยาศัย......................................... อย่างดี นั่นแล
แต่หลังหน้ากากแก้ว.................................ไม่แคล้ว จิตลวง
ใครเชื่อถือคำเล่า..................................... เว้าวอน
อย่าละเลยคำสอน..................................... ห่อนช้า
เหมือนใส่เกราะแน่นอน.......................... ปลอดได้ เลยนา
ใจชั่วก็มิกล้า............................................ มาต้อง เพื่อนเอย
1 เมษายน 2546 15:29 น.
น้ำตาอาบแก้ม
สบายดีไหม
กับการที่ทิ้งกันไปเมื่อวันก่อน
อย่าคิดนะ
ว่าจะได้ยินคำพร่ำวอน
จากผู้หญิงใจอ่อน...ที่ได้รับบทเรียนและคำพร่ำสอนมามากมาย
ไม่เป็นไร
ก้อแค่คนไกล...ที่เคยเดินผ่านมาใกล้ห่างหาย
อืม...ก้อมีบ้างนะ...เสียดาย
แหม...ก็ความสนุกมามลายชั่วข้ามคืน
ถ้าจะถามว่าเหงาไหม
คงเป็นอะไร...ที่ไม่มีผลกระทบกับจิตใจเหมือนวันก่อน
แค่ผู้ชายคนหนึ่งพึ่งจากจร
ยังมีอีกหลายคนให้ออดอ้อน...สอนลีลา
ขอบคุณมาก
ที่ตั้งใจลาจาก...โดยไม่รักไม่เห็นค่า
จริง ๆ แล้ว
ฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดา...ที่ไม่เคยเห็นค่าของใครเหมือนกัน
ถ้าเธอไม่จากไป
ไม่อยากคิดเลยว่าอะไร ๆ จะเกิดขึ้น
ผู้ชายคนหนึ่ง...อาจจะต้องร้องไห้ชั่วข้ามคืน
กับสิ่งที่ฉันหยิบยื่น...เหมือนคนอื่น ๆ ที่ผ่านมา
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
682
