25 มีนาคม 2546 15:24 น.
น้ำตาอาบแก้ม
...เกาะกุมแขนเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง...
เพื่อยัง...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวได้
ยื้อยุดฉุดกระชาก...ลากไป
ทำไมทำได้...ไร้เมตตา
... สะบัด..แขนเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง...
ไขว่คว้ายัง...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวได้
สะบัดแล้ว...สะบัดซ้ำ...ย้ำจะไป
ไม่เห็นใจคนที่รัก...หนักอุรา
...เกาะกุมแขนเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง...
ไร้กำลัง...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวได้
มีเพียงเสียงร่ำร้อง...ก้องหัวใจ
อ้อนวอนให้...เธออย่าไปไกลสายตา
...เอื้อมมือ...คว้าเกี่ยวเหนี่ยวอีกครั้ง...
พร้อมถ้อยคำ...ยึดเหนี่ยวมิเกี่ยวได้
น้ำตาร่วงหล่น...ล้นภายใน...
น้ำใจใยเหือดแห้ง...เหมือนแกล้งกัน
18 มีนาคม 2546 16:30 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ความทรงจำ...เรียงร้อยถ้อยแถลง
ชะตาแกล้งแสร้งเสเล่ห์ไฉน...
ให้พบเจอแล้วพราก...จากกันไกล
สิ้นเยื่อใยไร้อาวรณ์...มิย้อนคืน
ความทรงจำ...ย้ำชัดตัดสะอื้น
ทุกข์กล้ำกลืนฝืนจน...ทนไม่ไหว
ยืนแทบล้ม...จมน้ำตาสาสมใจ
พอใจไหม...คนดีที่ทำกัน
.....ความทรงจำนำภาพเก่าเคล้าภาพฝัน...
สุขทุกข์นั้นฉันเฝ้ารอ...ขอได้ไหม
แม้จะทุกข์อีกสักครั้ง...ยังทำใจ
ขอแค่ให้ได้เธอคืน...จะฝืนทน
17 มีนาคม 2546 17:12 น.
น้ำตาอาบแก้ม
...น้ำตารินไหลใส่สองแก้ม
สีที่แต้มแก้มใส...ใกล้จางหาย...
เจ็บตรงนี้ที่เธอทำ...ช้ำใจกาย
ตาพร่าพราย...เพราะเจ็บหนักหักในทรวง
น้ำตา...รินไหลไปทั่วหน้า
ฟ้าจ๋าฟ้า...โปรดเถิดมาเป็นเพื่อนฉัน
ค่ำคืนนี้ดาวหลบหน้าไปไหนกัน
ดูสิจันทร์ยังหันหลัง...ไม่ใยดี
น้ำตา...เริ่มเหือดหายคลายใบหน้า
เช็ดน้ำตาเถิดหนา...อย่าพาฝัน
ว่าคนดีคนที่เคยผูกพัน...
จะหันหลังกลับมา...หาเยื่อใย
13 มีนาคม 2546 14:13 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ฤดูหนาว...หนาวเหน็บซ้ำเจ็บหนัก
มาทายทัก...ความเหงาเศร้าขื่นขม
ฤดูร้อน...ใช่ผ่อนคลายคล้ายระทม
เจ็บสะสม...ปวดระบมตรมที่ใจ
ฤดูฝน...ทนทานนานทนได้
วันที่ร้าย...คล้ายผ่านพ้นยังทนไหว
วันที่เจ็บ...เก็บกำย้ำใจกาย
มิสลาย...ย้ายผันเปลี่ยน...เวียนฤดู
มาเถิดใจ...ที่ช้ำชอกจะบอกให้
วันที่ร้าย...ได้ผ่านพ้นจนทนไหว
ฉันเคยเจ็บมาเหมือนกัน...ฉันเข้าใจ
น้ำตาไหลเคยรินหลั่ง...ดั่งสายธาร
เจ็บซ้ำ ๆ...ปวดย้ำ ๆ...ช้ำเคยผ่าน
ใจร้าวรานมานานเนิ่นเดินไม่ไหว
ปวดแทบคลานสานไม่ต่อ...ท้อในใจ
ยังผ่านได้...ยังยืนอยู่...ยังยืนยง
หน้าส่วนตัว
815
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
