23 กุมภาพันธ์ 2547 19:28 น.
น้ำตาอาบแก้ม
พริ้วพริ้วทิวไม้ไกวสะบัด
สายลมพัดพะแผ่วแว่วไหวไหว
บรรยากาศอึมครึมครึ้มทั่วไป
เสียงหวีดใสวู่วู่ใบลู่ลม
ไร้เสียงนกผกผินบินยามค่ำ
คงกลับรังพร่ำพรอดอยู่คู่สุขสม
เหลือแต่เราลำพังอยู่ไร้คู่ชม
ต้องนั่งจมบ่มความเศร้าเหงาผู้เดียว
16 กุมภาพันธ์ 2547 18:54 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ไม่เข้าใจระหว่างเรา
ไม่รู้ว่ามีเงาของอะไรมากั้น
รู้สึกคล้าย ๆ ความผูกพัน
สะดุดตรงนั้น..ไม่รู้ว่าทำไม
เหมือน ๆ เราจะเข้าใจกันดี
คล้าย ๆ บางทีเธอจะรักฉันได้
ส่วนหนึ่งเธอก็รู้..ฉันพยายามเข้าใจ
แต่เหมือน ๆ เธอกลัวอะไร..ไม่เข้าใจสักที
บางทีก็เหมือนเธอเข้าใจชีวิต
บางทีความคิดแบบแปลก ๆ จนฉันแทบหนี
บางทีเธอก้อทำเป็นรักเป็นหวังดี
บางทีเธอก้อเหมือนเป็นอะไรที่..ไม่ใช่ตัวเอง
อยู่กับโลกส่วนตัวจนชิน
เหมือนนกที่ผกผิน...ในความมืดที่โหวงเหวง
เร่ร่อนไป...กับความหวังที่ไร้กริ่งเกรง
คล้าย ๆ จะหาตัวเอง...ยังไม่เจอ
ลองมองกลับมาหน่อย
ยังมีคน ๆ นี้ที่คอย...ใช่พลั้งเผลอ
ห่วงใยนะ...ปรารถนาดี...มีเพียงเธอ
คิดเสมอ...อยากให้พบเจอแต่สิ่งดี ๆ
อย่าเพิ่งรำคาญกับความห่วงใย
ฉันรู้ว่ารักเรามันเก่าไป...จนเธออยากหนี
อยากอยู่กับตัวเองบ้าง...เหมือนทุกที
จนฉันรู้สึกว่ารักนี้....ไม่มั่นคง
***
บางทีคนเราอยู่ด้วยกัน..ไม่จำเป็นต้องทะเลาะกัน
แต่ด้วยน้ำเสียงและท่าทาง...ก้อทำให้อีกฝ่ายน้อยใจ..เสียใจได้
13 กุมภาพันธ์ 2547 16:27 น.
น้ำตาอาบแก้ม
นอนหลับฝันไปใจระทึก
จิตระลึกถึงคุณคนในฝัน
ย่องมากระทำการโดยพลาดพลัน
ในเวลาฉันนั้นไม่รู้ตัว
แสงจันทร์สาดส่องเพียงมองเห็น
กายซ่อนเร้นเงาตะคุ่มซุ่มสลัว
ฉันปัดป้องสุดแรงแข่งความกลัว
เสียงระรัว..ว่าอย่า-อย่า..น่าขอที
รูปร่างคนในฝันช่างคุ้นตา
ทีท่าเหมือนเคยเห็นทุกวันวี่
ลวดลายลีลาไม่เลวดี
ปัดป้องเหมือนรู้วิถีที่ลงมือ
เกือบแล้ว..จะเสียท่าพ่อตัวดี
เสียงกระดิ่งดังขึ้นที่ในมือถือ
แหม...เสียดายเกือบแล้วจะอออือ
พ่อจอมดื้อ...ดันโทรมากวนใจ...
ว้า ! ...เสียดายจัง...โทรมาขัดจังหวะได้อ่ะ...พ่อตัวดี
12 กุมภาพันธ์ 2547 15:10 น.
น้ำตาอาบแก้ม
หมีน้อยเศร้าสร้อยนั่งเหงา
เมื่อถูกเขาทิ้งขว้างไร้เจ้าของ
ก่อนเคยเป็นหนึ่งในใจครอง
คราวฉลองวาเลนไทน์ที่ผ่านมา
เขาคงจะลืมเจ้าจึงเหงาหงอย
หลับผล๊อยนั่งแนบแอบข้างฝา
เมื่อปีก่อนยังได้นั่งบนโซฟา
เคยเป็นเหมือนแก้วตาเหมือนดวงใจ
สงสารหมีเศร้าเคล้าเจ้าของ
เราต่างต้องนั่งเหงาเศร้าไม่หาย
ป่านนี้เขาคงเป็นอยู่สุขสบาย
คงละลายลืมลบจบเรื่องเรา
วาเลนไทน์ปีนี้จะมีไหม
คนรู้ใจเคียงข้างอย่างไม่เหงา
มีรักเดียวไม่เที่ยวไปแบ่งเบา
ไม่โยนเศร้าทิ้งเหงาให้เราเดียว
****
30 มกราคม 2547 12:27 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ต่อจากนี้....
จะไม่มีถ้อยความใด ๆ บังเกิดขึ้น
ถึงเรื่องราวระหว่างเรา
ด้วยเพราะไม่มีคำว่าเรา
ไม่เคยมีคำว่า...เรา
***
ไม่อยากเอ่ยถึงอดีตให้ใจต้องเจ็บปวด
ไม่อยากเอ่ยถึงอนาคต...ด้วยเพราะมันยังมาไม่ถึง
ไม่อยากเอ่ยถึงปัจจุบัน
ด้วยเพราะปัจจุบันกับอดีต...ก็เป็นสิ่งที่คล้ายกัน
***
จะไม่มีคำตัดพ้อใด ใด...ให้ใครได้ระคายหู
จะไม่มีคำอ้อนวอน...ไม่ว่าจากอดีต หรือปัจจุบัน
ไม่ใช่ว่าอวดดี...
แต่ฉันกลัว...
กลัวว่ามันจะเป็นเพียงการรู้สึกไปเองฝ่ายเดียว
ด้วยเพราะเธอไม่เคยมองเห็น
ด้วยเพราะเธอ...ยังอยู่กับอดีต
ด้วยเพราะเธอเก็บอดีตไว้ข้างกายตลอดเวลา
กับคำที่ว่า...เตือนใจ...สอนใจ
***
จะรู้หรือไม่...ว่ามันได้ทำร้ายปัจจุบัน
อดีตกำลังทำร้ายปัจจุบัน
หรือเพราะเธอไม่เคยมีปัจจุบัน?
หรือเพราะเธอไม่เคยมี...ฉัน?
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
627
